Het gemeentehuis wordt gemist maar Wedde telt zijn zegeningen

Heiko Kiewiet staat op deze ochtend voor zijn fietsenzaak in Wedde en wacht op klanten die, zo weet hij zeker, ook vandaag komen gaan. Hij verkoopt en verhuurt fietsen, hij repareert, en doet dat alles met veel plezier.

Hij hoeft dat niet meer te doen. Kiewiet is al rond de 80 (,,zoiets ja’’). Maar hij houdt van zijn beroep dat hij al tientallen jaren uitoefent en van de sociale contacten die dat hem geeft. Hij houdt ook van zijn dorp Wedde en vindt het niet leuk dat het gemeentehuis, even verderop, leeg staat.

,,Ik moet nu naar Sellingen, als ik bij de gemeente moet zijn’’, vertelt hij. ,,Ik had het liever anders gehad. Ja, wat gaat er met het gemeentehuis hier gebeuren, dat is de vraag. Van mij mogen er woningen voor ouderen in komen. Daar is behoefte aan.’’

Dat gemeentehuis staat bij de entree van het dorp. Ooit zetelde er een waterschap. Vervolgens werd het het zenuwcentrum van de gemeente Bellingwedde die opging in Westerwolde. De bestuurders daarvan hielden aanvankelijk twee raadhuizen in de benen maar besloten uiteindelijk alleen dat in Sellingen te houden. Ze zetten wel een servicepunt op in Bellingwolde maar het pand in Wedde staat leeg. De gemeentebestuurders willen het een nieuwe bestemming geven.

Jan van Dort hoopt dat die wordt gevonden. Hij woont tegenover het lege gebouw en betreurt ook de sluiting ervan. ,,Het is jammer dat deze voorziening hier weg is. Ja, iets van woningbouw erin zou goed zijn.’’

De leegstand tegenover hen neemt niets weg van het plezier dat Van Dort en zijn vrouw Ida beleven aan hun leven in Wedde. Enkele tientallen jaren geleden verhuisden ze vanuit Utrecht hier naar toe. ,,Ik was bronsgieter en heb als zodanig hier ook gewerkt. De rust hier bevalt ons enorm goed. Achter ons staat de Burcht waar we vrijwilliger zijn, ook dat vinden we mooi om te doen.’’ Die Burcht heeft een museale functie en herbergt ook een hotel waar kinderen uit onder meer tehuizen een gratis vakantie vieren.

Zoals de Van Dorts hun zegeningen tellen, doet Karin Jager dat ook. Zij runt in een monumentaal, liefelijk huisje haar winkel. Woonaccessoires en groendecoraties verkoopt ze onder meer en de zaken gaan goed, zo vertelt ze. Een kruidenierswinkeltje en een restaurant, die zou ze nog graag zien in het dorp.

Twee café’s heeft Wedde wel, die staan niet ver van dat liefelijk huis. Vlak daarbij staat ook het buurthuis waar vanochtend Marjan Beltman, voormalig huisarts Hans Berg en Annelies Sistermans vergaderen. Zij zijn betrokken bij het zorgproject Wedde Dat ‘t Lukt dat Wedde en de buurdorpen Veelerveen en Vriescheloo op de kaart heeft gezet. Een project waarbij hulpbehoevende inwoners worden geholpen door vrijwilligers, ook afkomstig uit die dorpen.

,,Die hulpbehoevende inwoners kunnen zo langer hier blijven wonen’’, zegt Sistermans. ,,We hebben voldoende vrijwilligers al kunnen we altijd nieuwe gebruiken.’’ Ze zijn trots op die onderlinge solidariteit in het dorp, beschouwen die als een grote rijkdom. Zorgen hebben ze natuurlijk ook. Ook zij betreuren de sluiting van het gemeentehuis en vertellen dat de eigenaar van de rijdende wagen met levensmiddelen binnenkort stopt.

Die mengeling van trots en zorg is er ook bij Geert Dekker. Hij is bestuurder van de Dorpsraad Wedde die zich inzet voor de leefbaarheid en nauwe contacten heeft met het gemeentebestuur. ,,Natuurlijk gaan die ook over dat lege raadhuis. We hebben hier een enorm tekort aan woningen en zien daar dus het liefst woningbouw, zoals zoveel Weddenaren. Betaalbaare woningen, ook voor jongeren want die kunnen hier nu niet terecht.’’

Dekker hoopt ook op een goede bestemming voor dat andere pand, buiten het dorp, dat zoveel stof deed opwaaien. Daarin zat de zorgboerderij waarin sprake was van misstanden. ,,Het staat nu leeg en ook daarvoor is een goede invulling nodig. Er zijn dus zorgen maar er is ook veel moois. De voormalige koekjesfabriek in ons dorp wordt mooi verbouwd, daarin komen appartementen en een dokterspraktijk. We hebben verenigingen en daardoor een goed lopend buurthuis, een eigen feestweek, een slager, een basisschool, een fietsenhandel.’’

Terug naar die fietsenhandel, naar de oudste ondernemer van het dorp. Heiko Kiewiet is met zijn buurman en vaste hulp Frits van Kordelaar aan het werk in zijn winkel. Meer dan wie ook in het dorp kan hij vertellen over de tijden dat er veel meer winkels in Wedde waren, dat de bedrijvigheid veel groter was. ,,Maar dat komt niet terug, dat kun je vergeten in deze tijd. Maar dan nog is hier veel, ik klaag niet. ‘’ Ook Heiko Kiewiet telt zijn zegeningen.