Kinderraden Emmen van start. 'De doeltjes op ons trapveld zijn te klein, ik scoor nooit'

In de wijk Angelslo is woensdag de eerste kinderraad van de gemeente Emmen geïnstalleerd. Acht leerlingen uit de wijk, vier van openbare basisschool Angelslo en vier van christelijke basisschool ‘t Twiespan mogen de rest van het schooljaar meedenken en beslissen over de inrichting van hun buurt en de gemeente. Ze krijgen later dit jaar nog negentien collega-raden door de hele gemeente.

Bij het feestelijke debuut van de uitverkoren leerlingen van beide scholen werd meteen duidelijk: de kinderraden doen het anders dan hun volwassen evenknie. De tieners zijn recht voor de raap, praten niet in moeilijke woorden en weten alles over de wijk, omdat ze er geboren en getogen zijn. Op de vraag hoe het nu in Angelslo gaat, volgt eerst een lofzang op de wijk: er wonen heel lieve mensen, er is altijd wel iemand om mee te spelen op straat en gepeste kinderen worden geholpen.

Pas als wethouder Dewy Leal vraagt of er ook dingen beter kunnen, komt ook dat op tafel. De tweelingzussen Zawiya en Zunaiyra (11) hekelen de kleine doeltjes op het trapveldje. „Zo kunnen we bijna nooit scoren”, zegt Zunaiyra. Of het misschien hockeydoeltjes zijn, wil Leal weten. „Daarvoor zitten er weer veel te veel kuilen in het gras, en die zitten ook nog vol water”, countert Zawiya.

De leerlingen van ’t Twiespan hebben een presentatie gemaakt hoe het beter kan op het veldje bij hun school. „Nu is er vaak ruzie om wie op de schommel mag, omdat er te weinig zijn. Laten we grotere schommels plaatsen waar we met zijn allen op kunnen”, stelt Elise (11) uit groep 7 voor.

Ook de hekken om het veld kunnen wel weg, zodat iedereen uit de buurt er kan spelen. Maar wat nu als er daardoor nog meer vernielingen plaatsvinden? „Cameraatjes verstoppen in de bosjes”, bedenkt Mahmoud (11) . „Maar we willen ook niet allemaal spionage”, brengt Kendra (11) daar tegenin.

Wethouder Leal hoort het tevreden aan. Als moeder van drie bassischoolkinderen wist ze allang waar de wijsheid te halen is. Ze roemt de uitgesproken trots op de wijk. „Als ik mijn kinderen thuis vertel hoe leuk het hier is, willen ze denk ik verhuizen.”

Voor de nieuwbakken kinderraadsleden heeft Leal als cadeautje beeldjes van een uil meegenomen uit Wildlands. „Die staat voor wijsheid en kennis.”

De kinderen zijn blij met het beeldje, alleen Mahmoud weifelt even. „Onze meester uit groep 6 had een grote opgezette dier in de klas. Die was doodeng, deze niet.”