Jenning de Boo schaatst alle OKT-stress van zich af: ’Ik heb nog nooit zoveel zenuwen ervaren’

De Boo leerde een donkere kant van zichzelf kennen, gaf de reus van Reggeborgh zaterdagavond in Thialf zelf toe, nadat Sebas Diniz het uiterste van hem had gevergd tijdens de eerste sprintdag van het Olympisch Kwalificatie Toernooi, het kwalificatietoernooi voor de 25e Winterspelen, die in februari in Milaan worden gehouden.

,,Ik ging aan alles twijfelen’’, zei De Boo. ,,Ik heb nog nooit zoveel stress en zenuwen ervaren als de afgelopen dagen. Dit was standje extreem. Ik had er eigenlijk geen zin in. Je kon hier niets winnen, alleen maar verliezen.’’

Kwam de valpartij van Jutta Leerdam van een dag eerder nog eens bij. De diva van het vrouwenschaatsen die als kilometerkoningin het OKT betrad, gleed zomaar onderuit bij de eerste de beste klus van de schaatsvijfdaagse in Heerenveen. Alsof de spanning haar techniek blokkeerde. ’Zoiets kan mij dus ook gebeuren’, sprak dat onzekere stemmetje in De Boo’s bovenkamer. ,,En dan zou alles voor niets zijn geweest.’’

Wat hij bedoelde met ’alles’? De Boo organiseerde voor zichzelf een eenzame kerst omdat dat hem dat goed leek, in aanloop naar dat overspannen OKT waarover iedereen bij voorbaat enorm druk doet. ,,Normaal gesproken vier ik kerst altijd thuis, in Groningen. Bij m’n ouders, met m’n vrienden. Nu heb ik helemaal niets gedaan. Ik heb mezelf afgesloten voor alles. Ik wilde niet ziek worden.’’

Dat alles schoot weer door hem heen toen de boomlange Groninger zaterdag een matige eerste omloop schaatste. De Boo rondde zijn eerste 500 meter af in 34,36, Sebas Diniz gleed veel soepeler naar 34,14. ,,Toen dacht ik: ’waar heb ik dat allemaal voor gedaan?’ Dat maakt het allemaal extra zuur.’’

Kwam nog bij dat in zijn eerste rit Stefan Westenbroek hem niet wilde hinderen tijdens diens baanwissel. Zijn Reggeborgh-ploegmaat gaf hem na een gemiste slag ruim voorrang. ,,Heel sportief van hem’’, aldus De Boo. Maar het verstoorde zijn snelheidsproces omdat zo’n actie hem aan het denken zette. Terwijl De Boo onderweg aan helemaal niets wil denken, behalve dan hoe hij zo snel mogelijk de finishlijn vindt. Als De Boo te veel nadenkt, kost hem dat tijd, weet hij van zichzelf.

Hij zag dat terug in zijn eerste eindtijd. Daarmee stond hij tweede en dat betekende pas een 11e plek in de matrix. Die matrix dus die negen Hollandse mannennamen moet aanwijzen voor de Winterspelen in Milaan. Daar had De Boo zich overigens ook al over opgewonden. ,,Die tweede plek van de 500 meter staat dus niet in de top-9. Je moet dus gewoon winnen om zeker te zijn. Dat vind ik best zuur. Als je kijkt hoe wij sprintmannen het hebben gedaan in de World Cups, dan zijn wij niet beloond in die matrix. Daar baal ik wel van. Dat maakt voor ons het OKT niet leuker. Ik vind het eigenlijk best schokkend dat de nummer twee pas op plaats 11 is terug te vinden.’’

Afijn, De Boo plaatste zich dus voor de Winterspelen met een formidabele tijd. Want in de tweede omloop leek hij alle stress van zich af te schaatsen en kwam hij tot 33,96. Zo snel was de Groningse gigant nog nooit in Thialf geweest. Eerder dit seizoen reed hij nog 33,98 dat toen een baanrecord bleek. Sinds Jordan Stolz eerder deze maand Thialf weer eens bezocht, staat dat baanrecord nu scherp op 33,90.

,,Ik had vandaag gewoon angst’’, ging De Boo nog een keertje dieper in op zijn mentale toestand. Hij werd zelfs emotioneel toen zijn eerste olympische startbewijs een feit was. ,,Alles kwam eruit. Angst en frustratie. Zoals ik net zei, ik heb hier best wel wat voor gelaten. Daarom is dit een enorme uitlading. Dit is geen NK, je kan hier geen kampioen worden. Het is geen wedstrijd dat je denkt, ’we gaan even lekker een OKT rijden’. Het was best ontspannen in ons hotel, maar zeker op een dag als vandaag, als iedereen moet rijden, zie je alleen maar vermoeide gezichten. Ingevallen ogen enzo. Iedereen stond super strak van de stress.’’

Dat wordt dan nog wat, over ruim een maand in Milaan. De Boo: ,,Ik hoop dat het dan minder is, maar dat durf ik nog niet te zeggen. Op de Spelen is maar één 500 meter. Maar daar maak ik me geen zorgen over. Ik weet wat ik kan. De Spelen zijn anders dan een kwalificatietoernooi. Hier is sprake van een vol Thialf, met allemaal Nederlanders. Iedereen verwacht van mij dat ik het wel even ging doen. In Milaan zijn we in een ander land, daar gaat het anders zijn.’’

Joep Wennemars werd ondanks een liesblessure derde. Als hij zich via de 1000 en 1500 meter weet te plaatsen voor Milaan, mag hij op de Winterspelen ook meedoen op de 500 meter.