Doelman Robin Jalving (25) uit Schoonebeek verruilde FC Emmen voor een plek als middenvelder bij derdeklasser SVV ’04. ‘Hier kon ik geen nee tegen zeggen’
Robin Jalving, middenvelder en aanvoerder van SVV '04, stond begin dit seizoen nog bij FC Emmen op doel als derde keeper. Foto: Jari Leijssenaar
Het is een bijzondere carrièremove: vorig seizoen was Robin Jalving nog betaaldvoetbalkeeper bij FC Emmen en nu speelt hij in de derde klasse, bij SVV ’04 in Schoonebeek. Als aanvallende middenvelder, en met succes. Zondag maakte hij tegen topploeg EMMS beide goals: 2-1.
Hij was eigenlijk voorbestemd om het ver te schoppen als keeper. Nadat hij op zijn zesde was begonnen bij SVV ’04, was hij al na twee wedstrijdjes verkocht. „Ik was toen aan de beurt om te keepen”, lacht Jalving, „en dat vond ik meteen zo leuk dat ik het ben blijven doen.”
Gepromoveerd naar de eredivisie in 2018
Hij werd al snel gescout, eerst door de districtsscouts van KNVB Noord en daarna kwam ook FC Emmen. Vanaf zijn 12e tot zijn 19e doorliep de Schoonebeker de jeugdopleiding aan de Oude Meerdijk. Maar al vanaf zijn 16e behoorde hij min of meer bij de eerste selectie. Als reservekeeper maakte hij bijvoorbeeld de eerste promotie naar de eredivisie mee, maar een echt professioneel debuut bij Emmen bleef uit.
Robin Jalving in 2019 als keeper van FC Emmen. Foto: Jan Kanning
En toch kwam in 2021 ineens een telefoontje van eredivisieclub Heracles Almelo. „Het was in de zomer, ik lag bij het zwembad toen mijn zaakwaarnemer me belde: Heracles wil je hebben, zei hij. Ik ben meteen naar mijn ouders gereden, ik wist niet wat ik hoorde. Als je derde keeper bent bij FC Emmen en nog geen wedstrijd hebt gespeeld in de ere- of eerste divisie, dan is interesse van een eredivisieclub natuurlijk niet het eerste waar je aan denkt.”
Eerste profcontract
Maar niet veel later tekende Jalving zijn eerste echte profcontract, in Almelo. Daar was hij kort tweede keeper. „En dan weet je: er hoeft maar iets te gebeuren en je moet spelen”, zegt Jalving. „Maar helaas voor mij: dat gebeurde maar niet.
Eénmaal keepte Jalving een wedstrijd in het betaalde voetbal: het bekerduel tussen Heracles Almelo en Go Ahead Eagles in 2021. „Toen jongens uit de eigen jeugd versneld door werden geschoven, wist ik dat het weer wat langer zou duren en op een gegeven moment ook dat het klaar was.”
Warme herinneringen
Toch bleef Jalving drie seizoenen lang bij Heracles en bewaart hij, ondanks dat ook nu zijn debuut in de competitie niet kwam, nog altijd warme herinneringen aan de club. „Heracles is echt een geweldige club. De manier waarop ze mij hebben begeleid, de manier waarop ze open en duidelijk zijn, maar ook aangeven wat je ontwikkelpunten zijn, ik heb het altijd enorm gewaardeerd.”
Robin Jalving kijkt toe in de wedstrijd tegen EMMS. Foto: Jari Leijssenaar
In 2024 keerde Jalving terug bij FC Emmen, waar de net aangetrokken Luca Unbehaun een mogelijk debuut in de weg stond. Maar Jalving neemt niemand anders iets kwalijk. „Ik zeg altijd: elke trainer stelt zijn beste team op. Dat ik de afgelopen seizoenen steeds niet bij dat team zat kan ik alleen maar mezelf kwalijk nemen. Natuurlijk, ik heb het best lastig gehad om te accepteren dat mijn betaaldvoetballoopbaan er nu al op zit. Dat gaf frustratie en ook verdriet. Maar daar ben ik nu overheen en ik weet dat ik een mooie stap heb gemaakt.”
‘Dat zag ik wel zitten’
Want FC Emmen gaf begin van dit seizoen aan Jalving aan dat zijn debuut er ook nu waarschijnlijk niet in zit. Jos Schaart, zijn coach bij SVV ’04 en manager bij de stichting FC Emmen Naoberschap en FC Emmen jeugdopleiding werkzaam, vond voor Jalving een prachtige combinatie: trainer van Onder-17 en daarnaast in loondienst bij zijn Naoberschap-stichting.
„Dat zag ik wel zitten”, zegt Jalving. „Eigenlijk paste het perfect voor mij. Ik wilde altijd al trainer worden, ik blijf zo bij FC Emmen betrokken en ik kan voor de lol met mijn vrienden lekker ballen bij SVV ’04. Onder Jos. Hier kon ik geen nee tegen zeggen.”
Uitdagingen
Maar dus niet meer op doel. „Ik ben altijd een jongen geweest die van uitdagingen houdt. En in de derde klasse word ik als doelman niet echt uitgedaagd, als veldspeler wel. Ik begon dit seizoen als linksback, werd daarna rechtsbuiten en sta nu midmid, waar de trainer me maar wil hebben.”
En dat lijkt een schot in de roos. Jalving scoorde dit seizoen tot zondag al vijf keer en maakte tegen EMMS zelfs beide goals en dus de winnende: SVV ‘04 won met 2-1. Een kwartier voor tijd knalde Jalving van zo’n 35 meter een vrije trap weergaloos in de kruising en kort voor tijd kopte hij een voorzet knap tegendraads binnen voor 2-1.
‘Ontzettend blij met hem’
Trainer Schaart keek vol bewondering toe. „Robin is natuurlijk op dit niveau een geweldige aanwinst, qua passvastheid, qua fitheid, qua balbehandeling, qua alles eigenlijk. Ook is hij opgeleid als doelman. We zijn ontzettend blij met hem.”
De ster van de middag zelf bleef bescheiden. Of een betaaldvoetballoopbaan als middenvelder er nu misschien in zit? Jalving, geen familie van voormalig ACV-trainer Ruud overigens, lachte om de grap. „Haha, ja, maar dan moet ik nog veel bijleren. Nee, dit is gewoon heel gezellig en leuk. Ik wil me nu op het trainersvak storten. Maar ik zeg ook: zeg nooit nooit.”
