Johan Wardenier, bezig aan zijn 50e seizoen als voetbaltrainer. Foto: Jilmer Postma
Hij is bezig met zijn vijftigste jaar als voetbaltrainer, Johan Wardenier (68) werkte bij liefst acht clubs in de regio. De Voetbalkeizer van het Westerkwartier kijkt terug.
Johan Wardenier (68) eet, ademt, drinkt voetbal . ,,Voetbal is mijn leven’’, dat moet er gelijk even uit. Alsof mensen daarvan nog overtuigd moeten raken. Bij de vv Westerkwartier hoopt Wardenier zijn vijftigste seizoen als trainer rond te maken. Dat zal lukken, maar er is een maar: hij denkt wel eens aan stoppen.
‘Het wordt steeds vrijblijvender’
,,Laat ik dat toch maar benoemen. Als ik stop, doe ik dat niet omdat ik ouder word of omdat ik minder scherp ben, maar wel omdat ik het steeds moeilijker vind mee te maken hoe de huidige amateurvoetballer zijn sport beleeft. Het wordt vrijblijvender, mensen hebben moeite met kritiek, geven snel anderen de schuld als het niet goed gaat.’’
,,Omdat ik zelf het voetbal 24 uur per dag beleef’’, zegt Wardenier, ,,heb ik moeite met spelers die niet alles uit zichzelf kunnen of willen halen. Je moet tegenwoordig bijna oppassen wat je zegt tegen spelers. Zijn snel op hun teentjes getrapt. Ouders en kinderen beseffen steeds minder wat sporten en proberen beter te worden inhoudt. Ik zeg niet dat ik stop hoor, maar het zit wel vaker in mijn hoofd.’’
De liefde voor de bal zat er al vroeg in bij de kleine Johan Wardenier. eigen foto
Foppe de Haan
Johan Wardenier begon als voetballer bij Heerenveen, was spits. ,,Ik heb heel wat doelpuntjes gemaakt’’, kijkt hij terug en laat een foto uit die tijd zien.
Johan Wardenier (rechts, koppend) als jochie in actie voor Heerenveen. eigen foto
Hij kwam in aanraking met Foppe de Haan. ,,Een toptrainer en groot voorbeeld voor mij. Van hem heb ik zowat alles geleerd. Bij Heerenveen ben ik de jeugd gaan trainen, dat was mijn eerste baan. Daarna ging ik het amateurvoetbal in. Vanwege werk verhuisde ik naar Leek en werd ook trainer bij de verschillende clubs uit deze streken.’’
CSVH en THOR
Hij omschrijft zichzelf als een trainer die werkt vanuit passie. ,,Ik bereid alles voor, wil elke training weer nieuwe dingen doen. Variatie, dat heb ik geleerd van Foppe. Bij vv Westerkwartier komen elke training meer dan twintig spelers. Toch een teken dat ze het wel prettig vinden. Ik ben een winnaar, wil altijd winnen.’’
Johan Wardenier (rechts) als behendige aanvaller in actie in zijn jonge jaren, hier spelend voor vv Leek. eigen foto
,,Die drive heb ik’’, vervolgt de Leekster, ,,maar dat zit niet in alle spelers helaas. Mijn mooiste jaren als trainer had ik bij CSVH in Hoogkerk en ook THOR uit Lippenhuizen. Bij beide clubs vier jaar gewerkt, we vormden een eenheid en pakten mooie resultaten ook. Dan is trainen en coachen een genot.’’
‘Onterecht beschuldigd van racisme’
Er was ook die zwarte bladzijde voor Wardenier. Als trainer bij ONB ging er iets mis tegen Velocitas. Opstootjes, gedoe heen en weer en Wardenier werd beschuldigd van racistische opmerkingen richting donkere spelers van Velocitas. ,,Vreselijk die beschuldigingen. En totaal onterecht ook nog.’’
Johan Wardenier (midden), tijdens de warming-up van vv Westerkwartier. Wardenier is bezig aan zijn 50e seizoen als voetbaltrainer. Foto: Jilmer Postma
,,Ik neem het de krant nog steeds kwalijk dat ik nooit zelf gehoord ben, raak daar nu nog weer van in emotie. Ik moest de volgende dag bij mijn werkgever komen om me te verantwoorden. Dat heeft me veel pijn gedaan, vooral omdat het gewoon niet waar was.’’
Jens Schraven en Merville Vloo
Toch kijkt Wardenier bovenal met trots en tevredenheid terug op de afgelopen vijftig jaar. ,,Ik kan ook over hele mooie dingen spreken. Bijvoorbeeld over Jens Schraven, die als kabouter begon bij mijn voetbalschool in Leek, die ik samen met Henk de Jong, nu trainer van Cambuur, heb opgericht. Heb Jens steeds gevolgd, nu speelt hij bij FC Groningen o21 en heb nog vaak contact met hem.’’
,,Of neem Merville Vloo. Zij kwam als meisje met haar vader uit Borger elke woensdag trainen. Vier jaar lang. Toen ging ze voetballen bij SV Meppen en belde me een keer dat ze tegen Bayern München moest spelen en of ik kwam kijken. Uiteraard deed ik dat, geweldig. Later ging za neer Amerika, studeren en voetballen. Ze is nu terug en we bellen nog regelmatig of gaan een kopje koffie drinken. Prachtig zulke dingen, dat is me heel dierbaar.’’
Walking football
Mag je Johan Wardenier bezeten noemen? ,,Nou ja, een beetje wel. Want het stopt bij mij niet met twee keer per week trainen bij mijn club en coachen in het weekeinde. Ik doe meer, veel meer. Walking Football bij VEV’67, bij Roden, bij de gemeente Noordenveld. Ik heb met gehandicapte kinderen gewerkt die autistisch waren. Ook een mooie uitdaging. Het is niet alleen training geven, het is zeker ook menselijke interactie.’’
Johan Wardenier, coachend langs de lijn, bezig aan zijn 50e seizoen als voetbaltrainer. Foto: Jilmer Postma
,,Ik houd van discipline, verwacht dat iedereen honderd procent uit zichzelf wil halen. Zonder het menselijke aspect uit het oog te verliezen begeleid ik dat met alles wat ik in me heb. Bij een club ben ik ook meer dat enkel die trainer die drie keer per week op komt draven. Ik ben er veel vaker, kijk naar jeugd, help mee met andere zaken rond de club. Ja, het is onder één woord te vangen: passie.’’
‘Winnaars haken nooit af’
Die passie straalt bij Johan Wardenier uit zijn ogen als hij vertelt. Hij wil het gesprek graag eindigen met een spreuk, zijn lijfspreuk eigenlijk: ‘Winnaars haken nooit af, afhakers winnen nooit’.
