Welke sportlegende wil jij uitnodigen voor het kerstdiner? | Sportforum

,,Ik mag er maar eentje kiezen? Oh, drama. Nou, dan blijf ik bij mijn eigen sport en doe ik toch Tiger Woods. Hij is een legende in de golfwereld, de beste aller tijden. Hij heeft extreem veel gewonnen en extreem veel kennis. Ik zou hem willen vragen hoe je met druk om moet gaan, wat de beste oefeningen zijn, wat zijn favoriete momenten op de tour zijn en de laatste tijd gaan m’n teeshots wat minder, dus misschien heeft hij daar ook nog tips voor. Ik heb veel boeken van hem gelezen, veel films gezien. Ik hoop hem ooit te kunnen ontmoeten. De kans is klein dat het ooit gebeurt. Misschien als hij ooit nog aan The Open mee gaat doen, kan ik komen kijken. En anders zijn zoon Charlie, die gaat een grote toekomst tegemoet.’’

,,Ik zou weleens met iemand als Michael Jordan om tafel willen zitten. Ik ben heel benieuwd hoe hij jarenlang op enorm hoog niveau bij Chicago Bulls heeft kunnen spelen. Zo’n jongen, met al die gekkigheid om zich heen. Vliegtuig in en vliegtuig uit en nooit rust om je heen, maar toch altijd je kunstje doen. Hoe zo iemand telkens de motivatie vindt om tot een topprestatie te komen, zelfs nadat ze alles al gewonnen hebben. Datzelfde heb ik met Max Verstappen. Zij laden zich altijd weer op. Dat intrigeert me enorm. Ik denk niet dat dit soort jongens de meest gezellige mensen aan het diner zijn overigens. Dat ben ik zelf wel. Ik hoop dat ik ze aan de praat kan krijgen en er toch nog een leuke avond van kan maken.’’

,,Ik twijfel een beetje. Garri Kasparov lijkt me te gek om uit te nodigen. Daar kun je mee schaken en een politieke boom opzetten. Maar mijn grootste faschinatie heb ik toch met Lleyton Hewitt. In 2002 was ik elf, twaalf jaar en werd hij de nummer één van de wereld. Al die vijfsetters vond ik geweldig. Hij sprak zelf van een ‘never say die attitude’. Natuurlijk had hij ook die gebaartjes, maar van dat temperament hield ik juist wel. Ik zou willen weten waar dat allemaal vandaan komt en hoe hij het zelf heeft beleefd. En hoe hij nooit verder denkt dan het volgende punt. Ik weet niet of het heel gezellig wordt, maar ik denk dat het toch ook wel lachen wordt als we na het diner een bordspel op tafel zetten.’’

,,Mijn idool Johan Neeskens. Als kwajochie bij HSC wilde ik in de jeugd altijd nummero zeven dragen. Dat was het nummer van Neeskens bij Ajax. Hij was een voetballer naar mijn hart. Een bikkel op het middenveld, met een geweldige tackle. Ik zal zijn doelpunt op het WK ’74 tegen Brazilië ook nooit vergeten. Die was van grote schoonheid. Ik vond het een geweldige stunt dat Renze de Vries hem naar Groningen haalde. Dat werd geen succes. Hij speelde één goede wedstrijd. In De Meer tegen Ajax, met een doek om z’n kop, want hij bloedde als een rund. Overigens wil ik voor het diner ook nog twee dames van het afgelopen jaar uitnodigen. Sifan Hassan en Femke Bol. Wát een atleten! Ik hou wel van een borrel en Neeskens drinkt wel mee. Voor Hassan en Bol regelt mijn vrouw Marieke een alcoholvrij wijntje.’’