FC Zuidwolde grijpt de Ladies Cup. ‘We hebben hier nog nooit iets gewonnen!’

Als uit de mist sporthal De Eendracht in Zwartemeer opdoemt is het op de parkeerplek al een drukte van belang. De snackautomatiek wacht op de eerste klanten, maar het is ook nog te vroeg voor een patatje. Op de tribune zit Leonie Jabben (27) van FC Zuidwolde. Ze eet nog even een bruin broodje met kipfilet: ,,Nee, deze is niet van de bakker waar ik werk. Die winkel staat in Hoogeveen. We hebben er veel zin in, we doen elk jaar mee’’, aldus Jabben. ,,Jammer dat het toernooi minder deelnemers heeft en een avond korter is dan vorig jaar. Ik voetbal ook op het veld. We zijn afgelopen zomer gepromoveerd en het gaat goed, we staan tweede.’’

In Zwartemeer, slechts luttele kilometers verwijderd van de Duitse grens, ruikt de zaal naar koffie uit kartonnen bekers en massageolie. Sportschoenen piepen op de vloer van De Eendracht, waar op de laatste zondag van het jaar vrouwenvoetbal het middelpunt vormt. Geen spotlights, geen bierdrinkende supporters, maar wel goed gevulde banken, opgestoken duimen en een fanatisme dat de winterkou buiten houdt.

In Emmen, Zwartemeer en Emmer-Compascuum deden 28 teams mee aan de voorrondes. Een bonte mix van ervaren speelsters en jonge talenten, ploegen die al jaren samen spelen en teams die vooral voor de gezelligheid komen. Maar zodra de bal rolt, telt alleen – het uitzonderlijk sportieve – spel.

Het toernooi draait natuurlijk om de speelsters, maar ook om Tim Funke, de organisator. Al bij de ingang is dat duidelijk: ,,U bent van de krant? Dan moet u Tim hebben. Hij zit daar.’’ Funke start de tune bij een doelpunt, noemt de doelpuntenmakers. Maar hij is ook de planner, de verzamelaar van de opstellingen, hij regelt de scheidsrechters, de teams, de prijzen en de zalen.

Funke heeft het druk, maar de spil in het web van de Ladies Cup heeft tijd voor een gesprekje: ,,Eerst deden we het met vijf man, drie zijn afgehaakt, nu doen Meike Seffens en ik het samen. Volgend jaar willen we weer naar drie avonden en meer hallen. Maar het gaat goed, er komt steeds meer publiek en de snackkar is er ook alweer en dat een dag na Protos Weering.’’

Bij die rijdende snackbar is het inmiddels een stuk drukker. Lenie drukt net een sigaretje uit na een korte pauze: ,,Tot nu toe zijn het nog vooral mannen die onze klanten zijn. Patat, frikandellen, broodjes hamburgers, mexicano’s , alles loopt eigenlijk wel.’’

Leonie Jabben speelt zich in de kijker tegen Veendam 1896. Met een fraaie goal beslist ze de wedstrijd en vlak voor tijd ontvangt ze geel en daarmee de eerste en enige tijdstraf van de middag. Bij Veendam is Esmee Lamain keeper. Die rol vervult ze op het veld voor ACV, bijna koploper in de topklasse.

Op de tribune roept de zesjarige Nova hard ‘boe, boe’ als WVV scoort. ,,Nummer 5 van DZOH is mijn moeder (Marcella de Vries-red.). Nee, ik ga niet op voetbal, ik zit op dansen’’, zegt Nova, terwijl ze haar Doritoszakje leeg eet. Haar steun helpt DZOH niet, WVV wint met 4-0.

De bediening in de sporthal is nog maar net bekomen van de halve finale van PW, die zaterdagavond in Zwartemeer is gespeeld: ,,Geweldige avond. Achthonderd betalende toeschouwers. En helemaal geen gedoe. Leuke mensen, uit De Krim, Barger-Oosterveld, Coevorden, ach allemaal. Om 5 uur ging de tap stromen en twaalf uur heb ik hem dichtgedrukt. Het was net carnaval’’, vertelt Otto Koerts.

Terug naar het voetbal. Beide kruisfinales worden op strafschoppen beslist. FC Zuidwolde ruilt bij een 1-0 achterstand de keeper in en dat loont: 1-1 door Sharon Steenberg. Mellanie Jabben, de zus van Leonie, schiet de beslissende penalty raak. WVV neemt in de andere halve eindstrijd – ook na 1-1 – de strafschoppen beter dan Hollandscheveld.

Het is al avond als de finale begint. Zuidwolde speelt als Rottweilers die een tijdje niet gevoerd zijn en loopt vlot weg van de Winschoters: 5-2. En jawel, Leonie Jabben scoort twee keer. ,,Dat broodje heeft geholpen”, lacht ze. ,,Geweldig, we hebben hier nog nooit iets gewonnen.”