De rendang is heerlijk bij Fidèle in Drachten, maar eten we daarna nou panna cotta met bramen of sigaretten? | Restaurantrecensie

We krijgen bij deze rubriek af en toe reacties dat we te veel geld uitgeven, meestal als we bij een chiquer restaurant zijn geweest. Maar ook die zaken verdienen recensies, dus blijven we gaan. Nu kwamen we een aanbieding tegen voor een restaurant met vermelding in de Michelingids. We zijn bij Fidele in Drachten, waar we dankzij The Fork voor 41 euro een vijfgangendiner verorberen. Dat is weinig voor dit niveau. Normaal zou dit 55 euro kosten. Jammer dat Fidèle waarschijnlijk wel een deel af moet dragen aan de reserveringssite.

Is dit dé populaire dateplek in Drachten? Het lijkt wel zo, we worden omringd door stellen, de meesten een stuk ouder dan wijzelf. De grote ronde tafels met leren stoelen zijn ruim opgezet en de tafels staan zodat iedereen richting het midden van de zaak kijkt. Het is een echt huiskamerrestaurant met moderne, kleurrijke schilderijen aan de muur, een lichte crèmekleur aan de muur en dunne gordijnen voor de ramen. Op de achtergrond staat rustige jazzmuziek op. Ontspannend en niet afleidend. Het is prima, maar niet echt modern.

We beginnen de avond met drie zeer smaakvolle amuses. Vooral de bitterbal van kreeft en garnaal en een frisse merengue van ponzu met zalm en gefrituurde uitjes vallen in de smaak.

Het voorgerecht is een grove steak tartaar. Klassiek, maar het zoete tomaatje uit de oven met krokante quinoa, een Indiase snack met een creme van Parmezaan en de friszure beurre blanc, maken het een interessant gerecht.

Het tussengerecht is ook veilig, maar erg smakelijk. Namelijk een stukje sappige zeebaars met een uitzonderlijk knapperig huidje, mosselen, puree van zoete aardappel en groene asperges en zeekraal voor de bite.

Na deze gang voorspellen we dat het hoofdgerecht iets met rund is. Dat klopt. Het combineert op een leuke manier Aziatische smaken met Franse technieken. We proeven een supermalse rendang en een heerlijke witte saus met citroengras en kokos. Ernaast ligt een klassiek rolletje zoals je die wel vaker met bijvoorbeeld asperge ziet. Deze is echter met taugé. Alleen de taaie stukjes kalfslende voelen onnodig. We hadden liever meer van die rendang gehad.

Helaas gaat het bij de desserts niet goed. Ten eerste vragen we ons af waarom we twee verschillende best grote toetjes krijgen. In een vijfgangenmenu vinden we dat te veel en hadden we liever nog een hartig gerecht. Bij het eerste dessert - met appels en parmezaan - is de jelly-achtige crème van parmezaan veel te intens qua smaak. Die is zonder de lekkere frisse sorbet en appelpartjes niet te eten. Als geheel is het te doen. Maar ‘te doen’ is niet wat je verwacht op dit niveau. Een tafel verderop stuurt een stel hun borden terug. „Niet lekker”, luidt het commentaar.

Bij het tweede dessert op basis van bramen (leuk, want hartstikke in het seizoen) en lekkere crumble van witte chocolade gebeurt iets soortgelijks. De panna cotta smaakt als een hap uit een sigaret. De bediening weet ons te vertellen dat het komt door een poeder met rooksmaak, maar misschien zijn ze uitgeschoten. Ook hier is het samen met de rest oké, maar dit is zonde van alle onderdelen die wél goed zijn gelukt.

We zien zwarte handschoentjes bij het neerleggen van bestek, open, glimlachende gezichten en oplettende blikken. De bediening is hier goed. Het enige wat beter zou kunnen is dat het lang duurt tot de BOB van ons tweeën iets anders te drinken krijgt aangeboden dan water.

We weten dat de rekening met 150 euro voor velen aan de hoge kant is, ondanks de aanbieding. Voor wat we allemaal hebben gehad, is het wel heel schappelijk. Hoe dan ook, we gaan niet omrijden voor dit restaurant, maar als we weer eens in Drachten zijn, komen we vast terug. Al is het de vraag wie of wat we dan aantreffen: het restaurant blijkt sinds kort te koop te staan....