Spelers van Pelikaan S dragen een T-shirt ter nagedachtenis aan clubvoorzitter Wim Bulten. Publiek vormt een erehaag voor beide ploegen. Foto: Jaspar Moulijn
Omar Kavak houdt het ternauwernood droog. De aanvoerder van Pelikaan S stapt na de 7-2 zege tegen Leeuwarder Zwaluwen van het veld, knuffelt zijn familie en zegt desgevraagd: ,,Ja, deze is voor Wim, voor hem en de hele familie Bulten.’’
Zoals alles deze middag in het teken staat van Wim Bulten, de prominente voorzitter van Pelikaan S die een ruime week eerder onverwacht het leven liet.
Het gaat in Oostwold vooral over tragiek, over emotie, over nalatenschap. Wim Bulten, hét gezicht van Pelikaan S. Hij is er niet bij, zal er nooit meer zijn. Bij zijn Pelikaan S, de club die in 1957 werd opgericht door Ludwig IJpma en Egbert Mulder. Waar vader Jos Bulten vanaf 1958 liefst 25 jaar voorzitter was.
En Jo Smit, de paardenman met paarden als Quicksilver S, geldschieter was en een veld ter beschikking stelde. Vandaar die naam Pelikaan S. Toen kwam Wim, werd trainer in 1988, werd sponsor toen zijn vastgoedimperium meer en meer gestalte kreeg. Vanaf 2013 voorzitter in de voetsporen van pa Jos.
Erehaag met vuurwerk
Opeens is het voorbij. Als de spelers het veld opkomen, is er de erehaag met vuurwerk. Emoties, uiteraard vooral bij Trees, de vrouw van Wim en zoon Jos. Jos is actief als speler bij het eerste en uiteraard werkzaam bij Bulten Vastgoed. ,,Ik neem even rust nu, misschien ga ik volgende week weer trainen. Je moet toch wat, je moet toch door.’’ De wedstrijd begint, een minuut stilte. Pelikaan S wil winnen, dat is wel duidelijk. ,,Ja, dat hadden we tegen elkaar gezegd’’, zegt Omar Kavak.
Trainer Jan Kloetstra had ook een lastige week gehad. ,,Een klap was het, uiteraard stond alles stil. Uit eerbied voor de familie hebben we na een indrukwekkende bijeenkomst vorige week maandag de trainingen eruit gegooid.’’ Opvallend aanwezig is Jan Schulting, vorig jaar trainer bij de club. ,,Ja, ik wil laten zien dat ik begaan ben. De eerste wedstrijd was ik er ook, toen hebben Wim en ik elkaar nog op een fijne manier gesproken. We botsten wel eens, dat was onvermijdelijk. Maar dat is niet belangrijk, Wim was een opmerkelijke man.’’
Zanger Orlando zingt begin tweede helft het clublied, er wordt nog een halve minuutje geklapt door iedereen op en rond het veld, zo’n tweeduizend handen. En er wordt gescoord. Een zevenklapper zorgt voor 7-2. Maar daar ging het eigenlijk niet om. Na de wedstrijd is het gezellig in de bestuurskamer en kantine. Maar toch anders. Wim is er niet bij, dat scheelt nogal wat. Wel die traditionele verse vis. Heerlijk, maar toch anders. Want Wim...
