Rose Byrne in 'If I Had Legs I’d Kick You'. Foto: A24
Mary Bronstein en haar echtgenoot Ronald zijn dit jaar zowaar een powerkoppel in Hollywood: hij als producer van de film ‘Marty Supreme’, zij als regisseur van het angstwekkende ‘If I Had Legs I’d Kick You’, dat minimaal een Oscarnominatie voor beste actrice verdient.
Dat ze sowieso nog een koppel zijn, verbaast je bijna als je beseft dat deze film is geïnspireerd op Bronsteins eigen ervaring als moeder van een langdurig ziek kind – na haar speelfilmdebuut Yeast zette ze haar loopbaan tijdelijk op een laag pitje. Het is nu een populair thema in films, ook Nightbitch of Die My Love laten van de roze wolk niets heel. Moederschap is daar een eenzame, zenuwslopende en ontgoochelende cul-de-sac.
Linda is een psychotherapeut, haar man is ergens ver weg aan het werk, maar nooit te beroerd haar telefonisch te guilt trippen. Omdat Linda’s plafond vol zwarte schimmel zit, woont ze tijdelijk in een louche motel met een trollende goth als receptionist. Iedereen werkt haar op de zenuwen: haar cliënten, haar norse therapeut – een glansrol van Conan O’Brien – de parkeerwachter, de dokter van haar dochtertje, dat aan een mysterieuze spijsverteringsziekte lijdt en sondevoeding krijgt.
Dicht op de huid
If I Had Legs I’d Kick You is een belevingsfilm, we ervaren de wereld door de soms hallucinerende ogen van een vrouw met een flinterdunne huid voor wie alles te veel is, ondanks zelfmedicatie met drank en drugs. De enige die helpt zonder te oordelen – een conciërge, gespeeld door rapper A$AP Rocky – snauwt ze af. Linda’s relatie met de buitenwereld escaleert van geprikkeld tot vijandig, en je weet niet altijd of dat echt is of beleving. Alles oogt hectisch en claustrofobisch, de camera zit Linda vaak zo dicht op de huid dat je haar poriën kan tellen. De dochter blijft daarentegen juist altijd net buiten beeld, waardoor haar gejammer voor de kijker net zo benauwend wordt als voor Linda.
Dit is vermoedelijk de meest morbide film over ouderschap sinds David Lynch’ Eraserhead. Soms zwart-komisch, soms lastig om naar te kijken, maar uniek en overdonderend, met een tour de force van Rose Byrne als Linda.
