Een week na de grootste uitnederlaag dit seizoen, 7-1 tegen IJsselmeervogels, leed Hoogeveen de grootste thuisnederlaag. Rijnvogels gaf de ploeg van trainer Stef Lamberink een pak rammel van jewelste, 0-5. ,,Zo wil je nooit meer op het veld staan.’’
Op weg naar de kleedkamer kreeg Menno Heerkes een bos tulpen in zijn handen gedrukt. ,,Nee hoor, dit is niet omdat ik man of the match ben geworden. Als er geen man of the match is, krijgt de aanvoerder de bloemen.’’
Het was ook gênant geweest als iemand van Hoogeveen was uitgeroepen tot man of the match. De ene speler was nog slechter dan de andere, maar niemand bracht er veel van terecht. De ploeg liet het allemaal maar gebeuren en incasseerde de oorwassing gelaten.
In plaats de mouwen op te stropen en het Rijnvogels zo moeilijk mogelijk te maken, reageerden de voetballers hun frustratie af op scheidsrechter Sam Dröge. Die floot niet zijn allerbeste wedstrijd, maar was vele malen beter dan de spelers van Hoogeveen.
‘Het ontbreekt ons aan zelfvertrouwen’
,,Ik ben op dit moment even sprakeloos’’, antwoorde Menno Heerkes toen hem werd gevraagd hoe het toch kwam dat Hoogeveen zo aller belabberdst had gespeeld. Nadat de aanvoerder weer woorden had gevonden, stelde hij dat het vermoedelijk ‘een mentaal iets’ is waarmee zijn ploeg te kampen heeft.
,,Het ontbreekt ons aan zelfvertrouwen’’, oordeelde Heerkes. ,,Bij tegenslag gaan de koppies snel naar beneden. We hebben zwaar onder ons niveau gespeeld. In de tweede helft lieten we het helemaal lopen. Dat is natuurlijk kwalijk.”
De deur van de kleedkamer van Hoogeveen bleef lang dicht. Trainer Stef Lamberink kwam pas geruime tijd na de wedstrijd naar buiten, het gezicht op onweer. ,,Zo kunnen wij ons niet vertonen. Wij hadden geen energie, konden geen gas geven en we waren ook niet strijdbaar. We brachten helemaal niks. Het was om moedeloos van te worden.’’
‘Misschien moeten we anders gaan denken’
Ook hij repte van ‘een mentale zaak’. ,,Anders heb ik er geen verklaring voor. Vorige week verloren we ook met grote cijfers van IJsselmeervogels, maar toen zag ik nog wel aanknopingspunten. Nu heb ik die niet gezien. Misschien moeten we anders gaan denken. Gaan spelen met meer mensen achter de bal. Daar ga ik de komende dagen over nadenken.’’
Hoogeveen keek al snel tegen een 1-0 achterstand aan. Alljereau Mercera mocht van een meter of 22 ongehinderd uithalen. Geen speler gaf druk op de bal. ,,En er stapte ook niemand uit’’, vulde Lamberink aan.
Het was, zo bleek later, de voorbode van wat er in de tweede helft nog te gebeuren stond. De spelers van de thuisclub kwamen slaapwandelend uit de kleedkamer, vanaf de aftrap verdubbelden de Katwijkers de voorsprong. En daarna hielden de Drenten open huis.
Slappe hap
Het was in defensief opzicht alleen nog maar slappe hap. Op links werd Giorgio Beltau aan alle kanten voorbij gerend, op rechts kwam Björn Klaassens handen en voeten tekort, centraal achterin pakten Louis Vijfhuizen en Alex Blekkink hun tegenstanders met fluwelen handschoenen aan. En uitblinker Mercera, die vier keer scoorde, mocht doen wat hij wilde.
Hoe wankel de defensie van Hoogeveen vaak is blijkt ook uit het aantal tegentreffers dat het heeft moeten incasseren. De teller staat inmiddels op 66. Alleen de doelman van de rode lantaarndrager ODIN’59 moest de bal nog vaker uit het net halen.
Gele kaart: Vijfhuizen, Klaassens, Beltau (Hoogeveen), Van den Oever (Rijnvogels).
Scheidsrechter: Dröge.
Toeschouwers: 300.
Hoogeveen: Meekhoif, Schuurman, Vijfhuizen, Blekkink (60. Da Silva) en Beltau; Klaassens en Menno Heerkes; Tom Heerkes, Bijlsma en Veltmaat; Barbosa Alves.
