Arend van Wijngaarden is parlementair verslaggever van Dagblad van het Noorden Foto: Marcel Jurian de Jong
Omwonenden en landbouwers bij oefenterrein De Haar onder Assen reageerden vrijdag diep teleurgesteld op het besluit van het kabinet het militaire terrein daar toch uit te breiden.
De frustratie onder bewoners en boeren en bij de gemeente Midden-Drenthe is begrijpelijk. Defensie heeft de verwachting gewekt dat er nog te morrelen zou zijn aan de uitbreidingsplannen. Staatssecretaris Gijs Tuinman (BBB) suggereerde ook dat er te praten was over mede-gebruik van de grond en verschillende Tweede Kamerleden spiegelden dat ook voor als oplossing.
Er is uiteindelijk vrijwel niets mee gedaan. Er zijn bijna 1200 zienswijzen, oftewel bezwaren, ingediend tegen de plannen van Defensie. Omwonenden vrezen voor extra overlast. Een aantal diep gewortelde landbouwbedrijven moet vertrekken of fors inkrimpen.
De zienswijzen zijn met name ook ingediend, omdat er volgens ‘Den Haag’ te praten viel over de plannen. Een drietal landbouwers trok ook naar de Tweede Kamer om een petitie in te dienen. De boeren hoopten dat ze hun grond konden houden en afspraken konden maken met Defensie om er soms te oefenen. Het ministerie wil de grond zelf in eigendom en hoogstens op delen ervan agrarische activiteiten dulden. Dat is iets heel anders.
Ook de andere zienswijzen en wijzigingsplannen heeft het kabinet rigoureus terzijde geschoven, met het besluit de uitbreidingsplannen vrijwel ongewijzigd door te voeren. Het hele circus van inspraak en overleg komt daardoor niet erg oprecht over.
Toch zijn er op zichzelf sterke argumenten voor het kabinet en ministerie van Defensie om de uitbreiding door te zetten. Er moet immers ergens geoefend worden en een ruime meerderheid van Nederland vindt ook dat het leger versterkt moet worden tegen de Russische dreiging.
De bewoners en boeren in Laaghalerveen zijn bepaald niet de eersten die last krijgen van Defensie en zullen ook niet de laatsten zijn. De verwachting is dat het versterken van het leger de komende jaren op allerlei gebieden in de samenleving gevolgen gaat krijgen. Wegen afgesloten, spoorlijnen bezet, overlast door lawaai, om maar een paar gevolgen te noemen. Het zal behoorlijk wennen zijn voor het dichtbebouwde Nederland dat het leger weer plek opeist. Maar het is een prijs die helaas betaald moet worden.
Het is dan in Nederland gelukkig niet zo dat er zonder omkijken over mensen heen gedenderd wordt. De landbouwbedrijven krijgen de kans op een andere plek verder te gaan. De belofte is dat gedupeerden ruimhartig vergoed worden. We kunnen verwachten dat dat ook daadwerkelijk gebeurt maar het maakt niet alles goed.
