'Rugby heeft mijn leven gered.' Jop uit Groningen overwint obstakels op weg naar vervullen paralympische droom

Jop van der Laan is, net als mijn tweelingbroer Bas, geboren met cerebrale parese: CP. Aanvankelijk belemmerde dit hem nauwelijks, vertelt hij. Tot de puberteit, toen kreeg hij problemen met vooral zijn benen en zijn rechterarm. Maar zijn moeder, die volgens hem een standbeeld verdient, leerde hem naar mogelijkheden te kijken en niet naar onmogelijkheden. ,,Niemand kan er iets aan doen dat wij een beperking hebben. We laten ons er niet door weerhouden.”

Hij ging dan ook ‘gewoon’ op voetbal, bij Kids United. Hij was ,,geen Van der Sar”, maar ,,oké voor iemand met een handicap”. Vanwege de problemen met zijn benen ging hij na verloop van tijd wel op zoek naar iets anders. Dat leek handbiken te worden. Echter, tijdens een trainingssessie op Papendal zei de bondscoach dat hij de top nooit zou halen.

En toen kwam rolstoelrugby op zijn pad, via rolstoelspecialist Kees van Breukelen. ,,Hij schudde mijn hand en zei: ‘Handbiken is inderdaad niks voor jou, je moet rugbyen’.” Dat ging niet meteen goed, maar na een halfjaar werd hij al geselecteerd voor het nationale team.

,,Rugby heeft mijn leven gered”, zegt hij. Als puber had hij moeite mensen te vertrouwen, werd hij depressief. ,,Ik heb zelf een poging gedaan het leven te beëindigen. Maar vanaf het moment dat ik als 16-jarig jochie in aanraking kwam met rugby heb ik de weg omhoog gevonden. Ik ben geworden wie ik wilde zijn en heb mijn handicap geaccepteerd.”

Toch moest hij in de zomer vanwege mentale problemen even afstand van het rolstoelrugby nemen. ,,Dat is een heftige tijd geweest. Maar het is ook een goede periode geweest. Ik heb het nodig gehad. Het gaat nu goed met me.”

Hij is blij dat De Aanpakkers dit heeft vastgelegd. ,,Het was goed die mental break te filmen. Om te laten zien dat topsporters het ook wel eens moeilijk hebben, tegenslagen hebben. Ook mentaal.”

In het nieuwe jaar hoopt hij met het nationale rolstoelrugbyteam deel te nemen aan een olympisch kwalificatietoernooi in Nieuw-Zeeland. Want zijn ultieme droom is een gouden medaille pakken op de Paralympische Spelen. ,,Ik ga door tot mijn 80ste, bij wijze van spreken. Ik moet de gouden plak om mijn nek hebben.”