Kim Feenstra: ’Mijn moeder liet zich slaan door mannen, ik niet, ik spring er meteen bovenop’

We ontmoeten elkaar in het kantoor van Kim Feenstra aan de rand van Amsterdam. Ze gaat gekleed in trainingspak, heeft het haar in een paardenstaart en draagt vrijwel geen make-up. Ze is een van de mooiste vrouwen die ik ooit in mijn leven heb gezien. Ze is net 40 geworden.

„Hoe dat voelt? Prima. Als twintiger vond ik vrouwen van in de 40 oude wijven, maar nu voel ik me totaal niet oud. Ik zit heel goed in mijn vel. Ik heb eigenlijk alles wat ik wil: een kind, een huis en een eigen bedrijf. Ik kan erg gedisciplineerd zijn, dus veel sporten, gezond eten en op tijd naar bed. Maar ik kan het tegenwoordig ook goed loslaten en genieten van een feestje en een wijntje.”

„Soms. Ik haalde er op een gegeven moment minder voldoening uit: modellenwerk is leuk, maar ook zwaar. Toen ontdekte ik dat ik zelf fotograferen ook heel leuk vond en ben ik me daarop gaan toeleggen. Maar na een tijdje begon ik het modellenwerk toch te missen, dus nu neem ik af en toe weer een opdracht aan. Maar alleen van merken waar ik helemaal achter sta.”

„Inmiddels combineer ik het met fotografie, televisiewerk, sociale media en mijn eigen beautymerk Kimaia. Dat richt zich nu nog voornamelijk op ‘schoonheid van binnenuit’ met producten als proteïne- en collageenpoeders. Maar we zijn inmiddels ook skincare en beautytools aan het ontwikkelen.”

„Klopt. Maar als een van de grootste cosmeticapartijen van de wereld tegen je gaat procederen, betekent dit ook dat je dus serieus wordt genomen. Ik heb besloten het maar als een compliment te zien.”

„Nee. Ik vind het moederschap het allermooiste wat me is overkomen. Alle clichés zijn waar: je knippert met je ogen en ze zijn groot. De tijd gaat zo snel; Brooklyn is alweer 5. Het gaat hartstikke goed met hem. Hij is ontzettend vrolijk, lief en attent. Hij vraagt aan mensen hoe het met ze gaat, of zegt: ’Wat heb je een mooie nagellak op je tenen, mama.’ Ik vind het zo speciaal dat zo’n klein mensje dat ziet.”

„De vader van Brooklyn en ik hebben een goed contact met elkaar. Dat was in het begin best wel lastig, want de liefde is voorbij, maar vanwege je kind moet je natuurlijk wel met elkaar blijven communiceren. Naarmate de jaren verstrijken gaat het steeds beter. Ik heb inmiddels geleerd dat ik niet met hem moet communiceren als mijn ex-partner, maar als de vader van mijn kind. We hebben elke dag contact met elkaar en dat is goed. Brooklyn is gelukkig en dat is het belangrijkst. Ik zet mijn ego daar graag voor opzij.”

„Ja, mijn moeder is in haar huwelijk helaas vaak mishandeld. Haar eigen moeder werd ook mishandeld, door mijn opa dus, dus het is van generatie op generatie doorgegeven. Vrouwenmishandeling is van alle tijden en bijna de helft van de vrouwen in Nederland krijgt te maken met huiselijk geweld. Veel mensen begrijpen niet dat vrouwen bij zo’n partner blijven, maar het is heel moeilijk om een gewelddadige man te verlaten, zeker als er kinderen in het spel zijn.”

„Toen ik zwanger was, heb ik veel teruggedacht aan mijn eigen jeugd. Ik had een gewelddadige vader en een verslaafde moeder, ik heb in ‘blijfhuizen’ gewoond en ben vaak gewisseld van school. Ik ben tijdens mijn zwangerschap in therapie gegaan, omdat ik die patronen wilde doorbreken en mezelf wilde gaan helen.”

„Voor de meeste mensen is opgroeien in een gewelddadig gezin gelukkig abnormaal, maar voor mij was het helaas gewoon. Ik wilde er alles aan doen om dit bij mijn kind te voorkomen en hem te beschermen. Daarom ben ik er ook over gaan praten. Geweld in gezinnen is voor veel mensen een taboe. Maar door er veel over te praten hoop ik dit taboe te doorbreken. Het is namelijk níét normaal.”

„Toen ik net begon met modellenwerk in Parijs. Ik was 19 en moest een testshoot doen bij een fotograaf. Die zei al heel snel: ’Dit is een dooie boel. Ik wil meer seks in je ogen zien.’ Hij vroeg of ik naar zijn slaapkamer wilde gaan. Dat vond ik heel vreemd en ik ben meteen vertrokken. Ik heb daarvan wel een melding gemaakt, maar heb geen idee of daarmee ooit iets gedaan is. Maar dat is eigenlijk mijn enige nare herinnering.”

„Verder heeft het modellenwerk me vooral veel goeds gebracht. Ik ben op de bijzonderste plekken ter wereld geweest, ik heb in Miami, Los Angeles, New York, Kaapstad, Istanboel, Parijs, Hamburg en Barcelona gewoond. Ik heb fantastische mensen ontmoet en heb veel meegemaakt. Maar ik sta gelukkig ook sterk in mijn schoenen en kom voor mezelf op. Ik laat me door niemand intimideren.”

„Nee hoor. In coronatijd moest ik bijvoorbeeld weleens testen of een vaccinatiebewijs laten zien voor een programma. ’Dan werk je niet met mij’, zei ik dan. ’Ik doe niet mee aan die onzin.’ Ik ga altijd op mijn gevoel af. Als mijn gevoel zegt dat iets niet goed zit, kap ik het meteen af.”

„Ik ben op straat in Amsterdam gescout door een modellenbureau in Parijs. Ik had helemaal geen ambitie om model te worden, maar toen ik dit aan mijn moeder vertelde, spoorde ze me aan om actie te ondernemen. Mijn zusje maakte random wat foto’s met een wegwerpcamera en een week later werd ik gebeld met de vraag of ik naar Parijs kon komen. De volgende dag zat ik in het vliegtuig.”

„Een paar jaar later – in 2007 – heeft een vriendin me opgegeven voor Holland’s Next Top Model. Ik woonde inmiddels in Istanboel. Ik won en de rest is geschiedenis. Dat betekende mijn doorbraak als model. En mijn modellenwerk heeft weer veel andere deuren geopend.”

„Ik ben voor Plan Nederland als fotograaf naar Kenia geweest voor een voorlichtingscampagne over meisjesbesnijdenis. Ik ontdekte daar dat besnijdenis bij meisjes een traditie was die van moeder op dochter werd doorgegeven. Mannen werden daar niet eens bij betrokken. Terwijl wij dachten: wat een klootzakken, die mannen! Maar veel vaders hadden helemaal geen idee. Die wilden vaak juist niet dat hun dochters pijn werd gedaan. Ook hierbij hoop ik dat het bewustzijn van deze eeuwenlange gewoonte die van generatie op generatie wordt doorgeven het taboe doorbreekt.”

„Ja, ik vind dat de straffen op seksueel misbruik veel te laag zijn. Er moet beter naar ons rechtssysteem worden gekeken. Verkrachters – en zeker die van kinderen – verdienen wat mij betreft de allerzwaarste straf. Neem de moordenaar van Anne Faber. Mensen die dit soort zware vergrijpen plegen, verdienen wat mij betreft de doodstraf.”

„Weet je, mensen die als kind slachtoffer zijn van een zedendelict, doen zoiets zelf als volwassene ook vaak. Die cirkel moet worden doorbroken. En daarnaast komen ze er veel te makkelijk mee weg, vooral omdat ze vaak in herhaling vallen.”

„Laatst was er nog een vader in het nieuws die zijn dochter 6 jaar had misbruikt. Hij kreeg 2 jaar cel, waarvan 9 maanden voorwaardelijk en een boete van 6000 euro. Ik vind dat niet normaal. In Nederland krijgen daders hulp, therapie en bescherming. Slachtoffers krijgen niets. Dat moet veranderen.”

„Ja. Er zijn landen waar je hand of vingers er worden afgehakt als je bijvoorbeeld een overval pleegt. Dat komt daar dan ook veel minder vaak voor. Ik vind dat iemand die vrouwen of kinderen kwaad doet de hoogste straf verdient en niet alleen maar een taakstraf of een paar maanden gevangenis. Nu zit je voor iets als belastingontduiking of een inbraak nog langer in de cel dan voor een verkrachting. Dat vind ik echt bizar.”

„Zeker. Ik ben nergens bang voor. Mijn moeder liet zich slaan door mannen, ik niet, ik spring er meteen bovenop. Ik fiets ook gewoon overal in het donker, ik weiger me te laten intimideren. Ik denk dat we onze zonen beter moeten opvoeden, maar ook onze dochters weerbaarder moeten maken in deze maatschappij. Doe ze als puber op een vechtsport zoals kickboksen, dat geeft ze meer zelfvertrouwen.”

„Helaas is het contact met mijn ouders niet zo goed dat we samen de kerstdagen doorbrengen. Maar ik heb gelukkig wel een heel fijne band met mijn stiefmoeder, broertje, zusje, neef en met mijn ex-schoonzusje Maria Tailor. Met haar ga ik elk jaar op vakantie en vier ik ook kerst. Zo groeit Brooklyn op met zijn neefje en nichtje. Dat is heel belangrijk voor me.”

„Als het op mijn pad komt ... Ik zou het best leuk vinden om te daten en ik heb ook heus wel seksuele behoeften, maar ik moet er echt niet aan denken om elke dag met iemand thuis op de bank te zitten en verantwoording te moeten afleggen over waar ik ben en met wie. Ik geniet heel erg van mijn vrijheid, ik kan nu doen wat ik wil. Ik zou het misschien nog wel leuk vinden om ooit een tweede kind te krijgen. Ik heb laatst een bodyscan laten maken. Ik ben kerngezond en alles werkt naar behoren, dus wie weet komt het er nog van. Aan de andere kant ben ik natuurlijk al gezegend met een prachtige zoon. Daar ben ik zielsgelukkig mee.”