Buren Abel Westerhof, Ineke Joosten en Ron van Mieghem zijn mordicus tegen een zonnepark bij hun huizen. Foto: Matthijs Sorgdrager
Plannen voor een zonnepark? Zet je schrap, want Groningers verzetten zich hevig. Ook al komt een park op een kilometer afstand van de bebouwing.
Het zonnepark komt op zo’n zevenhonderd meter afstand van zijn huis. Eromheen komt een dijk met struikjes. Toch zijn Abel Westerhof en zijn buren in Sappemeer woest. Desnoods gaan ze naar de rechter om de bouw tegen te houden.
Nog een voorbeeld: in Siddeburen verzamelt Derk Smedes, samen met 25 andere inwoners, handtekeningen tégen een gepland zonnepark. Een paar mensen wonen op vierhonderd meter afstand. Veruit de meeste inwoners wonen op een kilometer afstand.
Martijn Mossel, Jaap Kuiper en Derk Smedes (vlnr) gaan de komende weken de deuren langs in Steendam en Siddeburen om handtekeningen op te halen tegen een gepland zonnepark aan de Geerlandweg. Foto: Duncan Wijting
Ook al zijn de parken vanuit huis niet of nauwelijks te zien, de maat is vol voor een hoop Groningers. Wat is hier aan de hand?
Het is een keer genoeg
Leg je oor te luisteren in Siddeburen. Op 1 februari begonnen 26 mensen een handtekeningenactie tégen het geplande zonnepark. Een greep uit de reacties:
„Ik woon in Steendam. Ons hebben ze al 106 wisselwoningen door de strot geduwd.”
„Als ik uit mijn raam kijk zie ik rechts een NAM-locatie en links een andere NAM-locatie. Voor mijn huis willen ze nu dat zonnepark bouwen.”
„Bij Meeden zie ik rode lampjes van het windpark en daar bij Delfzijl ook al. Wij doen in Groningen wel erg veel aan de energietransitie.”
„Ons huis wordt versterkt. Binnenkort moeten we negen maanden ergens anders wonen.”
„Het gaat gewoon om geld. Groene energie is echt niet het belangrijkste.”
Jaap Kuiper, hij woont op ongeveer een kilometer van het geplande park, vat het sentiment samen. „Het is wel een keer genoeg.”
Of ga naar Meeden. Daar wil Pure Energie een zonnepark bouwen van 44 hectare. Dit komt dan bovenop een ander zonnepark van 60 hectare, 35 windmolens en een transformatorstation. „Het lijkt hier wel een bezemkast. Alles wat ze niet willen zien zetten ze hier”, zegt Lia van Geenen.
Marjanda van Splunter, Helga te Loo en echtpaar Bernard de Jong en Lia van Geenen protesteren tegen de plannen voor een zonnepark. Foto: DVHN
‘Het is kennelijk nodig’
Deze mensen zijn stuk voor stuk vóór groene energie. Dat er daarom enkele zonneparken in hun gemeente komen nemen ze op de koop toe. Maar: de maat is vol.
De afgelopen jaren is het landschap in Groningen ingrijpend veranderd. Op gezichtsbepalende locaties verschenen zonneparken en windmolens. Bewoners kunnen meepraten over de aankleding en zelfs investeren in zo’n park. Maar één vraag werd nooit gesteld: ‘Waar moet dat park volgens u komen?’
Bovendien verdwijnt het geld niet in Groningse zakken. De bouw van deze zonne- en windparken wordt in Nederland overgelaten aan commerciële partijen. In naam van de energietransitie maken deze bedrijven miljoenenwinsten. Sommige komen uit Nederland, zoals Novar en Pure Energie. Maar regelmatig worden de parken geëxploiteerd door bedrijven als RWE (Duitsland), Chint Solar (China) en Novar.
Gaswinning en windmolens
Dit gebeurt op meer plekken in Nederland. Groningers hebben ook nog te maken met de gevolgen van de gaswinning. De roofbouw op de Groningse bodem heeft gezorgd voor een diep wantrouwen bij veel Groningers.
Bovendien is niemand vergeten hoe de windmolens in Meeden er zijn gekomen. Tégen de wil van de inwoners en de gemeente heeft het rijk 35 turbines laten plaatsen door het Duitse RWE. De gevolgen zijn tot de dag van vandaag merkbaar. De turbines maken namelijk een irritante bromtoon die inwoners uit hun slaap houdt.
Vroeger minder weerstand
Sjoukje Huitema werkt bij Novar, het bedrijf dat het park bij Siddeburen wil aanleggen. „We hebben last van de voorgeschiedenis”, zegt zij. „Mensen zijn tegen wéér een zonnepark bij hun in de buurt.”
Toch gaat het bedrijf door met de voorbereiding. „Wij ontwikkelen parken op locaties die de gemeente ons biedt.”
