Erik van den Brink met hond Tiko Foto: Matthijs Sorgdrager
Wie is de baas in de natuur? Dieren die er wonen? Wandelaars met hun honden? Of kan iedereen naast elkaar leven? Vanaf maart is de Onnerpolder verboden voor loslopende honden. ‘Dat is natuurlijk niet leuk.’
„Pffft wat waardeloos”, zegt de ene Facebooker. „Mensen hebben vaak niet in de gaten wat hun loslopende hond kan aanrichten onder reeën en broedende vogels”, zegt de ander. En uiteraard ontstaat er weer een bescheiden ruzie.
Het bericht dat honden vanaf maart moeten worden aangelijnd in delen van de Onnerpolder en de Oostpolder (ten oosten van Onnen en boven het Zuidlaardermeer) maakt de Facebook-tongen los. De gemeente heeft deze aanlijnplicht ingesteld omdat de natuur in deze gebieden kwetsbaar is. Sommige honden lusten wel een vogeltje of een ander dier. Maar ook al doen de honden geen vlieg kwaad, „hun geur kan een verstorende werking hebben op de aanwezige wilde dieren”, schrijft de gemeente.
Maar nu mag het nog.
‘Niet leuk natuurlijk’
Hond Tiko en zijn baasje Erik van den Brink wandelen door de dichte mist over de Zuiderhooidijk, een half verhard pad door de polder. Tiko loopt hier altijd los, vertelt zijn baas. En trouwens, alle hondenbezitters uit Onnen laten hun hond hier vrij lopen, weet hij.
Wat hij vindt van het verbod? „Dit is niet leuk natuurlijk. Honden hebben het nodig om lekker los te lopen en dat kan op steeds minder plekken.” Van den Brink begrijpt dat de dieren die in het gebied leven daar óók mogen zijn. Maar kunnen die niet náást de honden leven? „Ik zie nooit ganzen opvliegen als wij langslopen”, zegt hij. „En in de zomer zie ik daar”, hij wijst de weilanden in, „elke avond reeën. Zouden die daar zijn als ze bang zijn voor de honden?”
Quads
Ondertussen is het pad door de Onnerpolder wél gewoon begaanbaar voor auto’s. Bij de ingang van de polder staat weliswaar een bord dat automobilisten oproept rustig te rijden, maar dat gebeurt lang niet altijd, weet Van den Brink. Hij ziet en hoort regelmatig mensen op motoren en quads door het gebied scheuren. „Die kunnen hier lekker rauzen”, zegt hij. Maar of de ganzen daar nou zo blij van worden?
Zijn hond doet niet veel kwaad, weet hij. „Kijk, dieren reageren natuurlijk altijd op elkaar, maar ze vinden daar ook wel weer een evenwicht in.”
Zuidlaardermeer
De kwestie speelt op meerdere plekken rond het Zuidlaardermeer. Van den Brink loopt ten noorden van het meer. Precies aan de andere kant van het meer, in de buurt van buurtschap Wolfsbarge, kocht Groninger Landschap onlangs 27 hectare boerenland. De bedoeling is om het terug te geven aan de natuur.
De VVD-fractie van Midden-Groningen (de gemeente waar dit gebied onder valt) reageerde geïrriteerd op het nieuws. Die aankoop kan waardevol zijn voor de natuur. „Maar het raakt aan een groter punt: het gevoel dat het Zuidlaardermeer stap voor stap minder van iedereen wordt”, schrijft de fractie in een bericht.
De liberalen zijn bang dat de aankoop betekent dat er weinig te genieten valt van de natuur wanneer Groninger Landschap daar de scepter zwaait. „Als je natuurbeleid organiseert alsof de mens per definitie een verstoring is, dan maak je van een levend landschap langzaam een museum.”
