Spelers FC Emmen goudeerlijk tegen kinderen en mindervalide supporters op speciale persconferenties. 'Ik durf het bijna niet zeggen, maar ik ben van kinds af aan voor FC Groningen'

De profvoetballers zijn wel gewend om voor de camera van RTV Drenthe of voor de scherpe pen van clubwatchers van Dagblad van het Noorden hun verhaal te doen. Het achterste van hun tong blijft dan vaak buiten zicht. Maar dat blijkt andere koek als supporters de vragen stellen.

De club wil de banden aanhalen tussen de selectie en supporters. Vorig seizoen was er wat gemopper uit de achterban over de relatie tussen de mannen op het veld en de Emmenaren op de tribune.

Woensdag hield FC Emmen Naoberschap, de maatschappelijke tak van de club, een speciale middag voor mindervalide fans. Mensen die door hun handicap of beperking meer moeite moeten doen om naar het stadion te komen.

Een veertigtal supporters wachtte vol verwachting in het supportershonk alsof de goedheiligman zelf ieder moment binnen kon schreden. Maar met alle spelers en trainers van het eerste elftal staat dit bezoek misschien nog wel hoger in achting. Het clublied Rood wit aan de bal wordt fanatiek meegezongen. Supporter Henk zet vanuit zijn rolstoel, al wapperend met vlag, het repeterende ‘EMMEN!’, luidkeels kracht bij.

De supporters onderwerpen spelers en trainer Fred Grim vervolgens aan een vragenvuur. De visueel beperkte Jan Wolters heeft een missie en wil een afspraak maken met de oefenmeester. ,,Wij steunen jullie altijd vanaf de blindentribune op Oost. Wij geven altijd alles, jullie zijn aan ons verplicht hetzelfde te doen. Wanneer gaan jullie van meet af aan eens actievoetbal spelen?’’

Grim wast het varkentje kundig: ,,Vanaf de volgende wedstrijd. Afgesproken.’’

Alle vragen zijn stiekem verpakt als adviezen. Ben Scholte uit Ter Apel moet zich niet op zijn kop laten zitten door ‘al die westerlingen’ in de groep. En Mike te Wierik en Jan Hoekstra mogen in hun handen knijpen dat ze niet meer in Groningen maar in Emmen voetballen.

Af en toe schuifelen de gymschoenen van de spelers wat zenuwachtig over het zeil van het supportershonk tijdens de opbouw van een vraag, maar de lol is nooit ver weg. Van een verplicht nummertje is geen moment sprake. Als de vragen klaar zijn komen spelers één voor één langs voor een persoonlijke babbel en krabbel.

Seizoenkaarthouder Henk barst in tranen uit als hij zijn vlag toont met de handtekeningen van de spelers. ,,Laatst heb ik in het stadion satésaus gemorst over de vlag. Toen moest ie schoongemaakt, maar deze gaat nooit meer in de was. Je weet niet half hoeveel dit voor mij betekent, jongen.’’

Janneke de Lange uit Schoonoord toont trots twee blaadjes vol pennenstreken van de spelers. ,,Die zijn voor Sanne en Sofie, twee dochters van een hulp van mij.’’ De Lange heeft net een uitgebreid gesprek gehad met Fred Grim. ,,Dat is een dikke schat. Een hele nuchtere man. Die past hier prima.’’

Aan de andere kant van het stadion wordt burgemeester Eric van Oosterhout bijkans aan zijn ambtsketting getrokken door een groepje basisschoolkinderen. ,,Bent u de trainer?’’ Het antwoord valt wat tegen. ,,Maar we hebben wel echte voetballers in het huis’’, stelt Van Oosterhout de jonge supporters gerust.

Spelers Ben Scholte en Jeff Hardeveld hebben de oversteek gemaakt voor een kinderpersconferentie met ruim 200 leerlingen die aanwezig zijn bij de uitreiking van de jaarlijkse jeugdlintjes.

Zij ontfutselen de twee profs meer dan ze aan echte journalisten prijsgeven. ,,Ik durf het bijna niet zeggen, maar ik ben van kinds af aan voor FC Groningen’’, zegt Scholte. ,,Maar ik voetbal al heel lang bij FC Emmen en heb het heel erg naar mijn zin’’, stelt hij de ietwat geschrokken gezichten gerust.

Hardeveld vertelt dat hij ooit een overstap naar zijn jeugdliefde Feyenoord wel ziet zitten. De helft van de zaal juicht, een ander deel steekt de duim omlaag.

We komen te weten dat ze beiden graag na het voetbal met de hond lopen. Hardeveld met een corgi in de Delftlanden en Scholte met zijn Duitse herder in Ter Apel.

Hardeveld heeft, hoe stereotypisch, net een moeder uit moeten leggen wat buitenspel is en wat schieten met je chocoladebeen betekent. Scholte heeft voor hem de vraag wie zijn idool is ingekopt met ‘Messi’. Dat levert een bescheiden applausje uit de zaal op. Hardeveld vreest vooraf zijn eigen antwoord. ,,Ik weet niet of jullie die van mij nog wel kennen: Dennis Bergkamp’’. Het applaus is groter dan bij Messi. ,,Ah, ik heb jullie onderschat. Echte kenners. Mooi zo!’’