Groningse ouders krijgen hun drie uit huis geplaatste kinderen terug, maar worden alsnog vervolgd wegens 'ernstige verwaarlozing'

Ze hadden geen eigen bed, maar sliepen tussen dozen. Hun melkgebitten zaten vol gaten en ze droegen ongewassen kleren. Het drietal jonge kinderen uit Groningen stonk zo erg dat vriendjes en vriendinnetjes niet met hen wilden spelen. Nog voor de officier van justitie de strafzaak tegen de ouders (51 en 40 jaar) kan voordragen aan de rechtbank donderdag, biggelen de tranen al bij moeder over de wangen.

De schaamte was te groot, eind 2021. De woning van het bijstandsgezin was een bouwput. Vader kon het door lichamelijke klachten maar mondjesmaat opknappen. Geld was er niet. Energie nog minder, door zorg voor de kinderen en hun ouders. Als de basisschool op gesprek wil komen na zorgwekkende verhalen van de kinderen, durft moeder de deur niet open te doen.

Als het stel vervolgens het contact mijdt met Veilig Thuis, gaan daar de alarmbellen af. Op 10 december worden de kinderen met spoed uit huis geplaatst.

Wanneer de politie later onderzoek doet in de woning, vinden agenten in het hele huis etensresten, vuilnis en andere viezigheid. De ouders worden een dag na de uithuisplaatsing gearresteerd en verhoord. Als de kinderen een zogeheten ‘top tot teen’-onderzoek ondergaan, trekken kinderartsen de conclusie dat ze ernstig zijn verwaarloosd. Maar gebeurde dat uit onwil of onmacht?

Ze hebben het te ver laten komen, dat geven de ouders deels toe. ,,Als ik het kon terugdraaien, zou het niet weer zo ver komen’’, verzucht moeder tegen de rechtbank. ,,Dan hadden we deze harde les niet hoeven leren. Dat onze kinderen werden weggehaald, was een hel.’’ De reclassering ziet bij haar een onvermogen om zelfstandig problemen op te lossen. Haar man is dominant, maar heeft de neiging de schuld buiten zichzelf te zoeken.

Inmiddels is alles anders. Met een groep vrienden hebben ze de schouders eronder gezet en hun huis opgeknapt. Na een maandenlang traject in een gezinshuis zijn ouders en kinderen herenigd, onder toezicht. Dat gaat goed.

Toch kiest het OM ervoor de ouders alsnog te vervolgen voor mishandeling. ,,Als signaal naar hen, maar ook naar de kinderen. Dat voor hen later duidelijk is dat het niet oké was hoe zij toen leefden. Dit had nooit mogen gebeuren en dit had ook niet hoeven gebeuren.’’ De officier van justitie twijfelt niet aan de liefde van de ouders voor hun kinderen. ,,Maar ze hebben zichzelf vastgedraaid. In plaats van adviezen aan te nemen van instanties, namen ze een defensieve houding aan.’’

Daardoor hebben ze de kinderen benadeeld, meent de officier. ,,Dan moet een strafrechtelijke reactie volgen. Kinderen mogen niet in dergelijke situaties terechtkomen.’’ Omdat ook hij de positieve ontwikkeling ziet, eist hij een voorwaardelijke straf voor beide ouders van 2 maanden, met een proeftijd van 3 jaar.

Volgens de advocaat van de ouders waren veel zorgen van instanties niet terecht. Bepaalde uitspraken van de kinderen werden op een verkeerde manier uitgelegd. ,,Van mishandeling is nooit sprake geweest’’, stelt ze donderdag. ,,Het was geen situatie die de ouders in stand wilden houden. Er kwam pas hulp van de gemeente toen de kinderen uit huis waren geplaatst. Daarvoor bleven alle deuren dicht.’’ De raadsvrouw vraagt vrijspraak.

De rechtbank doet 25 mei uitspraak.