Carbidboys uit Zevenhuizen knallen het nieuwe jaar in. ‘Honderd melkbussen staan klaar, we kunnen niet wachten’

Op oudejaarsdag om acht uur klinkt in Zevenhuizen het eerste carbidgeschut: doffe dreunen die het dorp wakker schudden. Maar het gaat niet alleen om het knallen: carbidschieten trekt op oudejaarsdag zo’n drieduizend bezoekers.

Het carbidschieten vindt plaats op het terrein aan de Veldstreek. „Stiekem zijn we al een beetje begonnen met voorbereiden”, zegt Bert Steenhuis (48). Zaterdag is hij samen met enkele anderen bezig het terrein schoon te maken. De melkbussen zijn gecheckt en de rijplaten worden met een kraan alvast in het weiland gelegd.

Steenhuis, in het dagelijks leven politieagent, behoort sinds dag één tot de Carbidboys. In 1992 klonk de eerste knal. Steenhuis en zijn vrienden waren een jaar of 15 toen ze knalden met een verfblikje. „We waren ondeugend op oudjaarsdag. De jaren erna schoten we steeds meer”, zegt Steenhuis. Ze reden op de brommer langs boerderijen en kochten voor een paar gulden melkbussen in. „Dat is een stukje nostalgie, een prachtige herinnering.”

De twintig jongens bleven vrienden en noemden zichzelf de Carbidboys. „Het begon als een grap en een grol”, zegt Steenhuis. Maar ieder jaar trok het meer aandacht van nieuwsgierig publiek en werd er meer geknald. „We waren normale jongens uit het dorp. We hadden nooit gedacht dat het zo zou groeien”, zegt Steenhuis.

Carbidschieten is een onmisbaar evenement geworden voor het dorp. „Mensen zijn op zoek naar saamhorigheid”, zegt Steenhuis. Zo krijgen de mannen al weken vragen over de voorbereidingen. Het terrein is nu nog aardig leeg, maar zal er op oudejaarsdag anders uitzien. Bezoekers kunnen dan in een feesttent genieten van livemuziek, snert en kinderworkshops.

Ook zal er voldoende ruimte zijn om te kijken naar de honderd melkbussen en de twintig piepen, zoals ze die zelf noemen. Daarin wordt de hele dag door carbid geschoten. Er zal zo’n 150 kilo carbid doorheen gaan. „Dit is het hart van de Carbidboys”, glundert Steenhuis. „We zijn trots op onze bijdrage aan het dorp. Dat gevoel beleef je met elkaar.”

De Carbidboys zijn inmiddels een merk geworden. De bakker uit het dorp maakt voor oudejaarsdag oranjekoeken met hun logo erop. Ook lanceren de mannen voor het vierde jaar op rij een eigen biertje. Het stout bier van dit jaar heet de Donderse Dreun. Steenhuis: „Gemaakt in samenwerking met lokale bedrijven. Hij is te koop in de lokale Poiesz.”

Wat altijd centraal blijft staan, is het carbidschieten. „De kameraadschap door carbid, die verbinding is uniek”, zegt Steenhuis. De harde kern bleef daardoor altijd bij elkaar.

Door de jaren heen heeft de groep veel jonge leden verwelkomd. Zo ook de zoon van Steenhuis. „Zij hebben een andere kijk op organiseren, en maken bijvoorbeeld reclame op sociale media.”

Of het carbidschieten ook verandert? „Juist niet. Carbid is carbid, het gaat om de beleving”, zegt Steenhuis.

Wellicht neemt de nieuwe garde het stokje op den duur over. „Ik moet er nu nog niet aan denken. Het zit zo in mijn dna, in wie ik ben”, lacht Steenhuis. „Maar het zou jammer zijn als de traditie ooit eindigt.” Het liefst gaat hij dus nog wel even door. En de andere Carbidboys ook.

„Het karakter van oud en nieuw verandert door het vuurwerkverbod”, zegt Steenhuis. De regels voor carbidschieten zijn in elke gemeente anders. De Carbidboys moesten toestemming vragen aan gemeente Westerkwartier. „De behoefte van elkaar willen ontmoeten, blijft.”