Inwoners Groningen kijken rond in asielzoekerscentrum. Maar wat betekent dat plaatje van een berenklauw met een dikke rode streep erdoor?

Ietwat verscholen op een heuvel en achter een rij bomen vallen de grijze containers weinig op. Er wonen zo’n 100 mensen in de noodlocatie. Het is de bedoeling dat die een regulier azc wordt, volgend jaar rond deze tijd moet er plek zijn voor zo’n 600 mensen. Graafmachines hebben al voorbereidend werk verricht waar de nieuwe huizen moeten komen. Aan de vergunningsaanvraag wordt momenteelde laatste hand gelegd.

Een belangrijker papiertje voor de bewoners op dit moment hangt aan de muur. Het is een A4’tje met een waarschuwing: een plaatje van een berenklauw met een dikke rode streep erdoor. Bewoners willen de plant nog weleens verzamelen om daar thee van te zetten, legt een medewerker van het Centraal Orgaan opvang asielzoekers (COA) uit. Binnenkort wordt het papiertje vervangen voor die van een paddenstoel: ,,Sommige bewoners willen die ook plukken om later op te eten.’’ Dat is niet de bedoeling.

Dat gezegd hebbende: van koken hebben de bewoners wel pap gegeten in het azc. Recepten uit vijftien landen worden in een tent op het terrein uitgedeeld aan bezoekers. ,,Als ik dit had geweten, had ik van te voren niet geluncht’’, zegt één van de circa 90 bezoekers. Er is ook genoeg.

Het eten is gemaakt door de bewoners zelf in één van de gemeenschappelijke keukens van de locatie. ,,Het ruikt naar noedels’’, fluistert Floortje (15) tegen moeder Gineke in de gang van het azc. Samen met haar vader Peter (55) neemt ze een kijkje. Wat ze verwacht van de woonruimtes? ,,Ik denk dat ze het heel anders hebben ingericht dan hoe wij het gewend zijn, met veel kleur.’’ Haar vader verwacht juist een beetje de uitstraling van de wachtkamer bij de tandarts.

Als een coa-medewerker de familie rondleidt en de deur van een tweepersoonskamer opent, ziet Floor daar twee bedden, een paar kasten en een tafeltje instaan. Daarop staat een radio, aan de muur hangt een tv. En dan heb je het ook wel gehad. ,,Oh, dat is niet zo heel gezellig’’, vat Floortje het samen. Zo’n kamer wordt gedeeld door twee mensen die elkaar niet altijd kennen.

Aan de andere kant van de gang doet Melody (12) open. Hij is pas vier maanden in Nederland met zijn broertje Zion (8) en ouders. In totaal zijn er bijna dertig kinderen in het azc. In de woonruimte van de familie staan twee tweepersoonsbedden, vier kasten en een tafeltje. In de hoek staat een wasbak en koelkast. Op de tv aan de muur kijkt Zion naar Spongebob.

Het is toch allemaal wat krap, vindt Floortje. ,,Ik kan mij dat niet zo goed voorstellen om daar samen met mijn ouders te wonen. Als ik ruzie heb met mijn ouders, ga ik naar boven.’’ De familie van Melody heeft geen andere privéplek dan die ene ruimte.

Melody spreekt al een beetje Nederlands. Wat doet zijn familie overdag?Hij gaat samen met zijn broertjenaar school. Zijn vader werkt bij de kringloop als vrijwilliger, daar sorteert hij kleding. En zijn moeder leert op het azc Nederlands. Melody zelf heeft een vriendje in het gebouw, waar hij na school wel mee speelt. Als het mooi weer is, spelen ze voetbal zegt hij.

Zaterdag is het geen mooi weer, het begint steeds harder te regenen. Het maakt de grijze gebouwen nog wat somberder. Dat de noodlocatie niet heel gezellig oogt, ontgaat ook medewerkers niet. Het nieuwe azc moet dan ook duurzaam worden, meer groen krijgen en een parkachtige sfeer met een speelveld voor de kinderen hebben. De plannen daarvoor komen waarschijnlijk later dit jaar.