Emmen op weg naar landelijke titel, de tweede na die van 1975. 'We waren een week lang door het dolle heen, we dronken zelfs cognac uit een juskom. Later kregen we spijt'
Gienus Meijerink, Peter van Pelt en Jan Kuipers, landskampioen met Emmen in 1975. Ze hopen dat Emmen vrijdagavond al opnieuw een kampioenschap kan vieren. Foto: Jan Anninga
FC Emmen kan vrijdagavond de titel binnenhalen van de eerste divisie. De laatste keer dat Emmen landskampioen werd, was in 1975. De club was de beste van het land bij de zondagamateurs. Drie spelers van toen die tegenwoordig bij FC Emmen op de tribune zitten over hun glorietijd en het FC Emmen van nu.
Zit Peter van Pelt op de tribune bij een thuisduel van FC Emmen, dan kijkt hij naar een plek waar hij zelf historie schreef. Het gebeurde op 27 augustus 1977. Tijdens de allereerste wedstrijd op sportpark Meerdijk scoorde de nu 74-jarige Emmenaar het eerste doelpunt. Van Pelt speelde in het eerste elftal van de amateurs van Emmen en won op die dag met zijn team voor zo’n 6000 toeschouwers met 3 -1 van Germanicus uit Coevorden.
Bijzonder, maar beslist niet het grootste succes dat hij met Emmen meemaakte. Dat gebeurde twee jaar eerder, op 1 juni 1975. De club werd onder leiding van trainer Koen Schonewille - alias Kampikoentje - landskampioen bij de zondagamateurs. Het grootste succes uit de historie van de amateurclub, waaruit in 1985 de betaald voetbalorganisatie FC Emmen ontstond.
‘Niets was te gek in de week na dat kampioenschap’
Van Pelt is een trouw supporter van FC Emmen, net als zijn voormalige teamgenoten Gienus Meijerink (71) en Jan Kuipers (73). Zij maken zich op voor voor de viering van een tweede landelijke titel van Emmen, maar nu bij de profs. Het moet wel heel gek lopen wil het vorige week gepromoveerde FC Emmen geen kampioen worden van de eerste divisie.
Meijerink: ,,Je merkt het aan alles. FC Emmen wil na de promotie ook de titel binnenhalen. Ze zijn wat dat betreft verstandiger dan wij in 1975 waren. We waren er het hele seizoen bloedserieus mee bezig geweest, maar na het behalen van de titel bij de zondagamateurs gingen alle remmen los en vierden we een week lang feest. Dat er nog een strijd wachtte tegen zaterdagkampioen Spijkenisse om de algehele landelijke amateurtitel, daar maakte niemand zich druk over. Met alle gevolgen van dien. We gingen kansloos ten onder.’’
Het dreamteam van Emmen in 1975. Jan Kuipers, Peter van Pelt en Gienus Meijerink staan naast elkaar, respectievelijk vierde, vijfde en zesde van links. Trainer Koen Schonwille - alias Kampioentje - staat tweede van links. Foto: scan
Van Pelt: ,,Niets was de gek in de week na dat kampioenschap bij de zondagamateurs. In het horecabedrijf van Henk de Lange in Emmen dronken we zelfs cognac uit een juskom. We hebben genoten, maar achteraf gezien hadden we na een dag of twee moeten stoppen om de focus te leggen op de wedstrijden tegen Spijkenisse. Het was een unieke kans om ook de algehele amateurtitel nog binnen te halen. Die mogelijkheid heb ik daarna niet meer gehad, en Emmen trouwens ook niet.’’
‘We werden bij thuiskomst als helden onthaald’
Maar los van deze gemiste kans, bleef 1975 natuurlijk wel een topjaar voor Emmen. Kampioen bij de zondagamateurs, dat was nog nooit een Drentse club gelukt. Niet alleen de club Emmen, maar ook de plaats Emmen stond op zijn kop. Kuipers: ,,Veel meer dan we ooit hadden verwacht. We werden als helden onthaald. Bij terugkomst van de beslissende wedstrijd tegen Rood-Wit Amsterdam stond het bij de afslag Erm zwart van de mensen.’’ Meijerink: ,,Ik dacht er afgelopen weekend wel even aan terug toen ik de blijdschap en vreugde rond FC Emmen zag.’’
Het affiche van de wedstrijd waarin Emmen Nederlands kampioen werd bij de zondagamateurs. Foto: DvhN
Van de drie kampioenen uit 1975 is alleen Kuipers een geboren Emmenaar. Hij groeide op in Barger-Oosterveld en meldde zich al 11-jarig jochie bij VV Emmen, dat toen nog aan de Kerkhoflaan bij het Emmer centrum speelde. In 1967 maakte hij als 18-jarige onder trainer Wim van den Heuvel zijn debuut in het eerste team. ,,Zo vanuit de A-junioren werd ik basisspeler. Zoiets gebeurde niet vaak.’’
‘Wil van Beveren was mijn jeugdtrainer, de vader van Jan’
Peter van Pelt werd geboren in Den Helder en verhuisde vanwege het werk van zijn vader eerst naar Ede, toen naar het Oostenrijkse Wenen en vervolgens naar Emmen. ,,Ik was zestien toen ik in Emmen belandde en schreef me daar al snel in als lid van VV Emmen. Bij de A-junioren was Wil van Beveren mijn trainer, de vader van de legendarische keeper Jan van Beveren. Net als Jan debuteerde ik op mijn achttiende in het eerste elftal.’’
Een interview met Peter van Pelt, de robuuste verdediger van Emmen. Foto: DvhN
De in Gees opgegroeide Gienus Meijerink begon zijn loopbaan bij VIOS in Oosterhesselen en maakte op zijn 21ste de overstap naar Emmen. Daar deed hij het als spitsspeler zo goed dat meerdere profclubs aan de deur bonkten. Hij koos voor Heerenveen, toen nog een eerste divisieclub. Na twee jaar was hij weer terug bij Emmen. ,,Ik realiseerde me dat ik niet goed genoeg was voor de absolute top. Het leek me daarom verstandiger om voor een maatschappelijke carrière te kiezen. In Emmen kon ik op basisschool De Brink in de wijk Bargeres aan de slag als leerkracht.’’
Spelen tegen Rusland met Oleg Blochin als directe tegenstander
Voor de top bij de profs kwam Meijerink te kort, maar dat gold niet voor de top op amateurniveau. Hij maakte net als Van Pelt veelvuldig deel uit van het Nederlands amateurelftal en maakte daarmee verre buitenlandse reizen. Van Pelt herinnert zich nog goed een wedstrijd voor kwalificatie voor de Olympische Spelen tegen Rusland in Moskou. ,,Ene Oleg Blochin was mijn directe tegenstander.’’ Ter verduidelijking: Blochin wordt beschouwd als de beste Russische speler ooit en werd in 1975 Europees voetballer van het jaar.
Vier Drenten in het Nederlands amateurelftal. Drie ervan speelden bij Emmen: Van Pelt, Meijerink en Roossien. Foto: DvhN
Terug naar Emmen, naar het jubeljaar 1975. Toenmalig middenvelder Kuipers: ,,We hadden een uitstekende selectie en met Koen Schonewille kwam er dat jaar een trainer die met zijn enthousiasme alles uit de ploeg wist te halen.’’ Meijering knikt. ,,Maar ook zijn vrouw Hilly was geweldig, zij betrok ook de spelersvrouwen bij het hele gebeuren.’’ Op 13 april 1975 werd het team bij Germanicus in Coevorden voor 4500 man dankzij een 1 - 0 zege kampioen van de hoofdklasse B. Een groot succes, maar daarmee was de koek nog niet op.
Met de kampioenen uit de andere twee hoofdklassen – RBC uit Roosendaal en Rood-Wit Amsterdam – moest Emmen bepalen wie de landelijke titel bij de zondagamateurs verdiende. In een kleine en bloedstollende competitie trok Emmen uiteindelijk aan het langste eind. Ruim tweeduizend Emmen-supporters waren erbij toen op 1 juli 1975 in Amsterdam het beslissende laatste puntje werd binnen gehaald. Van Pelt: ,,Op heenreis belandden we bij Amsterdam in de file. Ik keek naar buiten en zag bijna alleen maar mensen uit Emmen, geweldig.’’
Nog altijd voetballen, maar dan op 33 toeren
Van de drie oud-kampioenen is Kuipers de enige die nog op de groene mat actief is. Geen gewoon voetbal, maar walking football bij FC Emmen. Dat is voetbal op 33 toeren, op een kwart veld met kleine doeltjes. Speelt FC Emmen thuis, dan zit Kuipers met dochter Monique en kleinzoon Jayden op de tribune. Daar zijn ook Meijerink en Van Pelt te vinden. Meijerink komt ook op andere dagen naar het stadion, om hand- en spandiensten te verrichten voor de voetbalschool van de profclub.
Emmen kampioen. De Gezinsbode pakte fors uit. Foto: DvhN
Dat Emmen is gepromoveerd, stemt de drie heren uiteraard vrolijk. ,,In de voorbereiding had ik er een goed gevoel over, maar toen er in de eerste weken wel heel veel punten werden verspeeld, kreeg ik toch mijn twijfels. Gelukkig is het allemaal goed gekomen. Het voetbal was op enkele wedstrijden na niet spectaculair, maar wel degelijk.’’ Meijerink instemmend. ,,Zo is het helemaal.’’
Van Pelt: ,,En nu de titel. De eerste wedstrijd is tegen Roda JC. Die ploeg heeft nog wat te winnen. FC Emmen heeft het voordeel dat er na de promotie niet heel veel druk meer op staat en dat de voorsprong op nummer twee Volendam best groot is.’’ De Emmenaar grijnst. ,,En dat ze na het behalen van de promotie niet de hele week uitbundig feest hebben gevierd. Dat scheelt ook een slok op een borrel.’’
