Nande Wielink, met de bal aan de voet, volop in voorbereiding op de eerste wedstrijd van het seizoen met zijn ACV: het uitduel bij AFC in Amsterdam. Foto: Hilbrand Dijkhuizen
Nande Wielink (26) heeft zich schrap gezet voor zijn zevende seizoen bij ACV, dat zaterdag in Amsterdam aan de competitie in de tweede divisie begint tegen AFC. ,,Als ik hier nóg zeven seizoenen zou voetballen, zou ik dat ook prima vinden. Het gevoel is goed.’’
Hij is gegroeid als voetballer, stelt Nande Wielink vast, volwassener geworden in zijn spel. ,,Ik ben meer een leider achterin geworden, rustiger in mijn kop en ook slimmer in de duels. Als me iets een jaar of wat geleden niet aanstond, kon ik iemand nog wel eens een schop geven’’, zegt hij met een glimlach.
In eerste seizoen tien gele kaarten, vorig seizoen drie
Om zijn woorden met feiten te staven, lepelt Wielink een paar cijfers op. ,,In mijn eerste seizoen bij ACV kreeg ik tien keer een gele kaart en was daardoor een aantal wedstrijden geschorst. Vorig seizoen kreeg ik maar drie keer een gele kaart, heb ik alle wedstrijden gespeeld en zelfs geen minuut gemist.’’
Nande Wielink in actie tijdens de ACV-training van afgelopen dinsdag. Foto: Hilbrand Dijkhuizen
Zette Wielink een paar maanden geleden een punt achter zijn beste seizoen tot dusver bij ACV, een jaar eerder hield een hardnekkige enkelblessure hem lange tijd aan de kant. Hij had daardoor maar een geringe inbreng in het kampioenschap van de Asser zaterdagclub in de derde divisie en de daaruit voortvloeiende promotie naar de tweede divisie, het hoogste amateurniveau.
Lastige tijd
,,Het was een blessure waar normaal gesproken een maand voor staat, maar ik bleef acht tot twaalf weken aan de kant. Toen ik geblesseerd raakte, begon ACV net aan een serie van heel veel wedstrijden waarin we niet verloren. Er was dus geen reden veranderingen in het elftal aan te brengen. Dat begreep ik heel goed, maar ik vond het een lastige tijd. Je bent weliswaar onderdeel van het team, maar omdat je geen bijdrage kunt leveren, voelt dat toch niet zo.’’
Nande Wielink begon met voetballen in zijn geboorteplaats Nieuw-Balinge. Op twaalfjarige leeftijd sloot hij aan bij de jeugd van PEC Zwolle. Drie jaar later stapte hij over naar FC Emmen. ,,Ik heb daar vier jaar in de jeugd gespeeld, het laatste jaar zat ik ook bij de selectie van het eerste elftal.’’
‘Ik zat op een dood spoor bij FC Emmen’
Zijn debuut in de hoofdmacht van de Emmer profclub maakte hij op 14 oktober 2016 in een uitwedstrijd tegen FC Eindhoven. ,,In totaal heb ik drie wedstrijden in het eerste elftal gespeeld. Twee keer stond ik in de basis, tegen Eindhoven en Jong PSV. Tegen RKC heb ik een kwartiertje gespeeld. Maar het ging niet goed en ik vond dat ik bij FC Emmen op een dood spoor zat. Halverwege het seizoen ben ik er weggegaan.’’
Nande Wielink als speler van FC Emmen in het seizoen 2017-2018. Foto: Jan Kanning
Nee, geeft hij aan, hij heeft niet overwogen bij FC Emmen te blijven. Hij was nog maar 18 tenslotte, zijn beste jaren moesten nog komen. ,,Ik mocht ook wel blijven, maar had niet het gevoel dat het nog goed zou komen. Ik was heel zelfkritisch. Het gaat nu beter, maar in die tijd was ik er nog donders goed in mezelf de put in te praten.’’
Wielink verkaste naar SC Spelle-Venhaus, een Duitse Oberligaclub uit Spelle, een plaats in de buurt van Lingen. ,,In Duitsland, in de Oberliga tenminste, is het voetbal anders dan hier. Bij ons spelen we verzorgd voetbal, in de Oberliga.., ja, wat spelen ze daar? Het is geen kick and en rush…” Lachend: ,,Maar eigenlijk is het dat ook wel.’’
Een bijzondere ervaring in Duitsland
Hij omschrijft zijn verblijf bij SC Spelle-Venhaus als een bijzondere ervaring. ,,Toen ik ernaartoe ging zeiden ze dat ze mee wilden doen voor promotie, maar toen ze een licentie wilden aanvragen was daar geen geld voor en werd het allemaal heel vrijblijvend. Ik ben er maar een half jaar gebleven en toen naar ACV gegaan.’’
Nande Wielink (links) in 2018 in actie voor ACV tijdens een bekerduel met het Groningse Groen Geel. Directe tegenstander is Haye Feenstra (rechts), die ook jarenlang speelde voor de Asser zaterdagclub. Foto: Jan Kanning
Zijn snelle vertrek destijds bij FC Emmen heeft ook een voordeel gehad, laat Wielink weten. ,,Daardoor heb ik me helemaal kunnen focussen op mijn opleiding: mbo 4 werktuigbouwkunde. Een pittige studie, die ik heb kunnen afmaken. Was ik bij Emmen gebleven, waar ik veel meer moest trainen, dan denk ik dat ik voor de tweede keer was blijven zitten.” Relativerend: ,,Alles loopt zoals het loopt.”
Vader Jan nooit zien spelen
Zijn vader Jan, die onder meer betaald voetbal speelde bij Veendam, heeft hij nooit zelf zien voetballen. ,,Dat vind ik wel jammer. Mijn vader is al vroeg gestopt. Alles in zijn knie was kapot.” Jan Wielink was een stoere, verdedigend ingestelde speler die voor niemand aan de kant ging. Later werd hij trainer, aan het eind van het vorige seizoen stapte hij van Germanicus uit Coevorden over naar SV Twedo uit Nieuw-Amsterdam/Veenoord.
Nande Wielink, verdediger van ACV. Foto: Hilbrand Dijkhuizen
Zijn zoon, calculator bij Blygold, een installatiebedrijf in Beilen, is eveneens een no-nonsense verdediger, die graag de mouwen opstroopt en niet met zich laat sollen. ,,Ik probeer op een eerlijke manier te verdedigen. De laatste jaren gaat me dat steeds gemakkelijker af. Maar ik laat mijn man niet lopen…’’
ACV lijkt verzwakt aan de start
Met Robin Witte, vorig seizoen assistent van de succesvolle Ruud Jalving, als hoofdtrainer, trapt ACV zaterdag voor de competitie af met een uitwedstrijd tegen AFC in Amsterdam. Door het vertrek van bepalende spelers als Freddy Quispel (FC Emmen), Luca Prljic (Quick Boys) en Tapmahoe Sopacua (HHC Hardenberg) lijkt de ploeg aan kracht te hebben ingeboet.
,,Dat waren belangrijke jongens voor ons’’, vindt ook Wielink. ,,Door hun vertrek leveren we kwaliteit in. Eerst maar eens een aantal wedstrijden spelen, daarna kunnen we beter een inschatting maken waar we staan. Nu heb ik daar nog geen idee van.’’
