Yes please, do enlighten them! Hoe Andrew 'Top G' Tate een generatie beïnvloedt | opinie

Als ik in mijn gastlessen foto’s van Andrew Tate laat zien, gebeurt er altijd iets wonderlijks in de klas. Of ik nou les geef op een gerenommeerd gymnasium, mbo, vmbo, praktijkschool, vso of havo: er zijn altijd een paar jongens die spontaan ‘Top G!!!’ (Top Gangster) roepen. Sommige jongens gaan lachen, ogen beginnen te stralen, er klinken oergeluiden én veel meisjes walgen ervan. De docent achter in de klas kijkt vaak verbaasd om zich heen en heeft meestal geen idee wie Tate is.

Vervolgens vraag ik wat er leuk is aan Andrew Tate. De fans antwoorden unaniem dat hij goede adviezen geeft, bijvoorbeeld over hoe je uit een depressie kan komen, hoe je veel geld kan verdienen en dat je niet moet vapen. ‘Breathe air’ roept Tate in zijn video’s terwijl hij een dikke sigaar rookt. ‘Maar dat is juist grappig!’, zeggen zijn fans. ‘En mevrouw, hij heeft ook echt vet mooie auto’s!’

33 stuks weten we sinds hij de Zweedse klimaatactiviste Greta Thunberg op Twitter uitdaagde.

Dan vraag ik aan de tegenstanders, meestal meiden, wat er zo verschrikkelijk aan hem is. Ze antwoorden: ‘Nou, dat hij vindt dat vrouwen bezit zijn en dat je ze mag slaan!’

Zijn echte fans beginnen hem dan te verdedigen, zeggen dat dat niet waar is. ‘Hoe weet je dat?’, vraag ik hen dan. ‘Dat heeft hij zelf gezegd, mevrouw!’, krijg ik lachend als antwoord, want natuurlijk is dat een ridicuul argument. Vervolgens leg ik uit hoe (online) beïnvloeding werkt. En dan hebben we het er gezamenlijk over, hoe de man/vrouw/lhbtiq+ verhouding zou moeten zijn.

Het blijft wonderlijk dat een ‘Top G’ als Tate zo tot de verbeelding spreekt. Hoewel het natuurlijk van alle tijden is dat bad guys vaak een grotere aantrekkingskracht uitoefenen dan degenen die worden onderdrukt. Het etaleren van macht en bezit roept blijkbaar een verlangen tot identificatie op. Ikzelf werkte zestien jaar met slachtoffers van mensenhandel en heb diverse loverboys (mensenhandelaren) ontmoet. Allemaal hadden ze op hun eigen wijze ‘Tate-vibes’.

Het verdraaien van feiten of woorden, bijvoorbeeld, zoals we konden aanschouwen in de Thunberg-Tate-gate is exemplarisch. Zo zei een loverboy in een rechtszaak die ik namens een cliënte bijwoonde, tegen de rechter: ,,Maar mevrouw, ik ben hier het slachtoffer!’’

Tate zal mannen niet gauw als slachtoffer wegzetten. Hij spreekt jongens aan op hun mannelijkheid. Zegt dat zij hun plek moeten terugpakken. Ook het edgy gedrag vinden zijn fans aantrekkelijk: hij schroomt niet om sigaren rokend zijn wapens te showen. Ze lachen erom. ‘Prachtig’, zeggen sommigen. Juist omdat dit gedrag niet verantwoord is, vinden ze het ‘grappig’.

Bij zijn arrestatie eind vorige week zei Tate dat ‘de Matrix’ hem aangevallen had. Tate beweert, dat wij net als in de film The Matrix worden gecontroleerd door onder andere de mainstreammedia. Hij is daar echter uit ontsnapt. Als je je voor 50 dollar per maand abonneert op zijn platform The Real World, helpt hij je ook te ontsnappen. Tate lijkt jongens een uitweg in de onzekere adolescentiefase te bieden. In plaats van een eigen zoektocht naar wie ze willen zijn, nemen ze zijn tips en visie met beide handen aan: ‘Jongens, sta je mannetje!’

Zijn vrouwonvriendelijke uitspraken zeggen ze met een korreltje zout te nemen. Tegelijkertijd geloven ze de verhalen van slachtoffers niet en beschuldigen ze hen van liegen.

Ik leg ze uit dat je het niet eens hoeft te zijn met iemand die je bewondert. En dat dat niet altijd makkelijk is, juist omdat je wordt beïnvloed. Mijn gesprek met hen klinkt misschien logisch, maar toch is het opvallend, dat opvoeders en ouders vaak niet weten door wie hun kinderen worden beïnvloed.

Van Tate hadden veel volwassenen tot de Thunberg-Tate-gate nog nooit gehoord. Jammer, want wat een leuke, zinvolle en nodige gesprekken kun je hebben over zijn uitspraken. Sterker nog, als je die gesprekken met jongeren níét voert, is er dus enkel het verhaal van Tate, die vrouwen objectiveert en die notabene wordt verdacht van mensenhandel. Hij beïnvloedt hiermee bijna ongemerkt een hele generatie. En dat kan behoorlijke gevolgen hebben.

Niet alleen influencers spelen trouwens een rol in online beïnvloeding. Ouders weten vaak ook niet hoe heftig de bad guys in bepaalde games kunnen zijn. Zo kun je de game GTA (leeftijdsgrens 18 jaar) pas echt uitspelen als je iemand martelt in een missie. Tijdens mijn gastlessen constateer ik dat GTA vooral op basisscholen en in de onderbouw van de middelbare school populair is. Je kunt in GTA trouwens ook stripclubs bezoeken en in de game Cyberpunk (ook 18+) kun je zelfs virtueel seks hebben.

Enfin, soms liggen kinderen/jongeren wakker van wat ze online zien, of worden ze beïnvloed door figuren als Tate. Praat als opvoeder gewoon met hen over wat ze online zien en meemaken en bied wat tegenwicht. Geef hen handvatten voor het online leven. Ze hebben je nodig om te sparren, om een mening te vormen en om een weerwoord te leren bieden. Om hun eigen identiteit te vormen. Ikzelf kan met deze nieuwe input van de Thunberg-Tate-gate bijna niet wachten tot mijn volgende gastlessen.

Over weerwoord gesproken: om te smullen was de reactie van Thunberg toen Tate haar tweette: ‘Please provide your email address so I can send a complete list of my car collection and their respective enormous emissions.’ Thunberg antwoordde: ‘Yes, please do enlighten me. Email me at smalldickenergy@getalife.com.’ Ik heb uiteraard al geprobeerd om het nu al legendarische e-mailadres uit haar antwoord aan Tate te ownen. Maar het was al bezet. Beter ook. Want zoals ik zelf altijd verkondig: je eigen identiteit hebben is beter dan het overnemen van die van anderen.