Waarom Mikky (23) uit Groningen een kerstfeest op touw zette. 'Het is net of ik er 30 opa's en oma's bij heb'

Haar oudste cliënt is 101 jaar oud. Wijkverpleegkundige Mikky van der Weijde (23) uit Groningen vindt het een eer dat ze deze mevrouw geregeld ziet, tijd heeft om haar te wassen, fris in de kleren te steken, een broodje voor haar te smeren.

Ze weet dat ze soms de enige persoon op een dag is die haar cliënten zien, de enige met wie ze even praten. Ze weet ook dat de meesten van haar cliënten de feestdagen in hun eentje doorbrengen. ,,Ik vroeg vorig jaar rond Kerstmis of ze ook plannen hadden. Dat viel heel erg tegen. Met Pasen was het precies hetzelfde. Er was één mevrouw die met haar zoon mee ging, de rest had niks.’’

Ze herinnert zich een oude man die niet werd opgehaald. Het zou te veel voor hem zijn, besloten zijn kinderen. ,,Hij was in tranen dat hij alleen zou zijn. Ik vond dat zo verdrietig. Het liefst wilde ik ze allemaal in de auto stoppen en meenemen naar mijn familie, maar ja, dat kan natuurlijk niet’’, zegt Mikky. Ze vertelde erover aan haar vriend en zijn familie tijdens de paasbrunch. Haar schoonmoeder Agnes Klinkert zei direct: ,,Dan gaan we met kerst toch iets leuks organiseren?’’

Via via kwamen ze uit bij woonzorgcentrum Hamrikheem in de Indische buurt in Groningen waar ze op eerste kerstdag een kerstmiddag hielden. Met hapjes en drankjes, kerstliedjes zingen en een bingo. En voor alle 68 bewoners plus de 35 cliënten van Mikky stond er een kerstpakket klaar.

Mikky glimlacht. Haar vrienden en kennissen hielpen mee in de vorm van donaties en spullen. Via social media regende het reacties.

Ze kreeg 70 spiegeltjes in de vorm van een zon, 125 puzzelboekjes, onbreekbare kerstballen, ladingen nootjes, liters vruchtensap en geld. Zo veel geld dat ze toastjes kocht, zeepjes, Vegters rolletjes, slagroom, thee. ,,Wij hebben het goed. Het is mooi om ons geluk te delen’’, zegt Mikky.

Eigenlijk wilde Mikky danseres worden, ze deed de dansopleiding bij Lucia Marthas. Een knieblessure gooide roet in het eten waarop Mikky koos voor de studie Verpleegkunde. ,,Mijn allereerste stage was bij ZINN, in de thuiszorg in Selwerd.’’

Ze begon eraan met lichte tegenzin. ,,Ik had de ambitie in het ziekenhuis te werken, niet in de thuiszorg. Ik vond het als 17-jarige een beetje gek om ouderen te helpen met wassen en aankleden. Dat was niet waarom ik voor verpleegkunde had gekozen.’’

Maar al snel was Mikky verrukt over haar stageplek. ,,Het is zulk persoonlijk werk, waarbij ik zo veel verschillende mensen ontmoet. Over het algemeen ouderen, die ik help met hun medicatie, hun kousen aantrekken, medisch technische handelingen. Het geeft me voldoening.’’

Na haar stage koos ze ervoor om er te blijven werken, als bijbaantje naast haar studie. En nu is ze er wijkverpleegkundige. ,,Het is net of ik er 30 opa’s en oma’s bij heb, zo persoonlijk is ons contact.’’