Gijs van Solkema in actie voor het door geldzorgen geplaagde Lycurgus. Foto: Dijks Media/Wout van Zoeren
De volleyballende neven Gijs en Rik van Solkema stonden in binnen- en buitenland al meerdere keren tegenover elkaar en het kan voor de Sneker profs opnieuw gaan gebeuren. Mits Rik met Huizen (waar vader Arno zijn trainer-coach is) eerst wint van Sliedrecht en de club van Gijs, het Groningse Lycurgus, de financiële rampspoed het hoofd kan bieden. ,,De onzekerheid is niet fijn.’’
Het leven van Gijs van Solkema was weer in rustiger vaarwater gekomen, tot bekend werd dat zijn werkgever Lycurgus in de problemen zit. Dit door het faillissement van hoofdsponsor Nova Tech en de beslaglegging op eigendommen en bankrekeningen van de eigenaren. Dat laatste merken de volleyballers direct in hun beurzen. ,,Ik heb mijn salaris van maart nog niet ontvangen’’, aldus Van Solkema.
Voor hetere vuren
De 26-jarige spelverdeler (met grote regelmaat opgeroepen voor het Nederlands team) blijft er redelijk kalm onder. Hij heeft dan ook voor wel hetere vuren gestaan.
,,Precies een jaar geleden kreeg ik met gezondheidsproblemen te kampen’’, vertelt Van Solkema, oud-speler van Dynamo Apeldoorn, het Tsjechische Kladno, de Duitse topclub Lüneburg en de Engelse kampioen Polonia London. ,,Dat leidde tot een ziekenhuisopname. De symptomen wezen op diabetes, type 1, maar bloedonderzoeken brachten voorts wat rare dingen aan het licht.’’
Maandenlang bleef onduidelijk wat Van Solkema mankeerde. ,,Uiteraard doet dat wel wat met je. Ik bedoel: de diabetes is behoorlijk te reguleren, ook als topsporter, maar je wilt natuurlijk graag weten of je verder wel gezond bent.’’
Dat bleek niet het geval. ,,Er werd een auto-immuunziekte gevonden, eentje die mijn nieren aantast.’’ De schok was groot. ,,Ik vroeg me uiteraard meteen af of ik wel topsporter kon blijven. ‘Normaal gesproken niet’, werd me gezegd, maar vooralsnog gaat het behoorlijk. Mede door zware medicatie hou ik een en ander onder controle. Ik kan zeggen dat ik weer een normaal leven leid.’’
Geen klagen
Van Solkema kon zich in de voorbereiding op dit seizoen gewoon melden bij Lycurgus. ,,De vraag was of ik het zou kunnen volhouden. Daarover is er geen klagen. Sinds juli heb ik maar één training hoeven over te slaan.'’
De klap was groot, maar daarna rol je de situatie in zoals die is. De acceptatie kwam vrij snel
,,Wel is het zo dat ik minder speel dan ik had gehoopt. Dat is jammer, maar ook wel begrijpelijk. De andere spelverdeler doet het goed. Maar er wordt vrijwel in elke set, zeker als het spannend wordt, een beroep op me gedaan. Ik kom er vaak in voor het serveren en draai dan drie rotaties mee. Het is een andere rol dan ik gewend was, maar qua spelniveau heb ik geen klagen en als team draaien we een prima seizoen.’’
,,Ik heb mijn leven weer opgepakt.'' Foto: DvhN
De Sneker heeft zijn leven weer op de rit. ,,De klap was groot, maar daarna rol je de situatie in zoals die is. De acceptatie kwam vrij snel. Oké, en nu, hoe gaan we verder? Zo ben ik.’’
Hij telt zijn knopen. ,,Ik heb een doorlopend contract, mijn vriendin en ik wonen goed in Groningen, de familie woont hier eveneens, of in de buurt, en we hebben een fijn sociaal leven. Met Lycurgus spelen we om het landskampioenschap en hebben we behoorlijk mee kunnen doen in de nieuwe BeNe Conference, de competitie met de vier sterkste Belgische en de vier sterkste Nederlandse clubs.'’
Onzekerheid en stress
,,Alles prima, tot dus de berichten over de financiële problemen naar buiten kwamen. Als je hoort dat de boel wel eens in elkaar zou kunnen klappen, heeft dat natuurlijk zijn weerslag op het team. De onzekerheid zorgt bij veel spelers voor stress. Er zijn jongens die met hun gezin naar Groningen zijn verhuisd en elke maand hun rekeningen moeten voldoen.’’
In het ergste geval wordt Lycurgus (zeven jaar geleden werd de derde en sindsdien laatste landstitel behaald) failliet verklaard en trekt de volleybalbond de licentie in. ,,Dan mogen we per direct niet meer spelen. Maar dat schijnt erg ingewikkeld te liggen; bij de bond weten ze ook niet precies hoe dat zit’’, aldus Van Solkema.
,,Maar ik hoor ook geluiden dat er in Groningen wat wordt opgestart om de club te redden. Vooralsnog kunnen we nog elke dag in een zaal terecht en trainen. Dat is het enige dat wij als spelers kunnen doen. Dat hebben we ook uitgesproken. Ja, het is vervelend dat we ons salaris nog niet hebben ontvangen, maar zolang we kunnen trainen en spelen, gaan we voor het hoogste en dat is kampioen worden.’’
Gijs van Solkema (1) in de voorbereiding op dit seizoen tijdens het oefenduel met Dynamo. Foto: Hilbrand Dijkhuizen
Leerzaam
In aanloop naar de ontknoping in eigen land speelde Lycurgus (dat in de Europese Challenge Cup reikte tot de kwartfinale) een aardig woordje mee in de BeNe Conference. Daarin werden drie van de acht wedstrijden tegen Belgische clubs gewonnen.
,,Die competitie is ons goed bevallen’’, aldus Van Solkema. ,,De Belgische clubs zijn voor ons van een vergelijkbaar niveau, hoewel Roeselare er wel uitsprong. Dan praat je over een Belgische topclub die het ook in de Champions League weer goed heeft gedaan. Die hebben wij toch mooi tot een vijfsetter kunnen dwingen. Het was voor ons een leerzame en uitdagende competitie. Hier word je als volleyballer zeker beter van.’’
Nu wachten Van Solkema c.s. de ontwikkelingen in eigen land af. De tegenstander in de halve finale van de strijd om de landstitel wordt PDK/Huizen of Sliedrecht. ,,Dan weet jij natuurlijk wel op welke club ik hoop’’, zegt de Oranje-spelverdeler met een lach. ,,Die van oom Arno en neef Rik natuurlijk.’’
Meetrainen
,,Dat hopen wij ook’’, zegt Rik van Solkema, de 25-jarige passer-loper van Huizen, dat zich als vierde Nederlandse club plaatste voor de BeNe Conference en daarin geen potten kon breken. Wat heet: alle acht confrontaties met Belgische ploegen gingen verloren. Daarbij ook de dubbel tegen Achel, een voormalige werkgever van Rik, die in 2017 (in dienst van Dynamo) werd uitgeroepen tot beste aanvaller van de eredivisie en vervolgens zijn geluk beproefde in België, Tsjechië en twee clubs in de Italiaanse Serie A3.
Rik van Solkema haalt uit voor Huizen tijdens het duel met het Belgische Achel. Achter hem vader en trainer Arno van Solkema. Foto: Studio Kastermans
,,Voor dit seizoen had ik mijn zinnen gezet op een A2-club of eentje in Frankrijk, het land van de olympisch kampioen’’, vertelt hij. ,,Dat is me helaas niet gelukt.’’ Even leek het erop dat hij en Gijs teamgenoten zouden worden, ,,maar Lycurgus was op mijn positie al royaal voorzien, dus de kans op speeltijd was niet groot. Toen zei mijn vader: kom dan maar een tijdje met ons meetrainen. Dat bleek van beide kanten prima te bevallen.’’
We houden de zaken gescheiden. Arno is in de zaal mijn trainer en thuis en in de auto mijn vader
Arno van Solkema had zijn zoon al eerder onder zijn hoede, bij de jeugd van VC Sneek. ,,Dit is natuurlijk ietsje anders, maar wij gaan er normaal mee om. De andere spelers trouwens ook’’, aldus Rik. ,,We houden de zaken gescheiden. Ik word zeker niet voorgetrokken. Sterker nog: ik denk eerder dat Arno me tijdens een training net iets steviger aanpakt dan de rest. In de zaal is hij mijn trainer. Thuis en in de auto, op weg naar de trainingen, is hij mijn vader.’’
Camping
De twee reizen vrijwel dagelijks samen naar Huizen en terug, ritten van in totaal drie uur. ,,Ik woon bij mijn ouders.’’ Dat betreft de woning in het Drentse Een-West, vlak bij de drie-provinciëngrens van Drenthe, Groningen en Friesland. In dit buurtschap runt de familie Van Solkema een camping.
Rik van Solkema (zijn vriendin Anneclair ter Brugge is met VC Zwolle al uitgeschakeld in de eredivisie) is met Huizen dringend aan een opsteker toe. Dit kalenderjaar gingen alle twaalf in Nederland en België gespeelde wedstrijden verloren. In de Bene Conference bleef de inbreng beperkt tot welgeteld één gewonnen set.
Rik van Solkema tijdens zijn verblijf in Italië. Foto: Corrado Benedetti
Revanche?
,,Maar tóch zijn we niet ontevreden’’, aldus de ook bij Oranje-B op sportcentrum Papendal trainende Van Solkema. ,,Vergeet niet dat Huizen pas drie jaar in de eredivisie speelt en de eerste twee keer als achtste is geëindigd. Dat we nu in de reguliere competitie vierde zijn geworden, was dan ook een knappe prestatie. Je mag niet verwachten dat we de sterkste Belgische ploegen verslaan. Die hebben meer budget om sterkere buitenlandse spelers aan te trekken. Het zijn leerzame ontmoetingen geweest, ook al zijn we een paar keer weg gebeukt.’’
Met een ‘grimlachje’: ,,Ik had persoonlijk wel gehoopt dat we in de eredivisie Gijs en z’n ploeg meer weerwerk hadden kunnen bieden. In Groningen kregen we een oorwassing, in Huizen verspeelden we een 2-0 voorsprong. Hopelijk krijgen we de kans op revanche.’’
