Pé & Rinus trappen jubileumjaar af in Groningen: ‘Hopelijk haalt de politie ons weg’

De zon schijnt op hun oude, lange regenjassen. Peter de Haan (68) draagt zijn vertrouwde SPAR-shirt eronder, Frank den Hollander (67) een oud FC Groningen-tricot. Op zijn boord een button met de afbeelding van PVV-minister Faber met het opschrift ‘Ik ben satire’.

Voor hen, op de grond, een versleten koffertje met het telefoonnummer voor de boekingen. Dat is afgeplakt met een sticker: ‘Linkse hobby’. Het is net half 1 geweest. De Haan zet zijn flesje water neer, Den Hollander doet het zonder: „Ik heb al water in mijn knie.”

De eerste liedjes weerklinken over de Nieuwe Markt in Groningen. Mensen blijven staan, neuriën, lachen. Het refrein van Jelle Gaat Lekker wordt uit volle borst meegezongen. Weliswaar zijn de coupletten aangepast, maar de melodie zit nog steeds in het collectieve geheugen van de stad.

Pé & Rinus begonnen 45 jaar geleden, op straat, in de binnenstad van Groningen. De eerste optredens waren een zoektocht naar de juiste plek. „We liepen eerst een paar keer de Herestraat op en neer”, herinnert Peter de Haan (Pé Daalemmer) zich. Uiteindelijk vonden ze hun vaste plekken bij de Hema en de toenmalige fontein, waar het publiek zich in groten getale verzamelde. „Soms stonden er zoveel mensen dat winkeliers boos werden”, zegt Frank den Hollander (Rooie Rinus).

Hun populariteit groeide snel. „We hebben eigenlijk nooit echt overwogen om van muziek onze fulltimebaan te maken”, zegt De Haan desondanks. „Onze ouders vonden dat ook maar niets. Mijn vader wilde dat ik iets met mijn studie deed.” Den Hollander lacht: „Ik was al gestopt met studeren, dus mijn ouders waren allang blij dat ik überhaupt nog iets ondernam.”

Bij het gezag konden ze wel een potje breken. „Op een gegeven moment moest je voor elk afzonderlijk straatoptreden een vergunning hebben. Wij hadden er maar eentje, een oude. Als we die lieten zien, vonden de meeste agenten het allang prima.”

Ook deze middag blijven Pé & Rinus trouw aan hun oorsprong: ze hebben geen officiële toestemming voor het ‘guerrilla-optreden’ waarmee ze het jubileumjaar én de start van de voorverkoop aftrappen. Den Hollander: „Dit is zo’n beetje de enige plek in Groningen waar we nog niet hadden gespeeld. Hopelijk haalt de politie ons weg.” Goed voor de publiciteit, wil hij maar zeggen.

Nu is dát nooit echt een probleem geweest voor het duo. In 1984 stonden Pé & Rinus zelfs voor de keuze: professioneel verder of stoppen. Het werd dat laatste. Mede daardoor, wellicht, hebben ze anno 2025 een haast mythische status in Stad en Ommeland.

„In 1994 gaven we ons eerste reünieconcert, omdat het toen 10 jaar geleden was dat we uit elkaar gingen”, zegt Den Hollander. In 1988 startten ze De Bende van Baflo Bill, met Alina Kiers, later gevolgd door Voorheen de Bende. „En in 2010 tourden we weer uitgebreid als Pé & Rinus.” Altijd met hun onderlinge vriendschap als rode draad.

In september begint hun jubileumtournee Mit 45 deur de bocht langs de noordelijke schouwburgen, op 2 november staan ze in poptempel Paradiso in Amsterdam en op 29 november vieren ze hun eigen feest (Dizze keer bie ons!) in De Oosterpoort, met illustere gasten als Freek de Jonge, Bert Visscher en Arjen Lubach. „Een soort Noorderslag, maar dan met Pé & Rinus als thema”, noemt Den Hollander het.

Een ander hoogtepunt, zeker letterlijk, is het rooftopconcert op het dak van het Forum Groningen. Samen met begeleidingsband De Containers, waarvan enkele leden deze vrijdagmiddag flyers uitdelen aan de groeiende menigte.

„Op dat dak moeten we natuurlijk iets met The Beatles doen”, verwijst Den Hollander naar het legendarische rooftopconcert van die band in 1968. „Daarom hebben we Don’t Let Me Down en Get Back gecoverd, met een eigen draai eraan.” Het publiek op de Nieuwe Markt krijgt alvast een voorproefje van Te Gek, zoals Get Back is gaan heten. In welgeteld 2 minuten vertellen Pé & Rinus hierin hun eigen ontstaansgeschiedenis.

Het creatieve proces bij Pé & Rinus verloopt nog altijd zoals vroeger: met veel plezier en onderlinge grappen. „In december zaten we op Schiermonnikoog weer ongelooflijk te giechelen en dingen uit te proberen”, vertelt Den Hollander. „Het blijft geweldig om nieuwe liedjes te maken. Dat plezier is onze enige drijfveer.”

En dat alles dan niet meer zo soepel gaat als vroeger, nemen ze op de koop toe. „Ik moet dit jaar waarschijnlijk een nieuwe heup”, zegt De Haan. „Hopelijk kan dat in mei of juni, zodat we er niet al te veel hinder van ondervinden.”