Marco Dussel van slijterij De Kabouter in Groningen: handelaar in drank en spreuken

Een klant komt deze regenachtige middag kletsnat slijterij De Kabouter binnen.

,,Wat een rotweer’’, verzucht ze.

,,Maak je niet druk, het meeste valt naast je’’, zegt eigenaar Marco Dussel (53). En grijnst.

Hij zou er zomaar een spreuk van kunnen maken voor op een van de vijf krijtborden aan de zijgevel van zijn slijterij aan het Jozef Israëlsplein in Groningen. Hij heeft ze vandaag net ververst: borden lichtjes schuren, krijtbordverf eroverheen, nieuwe wijsheden erop schrijven. De meeste tijd zit in het zoeken van de spreuken.

In de regel vervangt hij ze elke maand, maar soms is hij er te lui voor en duurt het langer. ,,Dan is er altijd wel een klant die roept dat ze nodig aan vervanging toe zijn’’, zegt hij.

Toen hij de slijterij leerde kennen, was hij een jochie nog. De ouders van een vriend hadden de zaak, hij was er kind aan huis en leerde van eigenaresse Nel dat hij nooit met lege handen mocht lopen. ,,Ik vond werken veel leuker dan school. Op mijn 13de ben ik hier via een stage binnengerold en nooit meer weggegaan.’’

Hij heeft aardigheid in de diversiteit van de slijterij die sinds 1916 bestaat. Elke dag ziet hij bekende gezichten, nieuwe lichtingen studenten maken hun intrede in De Kabouter en verder heeft hij het vooral druk met zijn leveranties aan de horeca.

De Schildersbuurt noemt hij een dorp in de stad waar die winkel met die spreuken precies past. ,,Mijn baas kalkte 35 jaar geleden al uitspraken aan de buitengevel. We hadden er beiden lol in om nieuwe uitdrukkingen te vinden.’’

Zijn favorieten? Hij denkt even na. ,,Wie het verleden niet kent, kan het heden niet plaatsen en heeft geen zicht op de toekomst’’, zegt hij, een beetje plechtig. ,,Of deze’’, vervolgt hij: ,,Aan een boom zo vol beladen, mist men 1 of 2 pruimen niet.’’

Passanten en klanten stellen de spreuken op prijs, merkt hij. Ze komen binnen met suggesties, ze steken hun duim omhoog. ,,Mensen stoppen geregeld, maken een fotootje. Ik vind het al mooi als ik een glimlach teweeg breng.’’

Hij krijgt z’n nieuwe spreuken niet altijd op een presenteerblaadje. Soms is het zoeken en betrekt hij de actualiteit erbij. En de laatste anderhalf jaar schrijft hij louter positieve teksten.

Anderhalf jaar geleden verloren Marco en z’n gezin plotseling hun jongste dochter. ,,Dan verandert er wat’’, zegt hij. ,,Sindsdien probeer ik me alleen nog druk te maken over dingen waar ik invloed op heb. En we doen zo veel mogelijk leuke dingen.’’

Zijn spreuken zijn mee veranderd. ,,Ik zoek nu op steekwoorden als liefde, geluk en vrijheid.’’ Dat is buiten te lezen. ‘Liefde is de enige kracht die in staat is een vijand in een vriend te veranderen’, staat er. En: ‘Duisternis kan geen duisternis verdrijven, enkel het licht is daartoe in staat. Haat kan geen haat verdrijven, enkel liefde is daartoe in staat.’

Marco moest klein schrijven, anders paste het niet, zegt hij. En geregeld haalt hij z’n favoriet van stal, een zogeheten terugkomer. ,,Zoek nooit het geluk, want je zoekt je een ongeluk’’, zegt hij. En hij meent het.