Doorlopende voorstelling voor terraszitters in Winsum: aspirant-fotomodellen gebruiken de brug in alle standen | Aan het Water

Het is behoorlijk druk in Winsum, hoewel het weer maar zozo is. De titel lokt ogenschijnlijk aardig wat dagjesmensen naar de parel van Noord-Groningen. Al gaat het ook hier uiteraard met de Groningse maat der dingen: wees niet bevreesd voor Giethoornse of Volendamse toestanden.

Voor onze ogen speelt zich niettemin een doorlopende toeristische voorstelling af, een aaneenschakeling van variaties op dezelfde scène. De ene na de andere passant stopt midden op de brug De Boog, grijpt naar de zakcomputer en legt het vermoedelijk meest fotogenieke deel van Winsum vast: de historische panden en tuinen aan het diep.

Als antropologen van de koude grond interpreteren we wat we zien, zoals ook veel andere gasten doen vanaf het terras van eetcafé J&A, pal naast de brug. Soms klinkt gewoon commentaar (,,mooie schoenen”), soms worden er verhaaltjes verzonnen (,,ik denk twee broers, kijk maar: ze lijken ook op elkaar”). Je hoeft in elk geval geen Sherlock Holmes te zijn om snel één conclusie te kunnen trekken: wie niet even stopt komt uit dorp of regio.

De modus operandi der fotografen verschilt nogal; de meesten knippen even vlug, met uiteraard veel selfies. Een enkeling poseert uitgebreid voor man of vrouw die langs het jaagpad de beste positie kiest voor de perfecte plaat.

Ronduit bewonderenswaardig is de hoeveelheid tijd en aandacht die twee jonge jongedames besteden aan het fabelachtige decor, al is het dan vooral om elkaar daarin zo voordelig mogelijk vast te leggen, compleet met of een coole blik. De aspirant-fotomodellen gebruiken de brug in alle standen. Ze hebben dikke lol, ze generen zich voor weinig.

Een vriendelijke vrolijke jonge meid, type no-nonsense, getooid met het prachtige Noord-Nederlandse blond dat veel vrouwen hopen te vinden in een fles of tube, brengt ons koffie en een 12-uurtje. Tot pakweg veertig jaar geleden was dat een klassieker als lunchgerecht, waarvan de exacte samenstelling wel wat varieerde, maar die altijd bestond uit brood met gebakken eieren, iets uit de frituur of een bal gehakt en een koude (huzaren)salade.

Voor de grap scannen we de menukaart of hierop ook een Toeristenmenu staat, maar die topper uit de jaren 70 vinden we niet. Wel prijken er schijnbaar onverwoestbare klassiekers als uitsmijter, saté, karbonade en boerenschnitzel. Onder het kopje serveert J&A een ‘gehaktbal in schijven gesneden met pindasaus’. Heel apart.

Het 12-uurtje staat bij J&A op de kaart als Behalve dat het twee eieren betreft klopt verder elk woord, inclusief de wat Gronings aandoende verduidelijking ‘plak’. Met de hoeveelheid kan een flinke eter ongetwijfeld goed uit de voeten maar wij besluiten direct het bord te delen en het bestelde ‘luxe broodje’ (een pistolet) met brie voor nu te cancelen. Dat past goed in onze plannen voor straks.

Na een kort uitbuikmoment volgt een reflectieflits: ,,De salade, ik denk eiersalade, is echt uit de kunst. Verrukkelijk, vermoedelijk zelfgemaakt. De rest geeft een royale indruk, ongeveer wat je mag verwachten. Minpunt is het verlepte groen met bruine randjes en uitgedroogde tomaat als versiering.”

Ter stimulering van de digestie maken we een ommetje langs het diep. Een trappetje leidt van het terras naar het oude trekpad. Dit smalle paadje is een piepklein juweel dat een mooi zicht biedt op de schilderachtige huisjes en tuinen aan de overzijde van het water. Het schijnt dat er bouwplannen zijn waarin dit eeuwenoude pad sneuvelt, iets wat natuurlijk eeuwig zonde is.

De onderdoorgang van de provinciale weg (het Wiepoopad) leidt naar een ander mooi terras aan het water, dat van De Jongens uit de Buurt bij het kanocentrum Marenland. Wij gaan evenwel omhoog over de grote brug naar de noordkant van het water die ook wel Obergum heet.

Uitbundig groen onttrekt een kapitale villa goeddeels aan het oog, direct erna slaan we rechts de Westerstraat in met allerlei leuke kleine huisjes. Aan het einde weer rechts … en warempel, daar staan we ineens midden op De Boog, met voor ons het terras van J&A. Tijd voor een wit wijntje.

De middag verschuift in de richting van de avond, een periode waarin op het terras nieuwe piketpaaltjes worden geslagen. In een hoek verzamelt zich een gestaag uitdijend clubje vaste mannelijke gasten, dat langzaam bezit neemt van de plaatsen die de dagjesmensen bij vertrek achterlaten. Tis je stamkroeg of niet natuurlijk.

We laten het broodje brie inpakken voor onderweg en gaan. Licht rozig fietsen we Winsum uit.