‘Börker50’ zorgt voor breedgedragen dorpsvisie Westerbork. 'Het levert een fijn dorp om te wonen op'

Burgerparticipatie. De politiek wil niet anders dan betrokken burgers, mensen die zich verantwoordelijk voelen voor hun omgeving. Met de Börker50 vond Westerbork de juiste formule om de nieuwe dorpsvisie – breedgedragen door de inwoners - te kunnen presenteren.

Dat gebeurde woensdagavond in Zalencentrum Meursinge aan een zaal vol Börkers. Elke bezoeker kreeg een afgeslankte bewonersversie van de dorpsvisie met de titel ‘Westerbork Vooruit!’ mee naar huis. Daarmee hadden zij de primeur, want volgende week donderdagavond is het de beurt aan de gemeenteraad van Midden-Drenthe.

Een dorpshuis in 2027 staat bovenaan het verlanglijstje van Westerbork, gevolgd door een nieuwe sporthal het jaar erop, een jeugdsoos en woningen voor de jongeren en de ouderen in het dorp. „Laten we hopen dat het stof tot nadenken geeft bij de gemeente”, zegt Geert Woldman, voorzitter van de Belangenvereniging Westerbork die de Börker50 in het leven heeft geroepen, „want we willen graag resultaten zien.”

De gemeenteraad krijgt volgende week donderdag de uitgebreide bestuurdersversie van ‘Westerbork Vooruit!’, dat is inclusief het proces waarmee de visie tot stand kwam. En dat stappenplan onderscheidt zich van vele anderen. Zo werd gestart met de visie zónder hulp van de gemeente, ontvouwde wethouder Rico Schans woensdagavond „Dat was wel even wennen, want we zijn geneigd om zelf de regie te houden. Maar nu zeiden de inwoners: ‘We gaan het gewoon zelf doen’.”

Elk bestuurslid van de dorpsbelangenorganisatie benaderde zeven of acht dorpsgenoten met de vraag deel te nemen in de volksraad. Zo ontstond een club van vijftig Börkers, een dwarsdoorsnede van de bevolking. Woldman: „Als we gewoon een oproep hadden gedaan, dan hadden de mensen zich gemeld die je altijd al ziet. Nu hadden we deelnemers die ook buiten de kaders durfden te denken. We hebben bij ze aangebeld en een folder gegeven. Niemand zei ‘nee’. We hebben een appel gedaan op hun verantwoordelijkheidsgevoel, maar zo voelen de mensen in dit dorp dat ook.”

Dat is volgens Woldman de winst van deze manier van werken: de persoonlijke aanpak. „Je hoort van verenigingen dat ze geen bestuursleden meer kunnen vinden. Als we in deze zaal hadden gevraagd wie ons had willen helpen, was er misschien niemand gaan staan. Door aan te bellen voelden mensen zich gevleid. ‘Goh, wat leuk dat jullie mij daarvoor vragen’, hoorden we veel.”

Een jaar vergaderen en overleggen leverde een dorpsvisie tot 2035 op. De Börker50 boog zich in werkgroepen over verschillende thema’s, zoals wonen, duurzaamheid en naoberschap. „Dat was best spannend, want hoe zou dat gaan? Hoe zouden mensen op elkaar reageren? Was er wel genoeg competentie aan boord? En hoe kwamen we tot besluitvorming? Maar eerlijk is eerlijk, er is geen moment sprake van frictie geweest”, blikt Woldman terug.

Edwin Wiersema, een tandarts uit het dorp, werd gevraagd en nam zitting in de werkgroep wonen. „Ik twijfelde eerst. Maar ik ben zo blij dat ik, net als de andere 49, ‘ja’ heb gezegd. Voor de Börker samenleving. Ja, het kost je weer een aantal avonden, maar het levert zoveel meer op: een fijn dorp om te wonen.”