Olaf de Bont is de nieuwe uitbater van het kerkje in Wetsinge. Foto: Geert Job Sevink
Van rustplek voor fietsers en wandelaars tot toevluchtsoord uit de drukte van de stad. Het kerkje in Wetsinge krijgt een nieuwe, 27-jarige, uitbater uit Groningen. Olaf de Bont gaat er een warme plek van maken voor goede gesprekken, lol met vrienden en gezellige avonden. Voor Stadjers én nog steeds diezelfde wandelaars.
,,Ik vind dit een magische plek’’, zegt Olaf de Bont uit Groningen. Hij zit in het kerkje in Wetsinge. Van binnen is het modern, met een mooie keuken en strakke muren. Van buiten is het kerkje snoezig. Klein, licht en kleurrijk. Achter het gebouw grazen wat schapen van de buurman.
Gevoel van gemeenschap creëren
De Bont voelt zich duidelijk op zijn plek. Hij straalt als hij vertelt over zijn plannen als nieuwe uitbater van de kerk (die allang niet meer dienstdoet als religieus huis). Op 1 januari neemt hij het stokje over van Nicolaas en Inez Geenen. Zij deden het de afgelopen zeven jaar met veel succes, maar gaan zich nu meer richten op hun bed and breakfast in Klein Garnwerd en Het Spijslokaal in Warffum.
,,Kerken waren altijd bedoeld om een gevoel van gemeenschap te creëren’’, zegt De Bont. ,,Dat wil ik hier weer gaan doen, maar niet op een religieuze manier.’’ Hij zocht al langer naar een warme plek waar hij van alles en nog wat kan organiseren, maar in de stad was dat moeilijk. Tot hij via de Stichting Oude Groninger Kerken terechtkwam in Wetsinge. De Bont was meteen verkocht en mocht het gebouw overnemen.
‘We waren jong en deden wilde dingen’
Van 2015 tot 2020 runde hij met twee vrienden café Masmas in de stad. Ze hielden uiteenlopende evenementen, zoals Mario Kart-wedstrijden, komedieavonden, kleine concerten en tatoeëerdagen. Daarbij maakten een paar vaste gasten een boekje vol tekeningen om uit te kiezen. Die ontwerpen werden vervolgens vereeuwigd met de zogenaamde stick and poke-techniek (waarbij met de hand en een naald tattoos worden gezet in plaats van met een machine). ,,We waren jong en deden wilde dingen’’, zegt De Bont. ,,De volgende dag kregen we een boete van de gemeente, omdat we zonder licentie hadden getatoeëerd.’’
De kerk in Wetsinge − die bijna dagelijks open is voor koffie, thee, taart en lunch, exposities en verhuur voor evenementen − heeft de afgelopen jaren een schare trouwe gasten gekregen. Zij hoeven zich geen zorgen te maken dat ze straks in een soort ruig hol terechtkomen.
Schakel tussen stad en Hogeland
De Bont wil van de kerk in Wetsinge een plek voor iedereen maken. ,,Ik miste het horecawerk de afgelopen jaren. De goede gesprekken, er zijn voor wie het moeilijk heeft, het maken van een community waar mensen zich thuis voelen en zichzelf kunnen zijn.’’
De kerk in Wetsinge krijgt een nieuwe uitbater. Foto: Geert Job Sevink
De gasten die al kwamen, blijven meer dan welkom. Daarnaast gaat De Bont dankzij zijn eigen netwerk een jonger publiek aanboren. ,,Ik wil een schakel worden tussen de stad en Het Hogeland. Dit is een fantastische plek om de stad te ontvluchten. De rust hier vind je in de stad niet.’’ De bus stopt vlakbij, dus afstand hoeft geen belemmering te zijn.
Familiemaaltijd
Hij vindt het wel spannend en een worsteling. ,,Ik denk elke keer: waar spring ik nou eigenlijk in?’’ Dus gaat De Bont de eerste drie maanden de kat uit de boom kijken. Zien wie zijn gasten zijn, ze leren kennen, zich voorstellen aan dorpsbewoners. Wat gaat hier werken en waar is behoefte aan? ,,Ik wil niet te snel dingen uit het raam gooien.’’
Hij twijfelt bijvoorbeeld over een glazen vitrinekast met daarin spulletjes − oude ringen, botjes, stukjes klei − die zijn opgegraven in het Hogeland. ,,Het is een stukje geschiedenis van het gebied, maar ik vind het zelf niet zo interessant. Als blijkt dat niet zoveel bezoekers ernaar kijken, kan dat een ander plekje krijgen.’’
Overigens betekent het niet dat er nog helemaal geen plannen zijn. Die zijn er juist heel veel. ,,Ik ga me vooral richten op evenementen organiseren en op zaalverhuur. De evenementen moeten een combinatie worden van dingen die ik heb bedacht en ideeën van anderen.’’
Dat worden kleinschalige concerten, koffieproeverijen, theeceremonies, excursies en lezingen. ,,Eens in de twee weken ga ik een soort familiemaaltijd houden. Eten wat de pot schaft voor wie zin heeft. Ik zie enorme pannen risotto en stamppot voor me.’’ En misschien kan je daarna ook wel blijven slapen. Want van dat idee wordt hij enthousiast. Er is in de kerk tenminste plek voor vier bedden, dus waarom niet?
