De nieuwe plek van de Paddepoelsterbrug met een ovonde-hellingbaan voor fietsers aan de noordkant van het Van Starkenborghkanaal. Tekening: gemeente Groningen
Net nu het college van burgemeester en wethouders van Groningen een nieuwe plek voor de Paddepoelsterbrug hebben aangewezen, duiken nieuwe zorgen op: er is nog niet genoeg geld voor de nieuwe brug.
GroenLinks-wethouder Philip Broeksma (o.a. verkeer) moet flink aan de bak om de nieuwe Paddepoelsterbrug te kunnen betalen. De stad heeft in elk geval niet genoeg aan de 8,6 miljoen euro (inclusief btw) die het Rijk daarvoor toezegde in 2020.
15,7 miljoen
Een adviesbureau raamt de kosten nu op 15,7 miljoen euro. Dat betekent dat het bijna vijf jaar na de aanvaring, op 26 september 2018, nog steeds niet zeker is dat er een nieuwe brug over het Van Starkenborghkanaal komt. Al gaat Groningen daar nog wel vanuit: in 2027.
De Paddepoelsterbrug na de aanvaring in 2018. Rijkswaterstaat liet de restanten meteen opruimen en onderzocht niet of de brug, in afwachting van een nieuwe, kon worden hersteld. Foto: Archief DvhN
Hoeveel geld er precies bij moet, zal volgend jaar blijken uit het voorlopig ontwerp van de brug. Dat wordt gemaakt zodra de gemeenteraad de locatie definitief vastlegt. De vaste brug (9,70 meter boven het water, met hellingbanen van vier meter voor fietsers en wandelaars) komt vrijwel zeker op 500 meter westelijk van de oude te liggen.
Provincie en Rijk hebben toegezegd dat ze met de gemeente op zoek gaan naar de ontbrekende zeven miljoen euro, schrijft het college in een brief aan de raad. Het ministerie van Infrastructuur en Waterstaat is gevraagd om het oorspronkelijke budget te verhogen.
Weidevogels
Volgens de gemeente pakken de kosten hoger uit door onder meer de inpassing in het landschap en forse loon- en algemene prijsstijgingen. De overspanning van de brug wordt met 76 meter ook breder (en duurder) dan gedacht.
Dat heeft te maken met nieuwe veiligheidsregels (zichtlijnen) rond de aanlegplek voor schepen met gevaarlijke stoffen, en een mogelijke uitbreiding daarvan.
Woordvoerder Baudien Bauman van platform BrugTerug stond model voor de terugkeer van de Paddepoelsterbrug, op deze poster én in levende lijve -met deze jurk- bij het aanbieden van petities op onder meer het Groninger stadhuis. Poster: BrugTerug
Het college van Groningen geeft de voorkeur aan een westelijke locatie, hoewel de oostelijke variant juist het best scoorde op toegankelijkheid. Deze plek was voor meer fietsroutes logischer en werd door de gestrekte hellingbanen (minder bochten) ook als comfortabeler beoordeeld.
Het kwam er niet van omdat de noordelijke hellingbaan van de oostelijke variant tegen of op een vochtig weidevogelgrasland van het Natuur Netwerk Nederland zou komen te staan. Dat mag niet omdat er een alternatief is. De nu gekozen plek staat natuurregels en/of monumentale bomen niet in de weg.
Ovale helling
De gemeente beoordeelde 19 varianten voor de nieuwe brug. Die moet zo goed mogelijk worden ingepast in het landschap. Illustratie: Infographic DVHN
De nieuwe brug krijgt aan de zuidkant een hellingbaan langs het water vanaf de Paddepoelsterweg en een ovale helling aan de noordkant. De gemeente bestudeerde negentien varianten rond drie bruglocaties.
Daarbij zijn omwonenden, de actiegroep BrugTerug en talloze belangenorganisaties betrokken, waaronder het Groninger Landschap, stichting Pieterpad, Wandelnet, Fietsersbond en de werkgroep toegankelijk Groningen. Uitgangspunt was het herstel van de eeuwenoude verbinding via de Paddepoelsterweg.
Bewoners werden verrast door de invloed van het NNN-gebied en de dwingende eis van Rijkswaterstaat om geen lage beweegbare brug terug te bouwen. Volgens het college van B en W willen veel direct omwonenden de brug terug, zonder dat zij zelf zicht hebben op de brug of de hellingbanen. ,,Sommigen willen liever helemaal geen brug meer, terwijl het draagvlak onder belangenorganisaties en gebruikers onverminderd groot is’’, schrijven zij aan de gemeenteraad.
