Richard Schijff draait voor de laatste keer de deur van zijn supermarkt in Barger-Oosterveld op slot. Foto: Jari Leijssenaar
Barger-Oosterveld zit zonder supermarkt. Eigenaar Richard Schijff draaide zaterdag de deur van zijn Spar definitief op slot. Hij blijft achter met een dikke schuld. En spijt.
De winkel oogt troosteloos. Geen kerstdrukte hier, maar nagenoeg lege schappen. Alles mocht deze week weg voor half geld. Het voelt kil en dat ís het ook. De verwarming staat al jarenlang uit.
Eigenaar Richard Schijff (59) hield de buurtsuper in Barger-Oosterveld de afgelopen drie jaar draaiende met verlies.
„Drie ton”, zegt hij onomwonden. „Dat is de schuld die ik eraan over houd.”
Tabaksverbod
Zijn huurcontract met Spar loopt door tot eind volgend jaar, maar verder boeren is voor Schijff geen optie. De afgelopen jaren vonden steeds minder mensen de weg naar zijn winkel. Het tabaksverbod dat in juli is ingevoerd voor supermarkten, heeft hem zo’n 150 klanten per dag gekost. De omzet kelderde daardoor van ongeveer 5000 euro per dag naar dik 3000 euro per dag.
„Met dank aan onze geweldige regering. Mensen die hier tabak kwamen halen, namen ook een broodje mee, of een blikje cola of energydrink. Nu gaan ze naar een winkelcentrum voor tabak, naar een Bruna of iets dergelijks, en doen daar ook direct boodschappen. Of ze gaan naar Duitsland.”
Hij begrijpt het ook wel. „Eens in de zoveel tijd ga ik zelf ook naar Duitsland. Je bent een dief van je eigen portemonnee als je het niet doet. Een fles cola kost daar 99 cent; bij mij 2,59 euro! Nou ben ik ook duurder dan de grotere supermarkten, maar dat kan niet anders. Kleine supermarkten moeten hun inkomsten genereren uit een lagere omzet.”
Er kwamen steeds minder klanten naar de winkel, waardoor Richard Schrijff de laatste jaren verlies draaide. Foto: Jari Leijssenaar
Steeds meer buurtsupers dicht
Het tabaksverbod was de druppel, na de energiecrisis en de loonsverhoging voor het winkelpersoneel als gevolg van de inflatie. „Toen deze winkel op mijn pad kwam, leek het zo mooi. We dachten dat we hier door konden groeien. Maar het is allemaal niet meer te betalen. Mensen kopen ook steeds vaker online hun boodschappen. Het is niet te doen als kleine supermarktondernemer.”
Steeds meer buurtsupers gooien daarom de handdoek in de ring, zoals de afgelopen jaren in 2e Exloërmond, Hooghalen, Weiteveen en Barger-Compascuum.
Schijff nam de winkel vijftien jaar geleden over en verbouwde het in 2014. Een eerder ondernemersavontuur, met een Golf-supermarkt in Emmer-Compascuum, mislukte. „Een beetje hetzelfde verhaal als hier: de kosten waren te hoog voor de omzet.”
Ook toen hield hij er een dikke scheur in de broek aan over: een belastingschuld van een kleine ton. Dankzij een regeling hoefde hij uiteindelijk minder terug te betalen, maar het was een poos sappelen. „Gelukkig heeft mijn vrouw, die de ziekte ms heeft, een uitkering.”
Richard Schijff voor zijn lege koelschappen. "Ik ben opgelucht, maar voor de mensen die hier nog wekelijks komen, vind ik het vervelend.' Foto: Jari Leijssenaar
‘Wilde laten zien dat ik wél goede ondernemer ben’
Toch was hij het ondernemen blijkbaar nog niet beu na dit fiasco. Hoezo niet? „Ik wilde laten zien dat ik wél een goede ondernemer ben. En ik wilde mijn eigen beslissingen nemen, zonder baas boven mij. Maar inmiddels ben ik wel klaar met het ondernemen, hoor.”
De deal met Spar is dat hij een paar jaar aflost en dat de rest later volgt, bij de verkoop van zijn woning. „Ik heb een mooi huis met overwaarde in Aalden. Dat is mijn pensioen. Wás mijn pensioen. Ik ben het kwijt aan Spar. Het maakt niet uit wanneer het huis wordt verkocht. Als dat na mijn overlijden is, wordt het geld afgehaald van de erfenis van mijn kinderen.”
Hij lacht, als een boer met kiespijn. „Kijk, ik ben opgelucht dat de winkel nu stopt. Maar ik vind het vervelend voor de mensen die hier wekelijks hun boodschappen doen. Vooral voor de oudere mensen die niet overweg kunnen met een computer en dus niet online kunnen bestellen. Zij kwamen hier hun boodschappen doen en wij brachten alles dan bij hen thuis. Gratis. Nu zijn ze aangewezen op familie.”
Hij wijst erop dat er al zoveel is verdwenen in het dorp. De bakker, groenteboer, kledingzaak, sportzaak en een soort van warenhuis. „Er is nu alleen nog een kapper, een fietsenwinkel en een slager. Ja, en horeca. Twee kroegen.”
Blij met werk in de fabriek
Schijff heeft inmiddels een nieuwe baan gevonden, bij vezelfabrikant Teijin Aramid in Emmen. Daar werkt hij in de vijfploegendienst.
„Het bevalt mij uitstekend. Als ik uit klok, zit het erop en hoef ik nergens meer aan te denken. Heerlijk! En ik verdien meer dan ik met de supermarkt ooit heb gedaan.”
Ook roemt hij de vrije tijd die hij nu heeft. „Als ondernemer was ik elke dag aan het werk; lange tijd waren we ook op zondag open. Ik ging ‘s avonds om kwart over negen naar bed en stond om 6 uur weer op. Jaar in jaar uit. Een sociaal leven had ik niet. Vakanties waren nooit langer dan anderhalve week, en dat ook nog maar één keer per jaar. Nu ben ik twaalf dagen per maand vrij.”
Of hij spijt heeft van de supermarkt? „Ja. Ik had er nooit aan moeten beginnen. Maar dat is achteraf. Ik wil niet meer achterom kijken maar vooruit. Ik wil afsluiten. Ik denk dat er binnen vijf jaar nog heel veel kleine supermarktjes omvallen, maar ik ben er vanaf.”
Richard Schijff sluit met de winkel ook een hoofdstuk af. "Ik wil nu vooruit kijken." Foto: Jari Leijssenaar
