Deze vriendengroep gaat in de oude basisschool in Schipborg wonen, die ze in drieën splitsen. Foto: Jaspar Moulijn
Het klinkt voor velen als een droom: met je vrienden onder één dak wonen, maar toch een eigen huis hebben. Deze vriendengroep doet het. Ze kocht de oude basisschool in Schipborg en splitst die in drie woningen. Maar makkelijk ging dat niet.
Laten we samen een dorp of straat opkopen, zeiden ze altijd tegen elkaar op feestjes. Bij elkaar in de tuin lopen. Pilsje erbij. Kippen, Netflix en gereedschap delen, maar ook je eigen plek. Dat leek ze wel wat.
Twee jaar geleden werd het plan serieus, vertelt Janinke Ebbendorf (36) van de vriendengroep. Met vijf gezinnen komen ze bij elkaar om te praten over wat ze dan zouden willen. De zoektocht begint.
Dichter bij familie en vrienden
„Wij wilden graag terug naar het Noorden, vooral om dichter bij familie en vrienden te zijn. Zeker met kinderen is dat nodig. It takes a village to raise a child”, zegt Janinke. Ze groeide op in Roden, maar woont (nu nog) met haar man Bjorg in Utrecht. „Daar zijn zulke lange wachttijden bij de buitenschoolse opvang. Dat is niet te doen”, zegt hij.
Dezelfde droom hebben Sander Foekema (41) en Nikky Foekema-van Bodegom (39). Ze wonen nu nog in Alkmaar en kennen Janinke en Bjorg uit hun studententijd in Groningen. „Voor ons is meer groen ook een grote reden om terug te verhuizen naar het Noorden. We willen uit dat stadse. Ook voor de kinderen”, zegt Sander.
De huizenjacht blijkt behoorlijk lastig. Een deel van de groep haakt af, maar de rest zoekt door en schakelt een aankoopmakelaar in. Ze plannen een weekend om langs verschillende huizen te gaan. Het eerste op de lijst: een oude basisschool in Schipborg, omgebouwd tot een groot woonhuis met bedrijfsruimtes. Groot genoeg voor een vriendengroep.
Opgedeeld in drie delen
En zo kan het zijn dat ze nu, bijna een jaar later, met zijn zessen aan een picknicktafel zitten. In hun gedeelde tuin achter dat oude schoolgebouw.
„De school is opgedeeld in drie delen, in oude klaslokalen”, legt Sander uit. „Nikky en ik hebben dit voorste gedeelte, waar we wonen met onze kinderen Gwen en Morris. Bjorg en Janinke wonen straks aan de achterkant, met hun kinderen Charlie en Donna. Aan de andere kant wonen Tom en Jil. Zij zijn vandaag verhuisd.”
Sander Foekema (41), Nikky Foekema-van Bodegom (39), Gwen (8) en Morris (5) verhuizen van Alkmaar naar Schipborg. Foto: Jaspar Moulijn
Toch zag het er lang naar uit dat hun droom niet uit zou komen. Er ging namelijk maandenlang geregel en frustratie aan vooraf. En een paar dagen na de bezichtiging kregen ze nog te horen dat de oude school was verkocht.
Down the Rabbit Hole
Terug naar juli vorig jaar. Het weekend nadat ze het slechte nieuws horen, feesten ze de teleurstelling weg op festival Down the Rabbit Hole, waar Sander, Nikky, Bjorg en Janinke samen naartoe gaan. Per toeval komen ze daar Tom Cornelius (37) en Jil Potma (32) tegen. Sander en Tom kennen elkaar van hun studententijd in Groningen en raken aan de praat.
Tom en Jil wonen dan nog in de Biotoop, een woongemeenschap in Haren. „Zoiets wilden wij ook zo graag”, zegt Nikky. „We zaten in dezelfde situatie, want we hadden allebei onlangs een huis net niet gekregen. We besloten elkaar op de hoogte te houden van onze zoektocht.”
De koop gaat niet door
Tijdens de brakke terugreis naar huis, krijgen ze een telefoontje van de makelaar. De koop gaat niet door en het huis in Schipborg is opnieuw op de markt.
De vriendengroep twijfelt niet en brengt binnen een paar dagen een bod uit. Maar met twee gezinnen – de rest is ondertussen afgehaakt – zou het erg lastig worden om de koop rond te krijgen. Dus belt Sander met Tom, met de vraag of hij en Jil ook interesse hebben.
„Een bizar gesprek” blikt Sander terug. „We moesten het heel snel weten. Ik zei dat we elkaar die zondag moesten zien in Utrecht. Je zorgt maar dat je er bent, was mijn boodschap.”
Vast in bureaucratische molen
Tijdens een etentje, een week na het festival, klikt het tussen de zes. Diezelfde maand tekenen ze het koopcontract. Dan begint het lastige gedeelte pas: de woning in drieën splitsen.
Daarvoor is van alles nodig: onder meer een stikstofonderzoek, participatieverslag en bouwkundig tekenaar. Zaken waar je als burger over het algemeen maar weinig verstand van hebt. Ze lopen telkens vast in een bureaucratische molen.
„Het is heel surreëel. Heb je het ene gehad, dan komt het volgende weer. Steeds nadat het ruimtelijk adviesbureau dat we inschakelden iets indiende, kwam de gemeente Aa en Hunze terug met een volgend onderzoek dat nodig was. Nog een akoestisch onderzoek, stikstofonderzoek en Co2-meting ”, somt Sander op. „We zochten elke week contact met de gemeente, vaak zonder gehoor. De doorlooptijd werd ondertussen steeds langer. Heel frustrerend.”
Jil knikt. „Een duidelijk protocol met de te nemen stappen en kosten ontbreekt. Je moet alles zelf bij elkaar rapen om de puzzel te leggen. Niemand heeft het overzicht”, zegt ze.
Mail naar de burgemeester
Zo geven ze duizenden euro’s uit, zonder te weten of de verhuizing doorgaat. Ze schrijven zelfs een mail naar de burgemeester dat het niet opschiet met de plannen.
Ondertussen komt de deadline van de koopovereenkomst dichterbij. Die halen ze niet, waardoor halverwege het proces het contract ontbonden wordt. Dan lijkt hun droom in duigen te vallen. „We hebben uren jankend met elkaar aan de telefoon gehangen en hadden slapeloze nachten”, zegt Janinke.
Bjorg en Janinke Ebbendorf keren terug naar het Noorden, met hun kinderen Charlie (6) en Donna (4). Foto: Jaspar Moulijn
Na een maandenlange wirwar aan regels, lukt het ze uiteindelijk toch. Met hulp van een financieel adviseur kunnen ze de woning splitsen en op dezelfde dag de hypotheekakte ondertekenen.
Buiten de lijntjes kleuren
„Als je dit wil doen, heb je mensen nodig die buiten de lijntjes durven kleuren. Zoals een taxateur, notaris en aankoopmakelaar. Die in plaats van denken dat iets niet kan, potentie zien en met je meedenken. Anders lukt het niet”, denkt Janinke.
Nikky voegt toe: „Het begint ook met uitspreken dat je deze droom hebt. Dan ontstaan er gesprekken, kijk naar ons bij Down the Rabbit Hole.”
Ondanks dat het proces makkelijker had gekund, is de groep dankbaar voor de gemeente Aa en Hunze. „Op veel plekken schijnt dit niet te kunnen. Zonder de bereidwilligheid van de gemeente was het niets geworden”, zegt Janinke.
Alpacaveld of buitenbioscoop
Twee maanden geleden kregen ze eindelijk de sleutels en kon het splitsen beginnen. Sinds afgelopen weekend wonen Tom en Jil er. De rest verhuist per augustus.
De huizen zijn nog niet af. Maar dat vinden ze juist wel fijn, zodat ze daar samen over na kunnen denken. Zo fantaseren ze aan de picknicktafel over wat ze willen doen met een grasveldje. Een zwembad, alpacaveld, buitenbioscoop of toch een festivallocatie?
Deze manier van wonen is best even wennen, geven ze toe. „Ik ben opgegroeid met het idee dat je een eigen tuintje hebt, je eigen grens loopt waar de heg staat en je de buren niet kent. Maar dit past beter bij ons”, vindt Tom.
Af en toe komt iemand uit het dorp even een kijkje nemen. Vaak zaten zijzelf of hun kinderen ooit op de oude basisschool. „Dan vragen ze of hier nog een schutting komt te staan”, zegt Tom lachend. „Nee, dat is juist het hele idee.”
Tom Cornelius (37) en Jil Potma (32) zijn de nieuwe bewoners van de oude basisschool in Schipborg. Foto: Jaspar Moulijn
Versoepelen regels
De gemeente Aa en Hunze wil het makkelijker maken om woningen en boerderijen in het buitengebied te splitsen. Zo vervalt het minimale aantal vierkante meters dat een gebouw moet hebben om in aanmerking te komen en wordt het mogelijk om panden in meer dan twee eenheden te splitsen.
„Met deze wijziging creëren we niet alleen meer woonruimte, maar zorgen we ook voor meer mogelijkheden voor bijvoorbeeld senioren om in hun vertrouwde omgeving te blijven wonen,” zegt wethouder Ivo Berghuis. „Tegelijkertijd blijven we oog houden voor de ruimtelijke kwaliteit en het karakter van ons buitengebied.”
