Dokter Booij voor zijn huis in Loppersum.
Foto Anjo de Haan Foto: (C) Anjo de Haan
Hij was de dorpsdokter die er altijd was. Dokter Booij uit Loppersum nam deze maand na 50 jaar afscheid van zijn vak. ,,Ik ben zo bij je.’’
Hij weet niet precies hoeveel bevallingen hij heeft gedaan. ,,Ik denk wel 1500 of 1600. Prachtig, nieuw leven. We hebben al die geboortekaartjes nog op zolder liggen, maar ik heb ze nooit geteld’’, zegt Arie Booij (74).
Arie Booij is dokter Booij, huisarts in Loppersum.
Dorpsdokter van het uitstervende slag die er simpelweg was als het erom spande. Die het gaspedaal diep intrapte om tijd te winnen. Die ‘s nachts als een bevalling op zich liet wachten, gauw een dutje deed bij patiënten thuis op de bank. De volgende ochtend was het immers weer vroeg spreekuur.
Die zijn patiënten – man en vrouw, jong en oud – een knuffel gaf, hoekig een beetje, maar welgemeend. Die immer bereikbaar was, altijd voorop liep in zijn vak, met geen stok aan het vergaderen was te krijgen, die middenin de nacht het grind om zijn huis hoorde kraken en dan wist: ik ben nodig. En z’n bed uitsprong.
Halve eeuw huisarts in Loppersum en omgeving
Dokter Booij was 50 jaar huisarts in Loppersum en omgeving. Deze maand nam hij in de plaatselijke sporthal afscheid van zijn vak en zijn patiënten.
Hij werd in 1948 geboren als achtste kind van dokter Booij senior, die net na de oorlog als dorpsdokter van Leerbroek (Utrecht) verkaste naar Loppersum. ,,De boerenbevolking in Leerbroek was stapelgek met hem en hij koos voor Loppersum omdat hij weer de gemoedelijkheid van een plattelandsgemeente wilde.’’
Tot zijn 80ste was Booij senior huisarts en Booij junior wist niet beter of hij wilde ook dokter worden. ,,Als jongetje had ik een keer een wond, die gehecht moest worden. Mijn vader deed dat zonder verdoving en iedereen was verbaasd dat ik geen kik gaf. ‘Dat kan ook niet als je dokter wilt worden’, schijn ik gezegd te hebben.’’
Booij senior, een charismatisch man
Booij roemt liever z’n vader dan zichzelf. Zijn charisma, zijn uitvindend vermogen, zijn muzikaliteit en zijn indrukwekkende auto’s: elk jaar kocht hij een nieuwe. ,,In de Anglia Ford Popular pasten we met z’n tienen. Kochten we kleren in Groningen, dan parkeerde m’n vader op de Grote Markt en bleef iedereen staan kijken hoeveel kinderen eruit kwamen.’’
In 1972 besloot hij na twee jaar coschappen lopen in Amsterdam om thuis in Loppersum ervaring op te doen, in de praktijk van z’n vader. Het beviel direct goed en hij bleef er een leven lang. ,,Het vak van huisarts is heel breed. Mensen komen bij je, van bevallingen tot de dood. Het mooie van het vak zit ‘m in het persoonlijk contact met de patiënten, als het nodig is ook buiten kantooruren.’’
Hij had dat afgekeken van zijn vader. ,,Die deed nooit ingewikkeld. ‘Ik ben zo bij je’, zei hij altijd en dan sjeesde hij erheen. Dat jakkeren deed ik ook. Ik ben mijn rijbewijs wel eens kwijt geweest, dan ging ik op de fiets visite rijden.’’
‘Elk jaar kwamen er 100 patiënten bij’
In 50 jaar zag Booij de praktijk groeien. In 1972 telde die 2000 patiënten, in 2012 4000, toen Stedum erbij kwam 5600. ,,Elk jaar kwamen er 100 patiënten bij’’, zegt Booij. ,,Bij gestage groei is dat goed te doen. Ik werkte vaak 60 tot 80 uur in de week. We werkten altijd met veel plezier.’’
We, dat zijn hij en zijn vrouw Tytia, huisarts Marten Wierenga die tien jaar geleden in de praktijk kwam werken, huisarts Liesbeth Hesselink die twee jaar geleden aanschoof en inmiddels ook huisarts Janneke Booij, zijn dochter die met haar gezin net in Loppersum is neergestreken. En hun team van medewerkers.
Dokter Booij knikt. Het is goed zo. Hij pakt een boek uit de bergen cadeaus en stapels post die hij heeft ontvangen tijdens zijn afscheid. ,,Voor de liefste dokter ooit’’, staat er voorin geschreven. Prachtig, zegt hij zacht.
