Er is een verhaal over een man en een vrouw die, ieder onder een pseudoniem, via een internetsite met elkaar in gesprek kwamen. Ze begonnen met e-mailen. Geleidelijk aan werd de toon in hun correspondentie die van verliefdheid en vervolgens die van een hartstochtelijke relatie op afstand. Wat ze niet wisten was dat ze elkaar allang kenden.
Online bekende het stel aan elkaar hun meest intieme gevoelens. Over zichzelf, over de mensen in hun leven, en over de betekenis van hun mails aan elkaar. Ze vertelden elkaar ook over de dromen, fantasieën die ze over elkaar hadden. Ruim 3 jaar bleven ze zwaar verliefd op elkaars geest. Maar niet op elkaars lichaam.
Ze waren zich er niet van bewust dat ze elkaar vrijwel elke dag tegenkwamen: ze waren buurman en buurvrouw. Op nagenoeg dezelfde tijd gingen ze naar hun werk, elkaar in het voorbijgaan groetend zonder belangstelling te tonen in verdere kennismaking. Toen de schriftelijke relatie na jaren uitkwam, verbrak de realiteit de psychlove. De correspondentie stokte en stopte vervolgens voorgoed. Een lichamelijke liefdesrelatie ontstond er nooit.
Verrijkt gevoelsleven
Toch bleek voor beiden deze psychlove-ervaring heel belangrijk: het had hun gevoelsleven verrijkt en ze jaren met positieve, liefdevolle energie geladen die zich ook naar hun relaties met anderen uitstrekte. Sinds ik dit verhaal heb gehoord, droom ik van een wereld waarin in oudere lichamen gehulde jongens en meisjes met elkaar een groot ‘psychlove-netwerk’ over onze aardbol aan het weven zijn. Ieder vanuit zijn of haar eigen e(rotic)-mailadres.
Sinds gisteren, sinds ik een e-mail van een lezeres ontving als reactie op mijn laatste column getiteld Nog eens een grote liefde beleven? besef ik dat bovenstaand verhaal niet alleen maar een verhaal is, maar ook uitdrukking van een in het hier-en-nu levend verlangen bij vermoedelijk veel ouderen.
Mail van een oudere lezeres
Ik parafraseer haar: ‘Naar aanleiding van uw column over de oudere liefde wil ik u zeggen dat ik het geweldig vind om dit onderwerp eens aan te snijden, want de hele grote grijze golf van Nederland heeft ermee te maken. Inclusief ikzelf als oud en bejaard (in jaren) meisje, maar in geest en uiterlijk nog sprankelend en waarlijk nog aantrekkelijk en charmant. Maar helaas sta ik en vele andere oude meisjes buitenspel, samen met onze gave het een heer naar de zin te maken en lief te hebben’.
‘Helaas heeft mijn grote liefde deze aarde verlaten en bleef ik alleen achter. Ik merk dat ik nog steeds verliefd kan zijn maar nergens een heer kan vinden omdat zij meestal eerder dan de dames deze aarde verlaten en dus neemt het aantal alleenstaande oudere vrouwen toe! Wat toch een ongezelligheid, want wij willen best nog een vriend om het leven mee te besluiten’.
‘Misschien kunt u in uw positie in de krant de ‘jongere’ heren enthousiasmeren eens meer om te kijken naar de oudere meisjes. Nou ja, er zit dan wel hier en daar een kreukje, maar een oude fles wijn heeft toch ook meer smaak? Misschien kunt u het daar eens over hebben. Daar zou de wereld er een stuk gelukkiger van worden en kan iedereen naar hartenlust liefhebben. Met liefhebbende groet, een trouwe lezeres’.
Ik bewonder oudere mensen zoals deze vrouw die zulke gevoelens nog altijd hebben en daarvoor durven uitkomen. Maar daarin schuilt ook een groot dilemma. Hoe geef je er vorm aan op een wijze die goed voelt en ook door anderen als goed wordt ervaren? Want laten we maar eerlijk zijn. Op dit punt zijn we als cultuur nog behoorlijk onderontwikkeld.
diekstra.rene@gmail.com
Psychologie voor elke dag – over hoop, houvast en het hoofd koel houden, door René Diekstra. Foto: Xander Uitgevers
De nieuwe bundel columns van René Diekstra ligt vanaf donderdag 20 november in de winkel.
Titel Psychologie voor elke dag – Over hoop. houvast en het hoofd koel houden
