Op schoonheidssalon Moï Beauty aan de Herestraat in Groningen werd woensdagmorgen 12 juli een aanslag gepleegd. Foto: Persbureau Meter
De schade lijkt beperkt en er vallen (nog) geen doden. Maar aanslagen zoals woensdag in hartje Groningen mogen we nooit gewoon gaan vinden.
We lijken er een beetje gewend aan te raken en misschien is dat wel het zorgwekkendste. In de nacht van dinsdag op woensdag was er een ontploffing in de Herestraat in Groningen. Explosieven gingen af bij een beautysalon, die daar nog niet zo lang gevestigd was. Het pand raakte beschadigd, in de winkel ontstond een puinhoop.
Midden in de belangrijkste winkelstraat van de grootste stad van het Noorden; dat kan een toevallige samenloop van omstandigheden zijn maar tegelijk is het veelzeggend. De politie gaat uit van opzet. Het was een aanslag, dus. Boven het winkelpand wonen mensen. De kleine brand die ontstond was snel geblust, maar dit had uiteraard veel slechter af kunnen lopen.
Op het moment van schrijven hebben bewoners, de gebruikers van het winkelpand en de politie nog geen idee wat de achtergrond is van het geweld. De Herestraat wordt ongetwijfeld weer keurig aangeveegd, de winkelpui hersteld.
In Rotterdam zijn dit soort aanslagen dit voorjaar schering en inslag. Er zijn zo’n 50 explosies geteld, waarschijnlijk aanslagen van drugsbendes die elkaar bestrijden. De politie heeft tientallen arrestaties verricht. Wat opvalt is dat er vaak minderjarigen bij betrokken zijn. Kinderen eigenlijk nog. Verder worden de doelwitten zonder scrupules gekozen. De daders willen iemand treffen, maar als die niet thuis is, worden familie of bekenden onder vuur genomen.
Wat de achtergrond van de aanslag in de Herestraat is, moet de politie uitzoeken. Maar laten we niet te snel overgaan tot de orde van de dag. Het gemak waarmee aanslagen inmiddels worden gepleegd, baart heel veel zorgen. Hopen dat dat tot de Randstad beperkt zal blijven, is niet reëel.
Oplossingen zijn niet gemakkelijk, maar het heeft alles te maken met sociale samenhang. Hebben we jongeren in de smiezen die dreigen af te glijden naar de criminaliteit? Wat hebben die nodig voor een fatsoenlijk leven en praten we daar met ze over? Ons omkeren, hopen dat ze gepakt worden en dat alles vanzelf overgaat is waarschijnlijk de domste strategie.
