Bezitter natuurgebied en lelieteler botsen over beregeningsput. 'Ik moet het moeras dus openhouden. En de hei moet hei blijven'

Dat is tegen het zere been van Joling. De agrariër probeert op zijn beurt toestemming te krijgen van de Raad van State om de put weer in gebruik te nemen. Daarom ging hij in hoger beroep tegen een uitspraak van de rechtbank Noord-Nederland. Die oordeelde drie jaar geleden dat Joling voor de waterput een natuurbeschermingsvergunning moet hebben. Die heeft hij niet. De provincie Drenthe is op zijn hand.

Een vergunning is niet nodig, reageerde het provinciebestuur nadat Rutten om handhaving had gevraagd. Maar de rechtbank denkt daar dus anders over. Rutten wist een aantal jaren geleden met een kleine erfenis het natuurgebied achter zijn huis in bezit te krijgen. Hij moet er de beschermde kamsalamander en de zeldzame gevlekte witsnuitlibel in stand zien te houden. „Ik moet het moeras dus openhouden. En de hei moet hei blijven.’’ Daarvoor huurt hij een schaapskudde in. Hij krijgt er subsidie voor. De grondwaterstand zou met veertien centimeter zijn gedaald.

Volgens de provincie mag Joling de beregeningsput zonder natuurvergunning gebruiken omdat de put voor 2015 is aangelegd. Bestaand gebruik is toen geïnventariseerd in een beheerplan voor het hele Holtingerveld en dat mag volgens de provincie worden voortgezet. De rechtbank Noord-Nederland stelt echter dat de provincie niet heeft aangetoond dat de put in 2015 ook daadwerkelijk in gebruik was. Dat moet wel, vindt de rechtbank.

Joling is tegen deze uitspraak in hoger beroep gegaan bij de Raad van State. De lelieteler probeert intussen op andere manieren water te krijgen om zijn gewas te beregenen. Hij kan de beregeningsput van een buurman gebruiken. Uitspraak van de Raad van State volgt over enkele weken.