Hoe Christiaan (34) uit Emmen bijna de beste thuisbakker van Engeland werd. 'Als ik heimwee heb naar Nederland, ga ik iets bakken'

Het begon met taaitaai. Het was Sinterklaas, Christiaan miste zijn familie én de Nederlandse lekkernij. Omdat Engelse winkels geen taaitaai verkopen, besloot hij zelf een poging te wagen. Hij zocht een recept op, ging aan de slag en stond even later verbluft van zijn eigen baksel.

„Ik vond het hartstikke lekker! En ik dacht: hé, als ik dit kan, kan ik vast ook gevulde koek maken. En bokkenpootjes. Van die Nederlandse dingen die hier niet te krijgen zijn.”

Dat begin was twee jaar geleden. Van het een kwam het ander. Behalve Hollandse creaties ging hij ook andere dingen maken.

En toen zag hij een oproep voorbijkomen op televisie. De makers van het populaire tv-programma The great British bake off zochten deelnemers voor het nieuwe, vijftiende seizoen. „Ik dacht: ik meld me aan, voor de grap. Het wordt toch niks. Maar dat werd het wél.”

En hoe. Christiaan mocht als eerste Nederlander ooit meedoen en bakte zich ook nog een weg naar de finale. Die won hij niet, maar toch kan hij inmiddels amper over straat in zijn woonplaats Londen.

„Dit is nog veel groter dan Heel Holland bakt. In Engeland kijken tussen de vier en vijf miljoen mensen. Mijn leven is een achtbaan. De gekte begon al na een paar afleveringen en inmiddels ben ik hier een soort beroemdheid. Toen ik afgelopen weekend op het perron stond bij het centraal station, ontstond er letterlijk een rij mensen die met mij op de foto wilden. Ik vind het een hele eer, hoor. Maar soms ga ik met een capuchon over mijn hoofd en een koptelefoon op naar buiten, in de hoop dat ik níet word herkend. Als ik even gauw een pak melk wil halen of zo.”

Want hij is moe van de afgelopen periode. Van het dubbelleven dat hij leidde. De opnames voor het programma kwamen bovenop zijn werk als modeontwerper en zijn sociale leven. Tegen niemand kon hij zeggen waar hij mee bezig was. Dat hij voor het oog van snorrende camera’s streed tegen elf andere Britse bakkers.

Ze kregen allerlei opdrachten, zoals het bakken van een zogeheten illusion cake: een cake die niet op een cake leek. Vanwege zijn achtergrond in de modebranche, de reden dat hij zeven jaar geleden naar Londen verhuisde, koos Christiaan voor een naaimachine.

„Ik heb de vintage naaimachine die ik thuis heb staan, nagemaakt. Verder heb ik vooral ook een Hollands vleugje in het programma gebracht. Ik heb bijvoorbeeld speculaas en stroopwafels gebakken. En ik heb iets met drop gedaan. Omdat ze hier niet zo van drop zijn, heb ik het verwerkt in jam. Dat vonden de juryleden te sterk, maar ze zeiden wel dat ze het leuk vonden dat ik veel experimenteer met smaken.”

Zijn onzekerheid is volgens Christiaan zijn grootste zwakte. Het zit in hem, als perfectionist. „Ik wil altijd het beste uit mezelf halen. Denk altijd: oe, doe ik het wel goed? Al heb ik nu wel geleerd: als ik iets maak waarover ik tevreden ben en iemand anders zegt dat het niet goed is, dan betekent dat niet altijd dat het niet goed is. Het is een mening.”

Thuis is zijn Engelse vriend, met wie hij samenwoont, zijn proefkonijn. „Dan is hij nog niet eens binnen en heb ik zijn mond al volgepropt. ‘Wat vind je ervan? Moet er meer smaak aan komen?’ Nederlandse dingen vindt hij helemaal lekker. Als ik heimwee heb, bak ik iets Nederlands. Dan voel ik me weer wat meer verbonden. Ik ben een familiemens en probeer eens in de twee, drie maanden naar Emmen te gaan. Mijn ouders, broer en twee zussen wonen daar nog. Iedereen, behalve ik.”

Christiaan groeide op in Emmen, in de wijk Bargeres. De geur van brood brengt hem terug naar die tijd. Als hij jarig was, bakte zijn moeder een ‘cijferbrood’ in de vorm van zijn nieuwe leeftijd. Als het voor zijn broer of zussen was, hielp hij mee. „Bakken is voor mij ook nostalgie.”

Als kind vond hij koekjes bakken leuk, maar hij had nooit de bedoeling er later meer mee te doen. Eigenlijk was mode ontwerpen ook niet eens de bedoeling. „Nadat ik het vwo had gedaan, op het Hondsrug College in Emmen, wilde ik psychologie studeren in Amsterdam. Dat leek mij wel interessant. De modeopleiding zit in het gebouw ernaast. Ik ging even kijken, puur voor de leuk. En ik dacht: wauw, dit is tof!”

Met zijn diploma op zak werd hij aangenomen bij het prestigieuze modebedrijf Alexander McQueen. Inmiddels werkt hij daar niet meer en is hij freelancer. „Maar dat staat op een laag pitje nu. Ik doe het nog wel om de rekeningen te kunnen betalen, maar ik wil nu vooral kijken wat er op bakgebied nog voorbij komt.”

The Baking Dutchman noemt hij zichzelf op Instagram. Hij hoopt dat zijn deelname aan The great British bake off deuren opent, zoals in het verleden bij anderen is gebeurd. „Sommigen hebben een boek uitgebracht, anderen zijn influencer geworden op sociale media. Dit programma biedt wel echt carrièrekansen, heb ik het idee. Ik heb al berichten gekregen van mensen die met mij willen samenwerken. Wie weet ga ik een bakboek maken of een eigen tv-programma. Je moet groot dromen, hè?”