Als een sprookje: Simon de Wit uit Harkstede maakt als Blanks naam als YouTube-artiest, singer-songwriter en muziekproducent

De cijfers zijn duizelingwekkend. Oké, ruim 20 miljoen streams op Spotify en 10 miljoen views op YouTube valt nog mee. ,,Maar als je alles bij elkaar optelt, heeft het liedje inmiddels meerdere miljarden views gehad”, zegt Simon de Wit. ,,Het is lastig meetbaar omdat het via allerlei verschillende platforms te zien is. Op TikTok is een stukje ervan gebruikt voor een challenge. Daaraan deden 300.000 mensen mee. Dan gaat het snel. Als zo’n bekende TikTokker het gebruikt, heb je het ineens over honderd miljoen views. Het is bijna niet te beseffen.”

We hebben het over de cover in jarentachtigstijl die de Groninger in 2018 maakte van het liedje ‘Better Now’ van de Amerikaanse artiest Post Malone. In elkaar gezet in de garage van zijn ouderlijk huis in Harkstede, waar hij een muziekstudio heeft. ,,Toen ik het filmpje aan mijn vader en moeder liet zien, vonden ze het geweldig”, vertelt hij. ,,Maar de eerste maanden deed het nummer het heel slecht op mijn YouTube-kanaal. Daarna ging het opeens viral op Instagram en TikTok. En sindsdien is het viral blijven gaan.”

Welkom in de wereld van Simon de Wit, beter bekend onder zijn artiestennaam Blanks. Met zijn kanaal Music by Blanks heeft hij inmiddels 1,3 miljoen abonnees op YouTube. Naast eighties-versies van bekende liedjes bedacht hij met een vriend de One Hour Song Challenge, waarin hij in een uur tijd een cover maakt van een bekende hit. Hij maakt ook vlogs over compleet nieuwe liedjes die hij samen met zijn Instagram-volgers in elkaar knutselt, in een paar uur tijd. En dan zijn er nog zijn eigen liedjes natuurlijk.

Het verhaal van de muziekcarrière van Simon de Wit leest als een sprookje, maar wel een waarin keihard wordt gewerkt. Het begon min of meer bij toeval, vijf jaar geleden. In 2016 deed hij met zijn broer en een vriend mee aan een online talentenjacht van Giel Beelen. ,,Voor de lol. Je moest elke week een nieuw liedje inleveren. Dat was heel stimulerend en we kwamen best ver. We mochten ook een keer ’s ochtends in zijn radioshow spelen. Toen dacht ik: Oké, je kan dus gewoon op de radio komen!”

Hij had toen al een eigen YouTube-kanaal, waarop hij grappige filmpjes plaatste. En hij studeerde informatiekunde aan de Rijksuniversiteit Groningen. ,,Die studie vond ik echt leuk. Het ging me redelijk makkelijk af. Mijn idee was altijd om een app of website te maken waar ik miljonair mee zou worden. Het nieuwe Facebook of Flappy Bird of zo.” Hij lacht. ,,Ambitie was er altijd al. Maar toen ontdekte ik de muziek. Daarna voelde mijn studie als iets dat ik erbij deed.”

Het omslagpunt kwam toen hij in het Engels ging vloggen. ,,In 2017 begon ik met liedjes namaken in een uur. Eerst nog in het Nederlands. Op gegeven moment had ik een liedje nagemaakt dat in Amerika heel populair was: ‘Mine’ van Bazzi. Een vriend van mij ondertitelde de video’s in het Engels en dat filmpje ging viral in Amerika. Kreeg ik opeens 700.000 views.”

Een internationale YouTuber worden was altijd al zijn droom. ,,Toen heb ik gezegd: Oké, dit is het moment, ik ga het proberen.” Naast covers bleef hij ook eigen liedjes maken. ,,Ergens in 2017 had ik een liedje af dat ik wel uit durfde te brengen. Uitgezocht hoe ik dat op Spotify moest zetten. Zo heb ik vier of vijf liedjes gereleased.” Inmiddels zijn die weer verwijderd omdat hij de lat een stuk hoger heeft gelegd. ,,Alleen ‘Pictures’ staat er nog op. Ik was op zoek naar aansluiting bij de industrie, want ik zat op het platteland van Groningen en had geen connecties. Een label in Canada wilde het uitbrengen. Supervet toentertijd. Maar het is wel vijf jaar van hun.”

Hij beschouwt zelf ‘Don’t Stop’, uitgebracht in 2019, als zijn eerste serieuze liedje. Het was de eerste vrucht van zijn samenwerking met Marcel Duzink en Pieter Kleinhout van Phonic, zijn management, dat ook in Groningen zit. In oktober vorig jaar kwam zijn debuutalbum uit: ‘Nothing Lasts Forever And That’s OK’. ‘Razendknap gemaakte, aanstekelijke liedjes met een weemoedig randje’, schreef deze krant. In november volgde zijn uitgestelde, eerste fysieke tournee door Europa met band, al werd een deel opnieuw geschrapt door corona.

Samen met zijn management stippelt hij zijn pad uit. Elke stap wordt zorgvuldig gepland. ,,Toen we drie jaar geleden gingen samenwerken zei ik: ‘Over vijftien jaar wil ik heel graag een soort Ryan Tedder zijn’.” Dus niet alleen een eigen carrière als artiest, maar ook achter de schermen muziek maken en produceren voor wereldsterren, net als de zanger van OneRepublic. Met dat doel voor ogen richtte hij samen met zijn management een bedrijfje op voor talentbegeleiding: 97PM.

Hij neemt de artistieke kant voor zijn rekening. ,,Dat vind ik heel leuk. Meeschrijven aan liedjes. Erover nadenken wat beter kan.” MEAU is een van de artiesten die hij begeleidt. ,,Ik heb meegeschreven aan haar eerste EP.” Mede dankzij zijn adviezen behaalde MEAU met ‘Dat Heb Jij Gedaan’ een topnotering in de Top 40 en debuteerde ze in de Top 2000. ,,Zij is als artiest in Nederland al verder dan ik!”

Simon de Wit, 24 jaar oud pas, is veel meer dan een internetfenomeen. Hij is een moderne ondernemer in de muziek. Als Blanks is zijn doel een wereldhit. Om daar te komen richt hij zich dit jaar op de industrie in Amerika, Engeland en Duitsland. Ook door de samenwerking te zoeken met artiesten daar. Hij is door zijn online activiteiten buiten Nederland bekender dan in eigen land. Dat bleek in december toen de medewerkers van Phonic zich, met de feestdagen aanstaande, een slag in de rondte werkten om alle T-shirts, LP’s en mokken van Blanks op tijd bij de fans over de hele wereld te krijgen.

,,Blanks is een van die projecten waar ik achter de schermen voor schrijf”, zegt hij. ,,En ik ben het zelf.” Hij lacht. Met de verdiensten gaat het goed. Merchandising, reclame-inkomsten online, streams, views – hij kan er goed van leven. Zijn inmiddels twee jaar oude online cursus Music Production & Songwriting loopt vijf keer per jaar en vormt een stabiele inkomstenbron. ,,Gericht op beginners. Ik wilde iets maken dat ik zelf graag had willen hebben toen ik begon met muziek maken. Dat is gelukt. Alle basisconcepten zitten erin.”

Zijn loopbaan als podiumartiest lijkt, ondanks alle coronauitstel en -oponthoud, nu toch echt van de grond te komen. Op 18 maart begint een nieuwe Nederlandse tournee met een concert in De Oosterpoort, in zijn thuisstad Groningen. In mei start een Europese tour. Allemaal onderdeel van het grote plan. Zijn concrete doelen in2022? ,,Meer Blanks-releases, misschien een album. Releases achter de schermen als producer en songwriter. Meer vaste grond in Amerika. Me positioneren op TikTok en daar groeien. En YouTubefilmpjes blijven maken.”

Zes instrumenten bespeelt hij inmiddels. Bijna alle muziek op zijn nieuwe album heeft hij zelf ingespeeld. En dat allemaal dankzij de oude gitaar van zijn moeder. ,,Die ging een keer mee op vakantie naar Frankrijk. Mijn vader leerde me het enige liedje dat hij zelf kon spelen. Het was zo’n Spaanse gitaar. Ik was een jaar of twaalf en dacht: Dit is leuk! Toen we terugkwamen ging ik op gitaarles. Later kwam het zingen erbij. Na een jaar speelde ik ‘Grenade’ van Bruno Mars. Ik deed heel veel bekende popliedjes.”

In zijn ouderlijk huis in Harkstede was muziek belangrijk maar niet alomtegenwoordig. ,,Mijn vader drumde als hobby. Hij luisterde naar van die classic rock-achtige dingen, maar ook wel Foo Fighters, Moke en Rush. Mijn moeder draaide Madonna en Supertramp en ze zijn allebei heel erg fan van Marillion. Echt een mix tussen rock en eighties. Misschien is toen mijn voorkeur voor eightiesmuziek al een beetje ontstaan.” Zijn jongere broer Bram speelde piano en drumde.

Als tiener ging hij jarenlang elke zomer naar het Vuurvlieg Muziekkamp. ,,Dat was op een boerderij in Aalten, vlakbij de Duitse grens. Echt geweldig! Zit je samen met vijftig andere jongeren een hele week muziek te maken en ’s avonds met zijn allen rond het kampvuur. Na mijn achttiende mocht ik niet meer als deelnemer meedoen. Toen dacht ik: Dan ga ik wel in de begeleiding, maar daarvoor moest je conservatorium gedaan hebben. Gelukkig was er in de keuken nog plek!”

Omdat hij zijn muzikaliteit inmiddels had bewezen, mocht hij toch een workshop geven. ,,Deed ik de One Hour Song Challenge met die kids: in een uur iets maken. Heel erg leuk! Afgelopen jaar ging het kamp niet door vanwege corona. Eigenlijk zou ik komende zomer wel weer mee willen doen. Voor die kids is iemand die uit de industrie komt heel leuk. Ook om te horen dat het dus gewoon kan!”

Bij alles wat Simon de Wit doet spat het enthousiasme ervan af. ‘Overexcited music boy’ noemt hij zichzelf op sociale media. Kijk naar een filmpje van hem en je ziet dat het klopt. ,,Bij artiesten uit Amerika zie je dat ze vaak één zin hebben die hun persoonlijkheid of uitstraling vangt. Daar heb ik met een kennis over lopen brainstormen. Dit kwam er uit en toen dacht ik: Dat is het. Heel simpel: ik hou van muziek en als ik het maak word ik heel enthousiast.” Het is branding en het is echt.

Misschien is dat wel het opmerkelijkste van zijn bijzondere carrière. Liedjes maken, lesgeven, een YouTube-kanaal uitbaten, artiesten begeleiden, zelf een podiumcarrière opbouwen, voet aan de grond krijgen in de industrie - hij doet het allemaal tegelijkertijd, professioneel en met mateloos veel energie. Met de liefde voor muziek als basis. ,,Het moment dat je een akkoordenschema vindt of die beat, dat alles ineens in elkaar klikt, dat is magisch! Uit het niks iets maken dat vet is. Daar word ik heel blij en enthousiast van!”

Door zijn pragmatische instelling is hij wendbaar, een goede eigenschap in tijden van corona waarin zijn planning voortdurend verandert. ,,Ik ben nu zover dat ik denk: ‘Oké, jammer, dan wordt het een volgende keer’. En door. Het heeft geen zin om boos te worden of een week sikkeneurig te zijn. Ik kan ook lekker de studio in gaan of een week filmpjes maken. ‘Shit, dit kan niet? Oké, wat ga ik dan doen?’ Ik merk dat dat heel erg helpt. Maar er zijn echt ook wel eens dagen dat ik er niet zo’n zin in heb, hoor. Dat is menselijk.”

Komende week staat Eurosonic Noorderslag op het programma. Blanks is genomineerd voor een Music Moves Europe Award (de vroegere EBBA Awards) en geldt als een grote kanshebber voor de Europese talentprijs. Weer dat enthousiasme. ,,Adele, Dua Lipa en Mumford & Sons hebben die prijs gewonnen! Daar wil ik wel tussen staan. Ik had het echt niet zien aankomen. Heel spannend.”

Ondertussen wacht hij nog op zijn eerste Top 40-notering in eigen land. ,,Ook een doel voor 2022. Radio is daarvoor nog steeds noodzakelijk en dat is lastig.” Hij neemt een voorbeeld aan MEAU, een van zijn protegés. ,,Zij heeft op eigen kracht, via sociale media, zo’n publiek opgebouwd dat de radiomakers wel mee moesten gaan. Dat zou ook mijn tactiek kunnen zijn. En er staan wat dingen gepland, maar daar kan ik nog niks over zeggen.” Hij lacht.

Over alle stappen in zijn loopbaan wordt nagedacht en soms wordt een keuze herzien. ,,Afgelopen jaar, met het uitbrengen van mijn album, was het idee: We moeten ervoor zorgen dat mensen niet meer zeggen: ‘Blanks is YouTuber’, maar ‘Blanks is een muzikant’. Want het is toch fijn als je serieus wordt genomen voor je muziek. Daarom was het idee: minder covers op YouTube en minder filmpjes. Maar later dacht ik: Waarom eigenlijk? Het is zo’n ouderwets idee dat dat niet samen kan.”

Davina Michelle en Emma Heesters zijn wat dat betreft voorbeelden voor hem. ,,Zij zijn in Nederland heel populair maar ook wereldwijd. En ze posten gewoon elke week nog een cover! Toen ik me dat realiseerde dacht ik: Waarom zit ik nou weer zo moeilijk te doen over wat mensen van me zeggen of hoe ze me noemen? Het gaat gewoon om de groep mensen die mij leuk vindt. Of het nou een cover is of een eigen liedje. Het enige wat ik belangrijk vind is dat niet alles gaat draaien om de covers.”

Een constante in zijn muziek is dat zijn liedjes, covers en eigen werk, de jaren tachtig ademen. Zijn liefde daarvoor kreeg concrete vorm toen hij, vlak voor hij ‘Better Now’ van Post Malone coverde, een afspeellijst op Spotify beluisterde. ‘Everybody Wants To Rule The World’ van Tears for Fears, ‘Dancing In The Dark’ van Bruce Springsteen, ‘The Boys Of Summer’ van Don Henley – hij vond het prachtig. ,,Die sounds zijn gewoon zo vet! Op mijn album zitten ook een paar flinke knipogen naar eighties-klassiekers.”

Zijn hang naar nostalgie hangt samen met wat hij in zijn muziek wil overbrengen. ,,Wat op mijn album heel erg terugkomt is het verlangen naar mooie momenten van vroeger. Iedereen kent het gevoel wel: kon ik maar terug naar toen, naar die ene strandvakantie met vrienden in Portugal. Terwijl je weet dat je het gevoel van hoe het toen was nooit terugkrijgt. Op mijn album heb ik de soundscapes en melodieën gebruikt die gelinkt zijn aan mooie, positieve herinneringen.”

Een ‘soundtrack van mijn opgroeien’ noemt hij zijn debuutalbum. ,,Eigenlijk hoop ik dat mensen het beluisteren en denken: Ik wil nieuwe herinneringen maken en daar heel erg in het moment van genieten.” Dat heeft te maken met een heftige ervaring. ,,Ik heb zesenhalf, zeven jaar geleden een beste vriend verloren, Joost. Hij was echt een levensgenieter en deed alles vol energie. Dat was voor iedereen in onze vriendenclub een wake-up call: ‘Wat ben ik aan het doen met mijn leven?’ Is dit wat ik leuk vind en waar ik van geniet?”

Ze waren een jaar of achttien, destijds. ,,Het moment dat je de wereld ingaat. Toen is het er bij mij wel ingeramd: ‘Doe wat je leuk vindt’. Ik denk dat het ongeluk van Joost, onder water, een heleboel keuzes van mij heeft beïnvloed.’’