Ayhan Tatlicioglu van Inter-Psy in betere tijden. Links Carl Blijd die in het verleden aan het bedrijf verbonden was. Foto: Corné Sparidaens
Bracht Ayhan Tatlicioglu het door hem opgerichte ggz-bedrijf Inter-Psy naar de rand van de afgrond? Of werd hij in de val gelokt door twee vriendelijke Vlaamse ondernemers? Die vragen dringen zich op nu er een financiële en juridische oorlog gaande blijkt tussen de oprichter en de nieuwe eigenaren.
Berend Wauters zit met Arnaud Verheyden in de bescheiden directiekamer van de noordelijke zorgaanbieder Inter-Psy, gevestigd aan de Meeuwerderweg in Groningen. De twee Vlamingen, dertigers, namen in juni Inter-Psy over met hun bedrijf Opos. Ze hadden er niet op gerekend dat ze een half jaar na de overname verwikkeld zouden zijn in een heftige juridische en financiële strijd met oud-eigenaar Ayhan Tatlicioglu.
Sterker: het was de bedoeling, zeggen ze, dat Tatlicioglu nog een paar jaar betrokken zou blijven bij het bedrijf. Want de heren zijn intelligent, welbespraakt, financieel en juridisch uitstekend onderlegd, maar van de geestelijke gezondheidszorg hebben ze geen kaas gegeten. Tatlicioglu wel. „Daarom wilden we graag dat hij bij Inter-Psy betrokken bleef”, zegt Verheyden. „Als zorgdirecteur.”
Het liep anders. Wauters slaakt een diepe zucht. „Alles liep hier door elkaar”, zegt hij over de periode na de overname in juni.
Indrukwekkende collectie bedrijven
Op de nummers 5, 7, 9 en 11 aan de Meeuwerderweg vestigde Tatlicioglu de laatste jaren een indrukwekkende collectie bv’s. Enkele aan Inter-Psy gelieerde zorgbedrijven, maar ook twee vastgoedfirma’s, een schoenenmerk en zelfs MirAir, een bedrijf dat op enig moment privévliegtuigen aankocht en verhuurde.
Het heeft geknetterd tussen de oud-eigenaar en de nieuwe in het hoofdpand van Inter-Psy aan de Meeuwerderweg in Groningen. Foto: Nienke Maat
Terwijl op de tweede en derde verdieping de ene na de andere Inter-Psy-therapeut patiënten ophaalde, wandelde er op de derde verdieping bijvoorbeeld een piloot rond die werkte voor MirAir. „Er liep hier na de fusie nog steeds personeel rond dat niet bij Inter-Psy hoorde”, zegt Ernst de Kuiper, de financiële man van Opos. De huisjurist bijvoorbeeld. Dat irriteerde: „Want het is niet te controleren of er geld van Inter-Psy naar personeel ging dat ook voor de andere bedrijven werkte.”
En dat was niet alles. De facturatie was ook een ondoorzichtige wolk van onderlinge dwarsverbanden, onthult Wauters. Facturen voor de bedrijven van Tatlicioglu werden vaak betaald door Inter-Psy. Dit zorggeld werd ‘wel keurig doorbelast, hoor’, haast De Kuiper, zich te zeggen.
Prijsvechter die kwaliteit bood
Er bleek twee maanden huur open te staan op het moment van overname, onthullen de mannen van Opos. Dat loopt meteen al in de papieren bij een bedrijf met veertien vestigingen.
In 2009 stampte Tatlicioglu, van huis uit klinisch psycholoog, Inter-Psy uit de grond. Waar de ene na de andere ggz-instelling destijds kopje onder ging, groeide Interpsy als kool. Patiënten konden tegen een lager tarief terecht. Het geheim? Zelf formuleerde Tatlicioglu het in 2014 zo: „We doen het efficiënter dan de grote instellingen. Heel veel dingen kunnen goedkoper als je even verder zoekt.”
Dit verhaal ging er bij de zorgverzekeraars (met name Menzis) in als Gods woord in een ouderling. Want met de zorg was ook al niks mis, stelden de verzekeraars vast. Inter-Psy zorgde voor kortere wachttijden en hanteerde lagere tarieven dan de officiële, waar de collega-instellingen klaagden dat de officiële tarieven te laag waren.
Kortom, Inter-Psy was een prijsvechter die kwaliteit bood. Ayhan Tatlicioglu kwam in 1974 als jochie vanuit Turkije naar Nederland. Vijftig jaar later heeft hij een indrukwekkend bedrijf uit de grond gestampt en vindt hij het tijd worden om iets rustiger aan te doen, zegt hij. „Vandaar dat ik wel wilde praten over een verkoop.”
Mes tussen de tanden
Tatlicioglu is in de omgang zeer voorkomend. Maar als het op zaken aankomt, heeft hij het mes tussen de tanden. Bij zorgverzekeraar Zilveren Kruis kunnen ze erover meepraten. De verzekeraar ging de afgelopen jaren voor tonnen het schip in en moest vervolgens knarsetandend toezien hoe Tatlicioglu het aan de verzekeraar verschuldigde geld wegsluisde.
Een blik in de rechterlijke uitspraken die zijn gedaan in het conflict tussen verzekeraar en de Groningse ggz-leverancier levert een beeld op van een zorgondernemer die consequent wegduikt voor zijn betalingsverplichting en er uiteindelijk in slaagt via een handige Houdini-truc uit de klauwen van Zilveren Kruis te blijven.
De etages van de Inter-Psy aan de Meeuwerderweg in Groningen, waar andere bedrijven van oud-eigenaar Tatlicioglu ook stonden ingeschreven. Foto: Nienke Maat
De (hoogste) rechter bepaalde in 2024 na een reeks van rechtszaken dat IPGGZ (een zustermaatschappij van Inter-Psy) in 2017 tonnen te veel had ontvangen van Zilveren Kruis. De kunst was nu om het geld terug te krijgen, want, gerechtelijke uitspraak of niet, Tatlicioglu was niet van plan om te betalen. Hij zei het wel te willen, maar niet te kunnen. ‘Als IPGGZ het geld tegen de plinten klotste, zou IPGGZ graag een gebaar maken. ‘
Gekaapte tonnen
Maar toen Zilveren Kruis het geld wilde terugvorderen, bleek dat Tatlicioglu de aandelen IPGGZ had ondergebracht bij Inter-Psy. Terwijl de procedure over de gekaapte tonnen nog liep.
Onrechtmatig handelen, luidde het bittere verwijt van Zilveren Kruis, dat vervolgens probeerde om het geld terug te krijgen via moederbedrijf Inter-Psy. ‘Inter-Psy en haar bestuurders hebben IPGGZ willens en wetens uitgehold.’ Zonder een reserve aan te houden voor het geval Zilveren Kruis gelijk zou krijgen.
Dus verzon Zilveren Kruis in 2024 een list. De verzekeraar wilde het geld terughalen bij Inter-Psy door een patiëntenstop af te kondigen. ‘Zilveren Kruis kan het immers niet aan haar verzekerden verantwoorden dat zij contracteert met een zorgaanbieder (die) zo omgaat met gerechtelijke uitspraken en zorggeld’, staat in de uitspraak die de rechter deed in een reeks van procedures die Zilveren Kruis voerde tegen de Groningse zorgaanbieder.
Maar voor die patiëntenstop stak de rechter vervolgens een stokje. Zilveren Kruis heeft weliswaar recht op die half miljoen euro, maar op deze manier terugvorderen mag niet. Hoe wel, dat vermeldt de uitspraak niet.
Zilveren Kruis laat de zaak niet rusten. Inmiddels is het omzetplafond voor Inter-Psy verlaagd, zo bleek dit jaar. Dat betekent dat Inter-Psy minder Zilveren Kruis-patiënten kan behandelen.
Lijken uit de kast
Terwijl het ene na het andere lijk uit de kast tuimelde, liepen de spanningen tussen de nieuwe eigenaren en Tatligioclu behoorlijk op. Over en weer. Opos stelt nog geld te krijgen van Tatlicioglu, maar Tatlicioglu zegt nog geld te goed te hebben van Opos.
Tatlicioglu, die met de overname van Inter-Psy voor 15 procent aandeelhouder werd van Opos, vertelt dat hij na de verkoop ineens niks meer te zeggen had. De spanningen liepen zo hoog op, dat hij werd ontslagen als directeur zorgzaken. „Ik ben in de val gelokt. Ik zou de dagelijkse leiding houden maar ze hebben me eruit gewerkt. Dit is gewoon equity. Die Belgen zuigen het bedrijf leeg.”
In de directiekamer kan Berend Wauters, geconfronteerd met de beschuldiging van Tatlicioglu, zijn lach amper onderdrukken. Fijntjes wijst hij erop dat ze veel geld in het bedrijf pompen in plaats dat ze het eruit trekken.
De nieuwe eigenaren van Inter-Psy zijn voorlopig nog wel even veroordeeld tot Tatligioclu. Want in de periode dat hij zijn zorgbedrijf opbouwde, werkte hij ook gestaag aan een flinke vastgoedportefeuille. En een deel van dat vastgoed verhuurde hij de afgelopen jaren aan... zijn eigen zorgbedrijf.
Het is een bekende (en toegestane) manier waarop zorgbazen hun vermogen opbouwen: ze financieren een pand en verhuren dat aan hun eigen zorgbedrijf. Met deze vaak langlopende huurcontracten stijgt hun pand meteen in waarde. Met de (fictieve) overwaarde financieren ze de aankoop van een volgend pand en op die manier zorgt zorggeld voor de groei van een vastgoedimperium.
Ik heb zelden meegemaakt dat een oude eigenaar zich aan zoveel afspraken niet hield
De voordelen zijn legio. Zorgbestuurders zijn wettelijk gebonden aan een inkomensgrens. Als ze meer willen verdienen, lopen ze al gauw in de kijker. Zorgbestuurders die zichzelf al te enthousiast dividend uitkeren trekken de aandacht van vervelende journalisten en de inspectie. Zorgbedrijven die meer dan 8 procent winst maken, kunnen ook rekenen op extra belangstelling van toezichthouders.
Maar door als zorgbaas te huren van je eigen vastgoedbedrijf hou je de winst in het zorgbedrijf laag terwijl je via je vastgoedbedrijf binnenloopt. Het verhaal dat Tatlicioglu in de rechtbank tegenover knarsetandende zorgverzekeraars vertelde dat het geld bij Inter-Psy niet tegen de plinten klotste was strikt genomen dan ook niet gelogen.
En er is meer: Tatlicioglu is inmiddels ook concurrent van Inter-Psy. Dat valt op te maken uit de reactie van Menzis op het vertrek van Tatlicioglu bij Inter-Psy: ‘We betreuren het vertrek van de bestuurder van Inter-Psy, maar we zijn blij dat hij zijn kennis en expertise gaat inzetten bij andere ggz-aanbieders in de regio Groningen.’
De Kuiper bevalt dit allemaal maar matig. Hij heeft in zijn leven al meerdere bedrijfsovernames begeleid. „Ik heb zelden meegemaakt dat een oude eigenaar zich aan zoveel afspraken niet hield”, verzucht hij. „Bijvoorbeeld het concurrentiebeding.”
Faillissementsaanvraag
Deze maand vroeg Tatlicioglu zelfs het faillissement aan van Inter-Psy, bevestigt De Kuiper. „Omdat we dertien dagen te laat waren met de huur. Ik vind het nogal excessief om dan maar meteen faillissement aan te vragen.”
De faillissementsaanvraag is nog maar een inleidende beschieting. Er staan meerdere rechtszaken op de rol: over het geld waarop Opos en Tatlicioglu over en weer aanspraak maken. Over wanbestuur van Opos, aldus Tatlicioglu. En omdat Tatlicioglu van huurder Inter-Psy af wil.
Maar wat als Inter-Psy ten onder gaat aan al dit juridisch geweld? Tatlicioglu haalt zijn schouders op. „Er zijn genoeg partijen die Inter-Psy over willen nemen. Misschien neem ik het zelf wel over.”
