Bij Theehuis Mendels in Middelstum, in een oude bakkerij, is alles geweldig. Behalve het brood

Onder mijn voeten kreunt en steunt de houten vloer. Ik wurm me door een krappe deuropening en vergaap me aan het schouwspel voor me. Het is als een ouderwets schilderij, de manier waarop het licht van buiten op de houten bakbenodigdheden valt. Allemaal kunstig uitgestald op de ouderwetse tafels.

En zo ziet elke ruimte in het kleine (gratis te bezoeken) bakkersmuseum in Middelstum eruit. Ouderwets, een beetje kneuterig en met lekker veel bruintinten. Het oudste deel van dit pand stamt uit 1689, het nieuwste uit de negentiende eeuw. Honderdzeventig jaar, tot de jaren zestig, werkten in dit pand bakkers. De laatste heette Hendrik Mendels en hij deed alles op ambachtelijke en traditionele wijze. Nadat hij stopte is de hele bakkerij, inclusief inboedel, bewaard gebleven.

Het bakkersmuseum is tegelijk de ingang naar Theehuis Mendels, en dat is vandaag de bestemming.

Theehuis Mendels is van Wendelin Wolters, die hier in 2023 begon. Ze serveert drankjes en eten in gezellige ruimtes met massieve houten meubels. Denk aan thee van theesommelier Joke Boomstra van Theetopic, lunch met producten uit de buurt (bijvoorbeeld Waddenvarkens en de Eemstuin) en taarten die Wendelin allemaal zelf bakt. De menukaart is moderner dan de entourage.

Maar dat maakt deze zaak een plek waar je zowel de rijke geschiedenis van de bakkerij van Middelstum kunt inademen als een plek waar de regio en haar producten gevierd worden.

Tafelgenoot en ik bestellen thee, koffie en een lunch. De thee serveren ze in prachtig ouderwets theeservies. Ook geven ze een zandloper zodat je precies weet hoe lang je het zakje losse thee in het water moet laten hangen. We nemen er mosterdsoep en een gehaktbal van Waddenvarkens met brood bij.

De mosterdsoep is licht pittig en een beetje zuur, hier lijkt goed gebruik te zijn gemaakt van azijn. Soms is mosterdsoep wat zwaar en romig, maar deze is juist licht. En er zitten dikke stukken knapperig spek in.

De gehaktbal is geweldig. Groot en stevig, maar niet droog. Vlees van de ambachtelijke slagerij/biologische boerderij Waddenvarkens is eigenlijk altijd goed smaakvol en mals, maar bij deze zit ook een goede jus met fijne diepe smaak.

De salade die erbij zit met groenten van de Eemstuin is simpel, maar goed. Er zit een simpele dressing overheen met wat olie en een zuurtje. En de groenten zijn knapperig.

Bijna. Het brood vinden we beiden minder geslaagd. Het is een desemspeltbrood, maar de serveerster heeft niet gezegd waar die vandaan komt. Op de site staat dat er drie leveranciers uit de buurt zijn: Brooddepot in Westernieland, Stoet & Ainvout in Pieterburen en Bakkerij Henk Post in Middelstum.

Het brood heeft wat weg van Duits brood: stevig en kruimelig. Ik zou hem zelfs ‘stoffig’ willen noemen. Niet droog, maar als je er een stukje vanaf scheurt, vliegen de kruimels alle kanten op. Het brood is niet luchtig en de korst is niet knapperig (maar dun en een beetje taai), terwijl dat vaak juist het fijnste aan een goed desembrood is. Het maakt het wel goed brood om mee te dippen in de soep.

Er zijn hoogstwaarschijnlijk mensen die wél erg van dit soort brood houden. Maar als desemliefhebber (ooit moest ik bijna huilen van blijdschap door een harde, luchtige bol bij een bakker in Kopenhagen) vind ik het jammer dat juist het brood ons teleurstelt in een bakkersmuseum.

Ja, we delen de worteltaart en die is weer geweldig. Hij is lekker grof, met veel noten. De cake is romig, stevig en niet te zoet. Terwijl de frosting van roomkaas die erbovenop ligt juist wel zoet en fris is. Een hele fijne afsluiter.

Bij de kassa staat een ronddraaiende vitrine met alle andere taartjes (brownie, blondie met cranberry, appeltaart en een tartelette). En ook die zien er allemaal erg goed uit.