De scherven van Koningsdag: dit wist Driss (63) maar niet te slijten op de vrijmarkt in Groningen. 'We leven in een digitaal tijdperk'

Het mag geen wonder heten dat sommige spullen blijven slingeren aan het eind van de vrijmarkt op de Praediniussingel in Groningen. Een halve dinosauruskop, een vliegtuig zonder vleugels, een bevlekte koeienknuffel – dat is geen geliefd speelgoed. Maar Driss Azougarh (62) weet ook wat wél als een tierelier over de toonbank vloog tijdens deze Koningsdag. ,,Alle Lego verkocht heel snel. Mijn zoon van 14 is dolblij, hij heeft daar meer dan 100 euro mee verdiend. Dat wil hij nu gaan sparen.’’

Het is een traditie op Koningsdag: de vrijmarkt op de singels in Groningen. Talloze bewoners verkopen hun spulletjes op kraampjes, kleedjes of kratjes in de hoop wat geld bij elkaar te sprokkelen. Maar als de markt om 17.00 uur eindigt, blijven er altijd dingen over. Dingen die schijnbaar niemand wil hebben.

Sieraden, servies, schoenen en stofzuigers. Er slingert nog van alles in bananendozen langs de singel, wachtend op een nieuwe eigenaar. ‘Alles gratis’, staat op een stuk karton gekalkt. Beter om er gewoon van af te zijn dan dat het nodeloos moet weggegooid, zal de gedachte zijn geweest. Voorbijgangers snuffelen als aasgieren nog gauw rond de Ubbo Emmiussingel of ze iets zien dat hen bevalt. Je moet maar net behoefte hebben aan een opgezette hertenkop, een vintage haardroger of een Boek van Mormon.

Driss Azougarh weet wel waarom hij sommige dingen aan de straatstenen niet kwijtraakt. Zo zijn boeken, cd’s en cassettes weinig gewild. ,,We leven in een digitaal tijdperk, mensen hoeven dat niet meer zo. Ik denk dat ik die spullen komende week gewoon gratis aanbied in een doos voor mijn huis.’’ Hij verkoopt al vijftien jaar spullen op de rommelmarkt. ,,Ik vind de gezelligheid en vrolijk rondrennende kinderen het leukst.’’

Verderop pakken Betty Vermeer (55) en Inge Schuurkes (54) hun zelfgemaakte armbandjes van zeiltouw weer in. De twee vriendinnen wisten ongeveer een kwart te verkopen, in de dozen zijn nog honderden exemplaren over. ,,Ik had er iets meer van verwacht. Ik vind ze zelf heel mooi’’, zegt Vermeer lachend. ,,Maar ik heb een topdag gehad, het is toch puur voor de fun.’’

Daar sluit Schuurkes zich bij aan. ,,We dachten: dat wordt dringen. Dat werd het niet. Maar het was hartstikke leuk, veel mensen wilden ook graag op de foto met ons in deze oranje juichpakken.’’

Als het bijna 18.30 uur is en een groot deel van de verkopers al heeft ingepakt, komt een rode afvalwagen van de gemeente de straat inrijden. Met grof geweld mieteren de vuilnismannen de overgebleven spullen achterin de wagen. Het is een stuk meer dan vorig jaar, bevestigen ze. Een van de mannen vat de vondsten kernachtig samen: ,,We komen van alles tegen, maar het is altijd: troep.’’