Na een lastig eerste jaar lijkt bij FC Groningen de zon door te breken voor Thijs Dallinga. Vanavond speelt de 18-jarige spits de bekerfinale met onder 19 tegen Ajax. Over een paar weken sluit hij aan bij het eerste. ,,Het moment waarop ik heb gewacht.’’
Een carrièrepad maakt soms de gekste kronkels. Daarop vormt de route die Thijs Dallinga volgt geen uitzondering. De jonge spits maakte al in november 2017 zijn debuut in het betaald voetbal voor FC Emmen, scoorde in april 2018 zijn eerste doelpunt tegen Telstar en vanavond staat hij met FC Groningen onder 19 in de bekerfinale tegen de A-junioren van Ajax. Een mooie affiche voor een pas 18-jarig talent, maar het is niet waar Dallinga een jaar geleden op had gehoopt. Langdurige beraadslagingen brachten destijds het antwoord op de prangende vraag of hij voor FC Emmen of voor FC Groningen moest kiezen.
In Drenthe doorliep de geboren en getogen Groninger bijna de gehele jeugdopleiding en kreeg hij zijn kansen, maar bij FC Groningen wachtte een (nog) professioneler ontwikkelingsmilieu en was de eredivisie op dat moment gevoelsmatig dichterbij. Het werd dus het groenwit van de Trots van het Noorden, waarbij de goalgetter meteen de ambitie uitsprak dat hij in zijn eerste seizoen zijn debuut wilde maken.
Het bleek allemaal wat ingewikkelder te liggen. ,,In het begin ben ik vooral ontevreden geweest over mezelf’’, blikt Dallinga terug op een lastig eerste jaar, waarin hij zichzelf meerdere keren tegenkwam. ,,Ik heb het aanpassen onderschat. Niet eens zozeer qua niveau, maar wel door de andere omgeving, de andere sfeer. Bij FC Groningen staat overal meer druk op. Daar moest ik in het begin heel erg aan wennen.’’
Wie bij beide clubs over de vloer komt, kan het beamen: in Zuidoost-Drenthe gaat het er gemoedelijker aan toe dan in de Martinistad. ,,FC Groningen is in al zijn facetten veel groter’’, ontdekte Dallinga. ,,Er zit meer omheen. Er zijn veel meer mensen die overal een mening over hebben. Je moet ook veel meer. Bij FC Emmen was het vrijblijvender. Alles mocht, niets hoefde.’’
Toen bij de beloften ook nog de doelpunten uitbleven, kreeg Dallinga het moeilijk en stond het huilen hem soms nader dan het lachen. ,,Het is een harde leerschool geweest’’, bekent hij. ,,Ik had een bepaald beeld voor ogen. Dat kwam niet uit. Als spits wil je altijd scoren. Dat bleek lastig in de derde divisie. Alle tegenstanders zakken in tegen FC Groningen, je krijgt weinig ballen. Ik raakte geïrriteerd. Ik doe alles voor het voetballen. Als het dan niet lukt, dan heeft dat toch zijn weerslag. Dat liet ik te veel blijken. We zijn erover in gesprek gegaan. Met de club, met mijn ouders, mijn zaakwaarnemer. Ik heb me aangepast.’’
Het zijn belangrijke lessen geweest. ,,Het was op voorhand een ontwikkelingsjaar en dat is het ook zeker geworden. Ik denk dat ik op langere termijn profijt ga hebben van dit seizoen. Enerzijds door de moeilijke tijd waar ik me doorheen heb moeten worstelen en de manier waarop ik voetballend mijn weg heb moeten vinden. Daar heb ik veel van geleerd. Maar ik ben ook fysiek veel sterker geworden, heb heel wat uurtjes in het krachthonk doorgebracht en kwam in de derde divisie tegenstanders tegen van 30 jaar of ouder. Daar ben ik harder van geworden. Ik heb een goede basis gelegd. Spijt van mijn keuze voor FC Groningen heb ik nooit gehad. Ik moest hier doorheen.’’
Dat hij in de eindfase van het seizoen bij onder 19 terecht is gekomen, heeft alles te maken met de bekerfinale. In de halve finale tegen VVV-Venlo was Dallinga ook al van de partij. Hij kwam voor de keuze te staan: of het seizoen afmaken bij onder 23, het beloftenelftal waarvan al bekend was dat het opgeheven zou worden, of de competitie eindigen met onder 19 en de bekerfinale meemaken. Het werd het laatste.
,,Ik hoop dat we kunnen laten zien dat we voetballend mee kunnen met een tegenstander als Ajax.’’ Eerder dit seizoen werd het 1-1. ,,We hebben in ieder geval een super gemotiveerde groep’’, weet Dallinga. ,,Het is natuurlijk prachtig dat we deze wedstrijd in het stadion kunnen spelen voor een paar duizend toeschouwers.’’
En dan, over een paar weken, de voorbereiding met de eerste selectie van trainer Danny Buijs. ,,Het moment waarop ik heb gewacht’’, blikt Dallinga vooruit. De pas naar FC Barcelona vertrokken Ludovit Reis geldt als lichtend voorbeeld. ,,Hij heeft laten zien dat het allemaal mogelijk is bij een club als FC Groningen, dat het heel snel kan gaan. Reis heeft ook zijn tegenslagen gehad, maar je moet je kansen pakken als die zich voordoen. Daar ben ik me enorm van bewust.’’
