True crime-series zijn enorm populair. Maar zouden seriemoordenaars en waar gebeurde misdrijven wel entertainment moeten zijn? Dit vindt het DVHN Jongerenpanel

De nieuwe Netflix-serie over seriemoordenaar Jeffrey Dahmer verbrak bij verschijnen alle streamingrecords van een debuutserie. Ook onze eigen podcast-series over de Kofferbakmoord of de onopgeloste verdwijning van Willeke Dost, zijn enorm populair en trekken veel luisteraars.

True crime was ooit een sleazy subgenre, maar voert tegenwoordig overal de populariteitslijstjes aan. Toch is niet iedereen blij met deze trend. Slachtofferhulp heeft bijvoorbeeld veel klachten ontvangen over de serie over Jeffrey Dahmer en wil dat Netflix de productie verwijdert.

Zouden seriemoordenaars en waar gebeurde misdrijven eigenlijk wel entertainment moeten zijn?

„True crime shows zijn op dit moment ontzettend populair. Vooral Netflix heeft een groot aanbod. Dat komt omdat er ook heel wat mensen zijn die er met plezier naar kijken. Aan de andere kant snap ik dat sommige slachtoffers of familie van de slachtoffers hier juist niet mee geconfronteerd willen worden. Zij hebben heel veel pijn en verdriet.

Maar moet je daarom zeggen dat series over waargebeurde misdrijven niet meer gemaakt of uitgezonden mogen worden? Dat gaat alles juist moeilijk maken want waar ligt dan de grens? Mag het journaal het er nog over hebben? En mag een fictieve misdrijf, bijvoorbeeld in een boek, nog op echte misdrijven lijken? Dan heb je ook nog documentaires. Mensen kijken ook documentaires voor entertainment! En mag een podcast, zoals over de verdwijning van Willeke Dost, nog wel?

Aan de andere kant zijn er ook slachtoffers of bekenden van de dader die hun verhaal juist kwijt willen; De misdrijven bekend maken aan de wereld. Zo wilde striptekenaar Derf Backderf zijn verhaal vertellen over zijn “vriendschap” met seriemoordenaar Jeffrey Dahmer. Familie van slachtoffers zie je ook vaak in de documentaires waarin ze vertellen over wat er is gebeurd. Hier kiezen ze zelf voor om juist ons te laten weten wat voor gruwelijke monsters op aarde rondwandelen. Het zou zonde zijn als we hun verhaal niet meer zouden kunnen laten zien.”

„Ik vind het goed dat het verhaal wel wordt verteld. Maar persoonlijk vind ik het te eng om naar deze series te kijken. Maar er is ook een deel van mij die het heel graag wil zien om toch er achter te komen wat er precies gebeurt is. Dat komt ook omdat iedereen in mijn omgeving het erover heeft. Waardoor ik er toch steeds nieuwsgieriger van wordt.

Ik begrijp ook dat andere mensen dat interessant vinden en het daarom kijken. Je kunt het verhaal van wat er gebeurd is niet veranderen om het zo beter te laten lijken. Door het te verfilmen wil het wel eens mooier lijken dan de werkelijkheid, dit kan zelfs zo neergezet worden dat je medelijden kan krijgen met de dader. Je ziet op TikTok bijvoorbeeld filmpjes waarin mensen sympathiseren met daders, dat kan ik niet begrijpen. Het is net of je niet goed heb begrepen wat er allemaal is gebeurd.

Maar ik vind het ook goed dat het verhaal verteld wordt. Je laat daarmee het verhaal van de dader zien maar zeker ook van de slachtoffers en dat is confronterend maar wel goed om daar bewust van te zijn. Ik hoop ook dat mensen dat vooral zien. En dus niet goed praten wat er is gebeurd maar dat dit een verschrikkelijk realiteit is hoe onvoorstelbaar ook.”

„Persoonlijk vind ik true crime-series heel interessant om te kijken. Ook vind ik het goed dat de daden van criminelen onder de aandacht worden gebracht. Wel vind ik dat de seriemakers altijd de families van de slachtoffers van tevoren moet inlichten om onaangename verassingen tegen te gaan.

Ik snap het meningsverschil tussen de mensen die vinden dat dit soort gebeurtenissen niet gebruikt mogen worden voor ‘entertainment’, en de mensen die het juist belangrijk vinden dat deze gebeurtenissen opnieuw onder de aandacht worden gebracht.

Als je een true crime-serie kijkt, moet je goed in je achterhoofd houden dat achter elke moord of aanslag van een moordenaar, een slachtoffer zit. Dat is erg belangrijk, maar wordt vaak vergeten. Onthoud goed dat dit echte mensen zijn die zijn overleden, mensen met families die daar een trauma aan over hebben gehouden.

Sommige series worden zo gemaakt dat alleen de moordenaar tot in de details wordt uitgeschreven. Als je denkt aan de moorden die zijn gepleegd, onthoud je daardoor sneller alleen de naam van de moordenaar en niet die van de slachtoffers.

Toch blijft het fascinerend en interessant om naar bijvoorbeeld een true crime-podcast te luisteren of een film te kijken over een seriemoordenaar. Zolang de makers met respect voor de slachtoffers omgaan, zie ik zelf geen probleem in het maken/kijken van dat soort content.”