Nieuwsgierig naar nieuwe Oekraïne opvang in Groningen. 'Gelukkig krijgen ze hier ook wat privacy'

„Ze kunnen niet beter krijgen”, zegt een van de bezoekers van de nieuwe Oekraïne opvang in Groningen. Om meteen haar woorden weer in te slikken. „Nou ja, ik bedoel, een gewoon huis is natuurlijk al gauw beter. Maar het ziet er tenminste keurig uit.”

Zo denken meer mensen over het nieuwe Oekraïne-buurtje tussen de Leegeweg en de Maresiusstraat. „Mooi. Als straks alles groen is.”

Groningen verwachtte maandag de eerste bewoners en gaf buurtbewoners de gelegenheid om de tijdelijke ‘woningen’ alvast te bekijken. Ze bestaan uit 200 smalle containers die in elf blokjes tegen de wijk aan zijn gezet in de groenstrook aan de kant van De Held. Ze zijn per twee of vier containers samengevoegd en gemeubileerd: vijf à zes huisjes per blok, twee tot vier bedden per unit.

Hoewel de komst van de vluchtelingen door de vertraagde bouw al een paar keer is uitgesteld, nu tot medio februari, ging de open dag door. Er kwam mede door het mooie weer, de poffertjes en de koffie veel volk op af.

„We hebben maar gauw wat extra woonunits opengemaakt, want anders werd het in de units veel te druk”, vertellen de gemeentelijke woonbegeleiders die als beheerders met de bewoners meekomen en voor de nieuwe opvang zorgen.

De begeleiders maken alvast kennis met de buurt (op 23 maart volgt de kennismaking tussen bewoners en omwonenden) en krijgen heel wat vragen. Grote zorg van veel bezoekers: wordt het wel netjes genoeg. En: de gemeente haalt de bouwhekken toch wel weg? „Je moet er niet aan denken dat ze achter hekken zitten.”

De woonbegeleiders stellen de omwonenden gerust. De hekken gaan weg. En een blik in de woonunits maakt snel duidelijk dat die in zekere mate aan hun begrip van ‘netjes’ voldoen.

„Gelukkig krijgen ze hier ook wat privacy”, ziet de buurt. „Veiligheid gaat voor alles natuurlijk, maar het is niet niks om zo ver van huis te zijn. Dus: fijn dat het zo kan. Maar de leefruimte is niet heel groot. Het lijkt me geen pretje om hier de hele dag met twee kinderen in te zitten.”

Een ongeruste buurvrouw heeft in een van de badkamers water zien liggen. Lekkage? „Dat moet nog wel even klaar hoor.” Anderen laten weten dat ze straks graag helpen bij de opvang.

Elke container heeft een keukentje, wc, zitbank, eettafel(stoelen), douche en bedden. Een buurtbewoonster mist de wasmachine, maar daar is een gezamenlijke voorziening voor bedacht.

Volgens de woonbegeleiders weten de meeste toekomstige bewoners al dat ze over drie weken naar Gravenburg verhuizen.

Het zijn bijna allemaal moeders met kinderen. Een aantal woont sinds 1,5 jaar in een van de 18 chalets in Onnen. Soms delen ze die met andere gezinnen. „Die groep is blij met eigen sanitair. Een gezin dat nu een compleet chalet voor zichzelf heeft, gaat er qua ruimte misschien wat op achteruit.”

Andere toekomstige Gravenburgers wonen nu nog in voormalig hotel Nescio in Haren. Die locatie blijft voorlopig in gebruik als Oekraïne opvang. Onnen gaat dicht en wordt weer een camping.

Een deel van de kinderen (0-18 jaar) gaat vanuit Haren en Onnen al in Gravenburg naar school (obs de Feniks) en kan daar straks lopend naartoe. Tieners zitten in de internationale schakelklas of staan daarvoor op de wachtlijst.

Met de containerbuurt, de eerste in deze vorm in Groningen, neemt de gemeente een deel van de huisvesting van deze vluchtelingen in eigen hand. Woonbegeleiders laten het terrein straks inrichten na overleg met de bewoners, van wie een aantal moeders al geruime tijd in de stad werkt.

„Als er meer speeltoestellen moeten komen, doen we dat. En als er belangstelling is voor moestuintjes: ook goed. Als niemand daar wat mee heeft, doen we het niet. We zorgen er in elk geval voor dat het rond de woonblokken mooi groen wordt.”

Hoe lang de containerhuisjes en Oekraïners in Gravenburg blijven, staat vooralsnog in de sterren geschreven. In de buurt zijn ze daar wel nieuwsgierig naar. „Het noodgebouw van de school stond er veel langer dan werd aangekondigd. Dit zal ook wel even duren. Het ziet er vrij tijdloos uit. Na de de oorlog kunnen er ook andere mensen in. Ook goed, als dat maar geen drugsfiguren worden.”