Jannick (7) is een dagje eregast bij FC Emmen. Hij zag al te vaak het ziekenhuis van binnen

,,Ik schrik me kapot’’, roept Jannick Grooten (7) op het moment dat de imposante clubmascotte Sibi hem opwacht bij de hoofdingang van De Oude Meerdijk.

Het blijkt niet de laatste verrassing van de dag. Samen met vader Jochem, moeder Tamara en grote zus Naomi is hij vanuit Valthermond in alle vroegte naar De Oude Meerdijk gereden. Het was naast ‘neem je voetbalschoenen maar mee’ de enige opdracht die ze kregen.

In het stadion hebben vrijwilligers van de Wensstichting Drenthe en Stichting FC Emmen Naoberschap, de maatschappelijke tak van de voetbalclub, een aaneenschakeling van verrassingen voorbereid.

Moeder Tamara is de aanstichter. ,,Jannick heeft al veel moeten knokken in zijn jonge leven. Niet alle dagen zijn makkelijk wij gunnen hem een onvergetelijke dag’’, zegt ze.

Jannick heeft de zeldzame en erfelijke stollingsstoornis hemofilie. Hij kan snel bloedingen krijgen die niet zonder medicatie te stoppen zijn. Hij lag al eerder twee weken in het ziekenhuis met complicaties en verloor een groot deel van zijn gebit door medicatie. Waar een reguliere amandeloperatie andere kinderen een dag kost, was Jannick er een dikke week zoet mee.

Tamara stuurde een wens naar de Wensstichting Drenthe. Daar vervullen ze de wensen van kinderen van wie het leven niet zo zorgeloos is. Vrijwilligers Ria van der Aa en Yvonne Santen waren onder de indruk van de wens uit Valthermond en gingen op de koffie bij FC Emmen en het gezin.

Ria van der Aa: ,,Ze bleken echte voetbalsupporters. In huis hing zelfs Feyenoord-behang, maar dat bleek vooral van vader. De rest van het gezin is voor FC Emmen. Dus vroegen wij of die club wilde meewerken om een bijzondere wens uit te laten komen.’’

Laat dat maar aan FC Emmen over. Als de eerste indruk van de verklede Siberische tijger achter de rug is, volgen in het kielzog van Sibi de spelers van het eerste elftal. Zij hebben gehoord van hun speciale gast en medespeler voor een dag. ,,Jij moet Jannick zijn, welkom aan boord’’, zegt middenvelder Jorrit Smeets bij binnenkomst, inclusief high five.

De spelers gaan nog even aan de koffie en de klaverjas voordat de training begint. De familie Grooten kruipt en sluipt ondertussen door het stadion. Op de stoel van hoofdtrainer Fred Grim in de perskamer is het goed toeven. ,,Ik zit hier wel lekker’’, stelt Jannick tevreden.

Hij laat zich overtuigen door Marcel Sulmann van Naoberschap dat er nog veel mooiere plekken komen. En dat is niet gelogen. Jannick vergaapt zich in het spelershome, in de skyboxen, op de televisietoren, in het hok van materiaalman Karel en op de stoel van burgemeester Eric van Oosterhout. De jongen lijkt een stille genieter en houdt het bij bedeesde ‘dank je wel’s’ en ‘leuk’.

Zijn ouders stootten elkaar aan: ,,Zo kennen we hem helemaal niet, normaal gesproken heeft hij altijd praatjes. Hij is dus echt onder de indruk.’’

De Emmenaren gooien er nog maar een schepje bovenop. In het clubmuseum krijgt hij een tas vol clubspullen, waaronder een bal met handtekeningen van de spelers en een shirt met zijn eigen naam achterop. Meteen even omkleden.

In het nieuwe rood-wit gestoken is het tijd om zich bij de selectie te voegen. Teammanager Antoine van der Linden slaat zijn armen om de schouders van zijn jongste pupil richting de kleedkamer. Daar wordt hij letterlijk op handen gedragen door de selectie. Op het trainingsveld gaat hij even later voorop in de rondo en bij het warmlopen. Fred Grim kijkt tevreden toe. De oefenmeester heeft oog voor jong talent.

Jannick is een echte scorende middenvelder bij de JO8 van voetbalvereniging Valtermond. ,,Vorige week twee doelpunten tegen Drenthina’’, vertelt hij trots.

Dat hij zo fanatiek voetbalt is niet vanzelfsprekend. Sterker nog: de doktoren stonden niet te juichen bij dat idee en adviseerden het hooguit bij kaboutervoetbal (voor de jongste pupillen) te houden. Zijn ouders besloten toch anders.

,,Als Jannick opstaat heeft hij al een bal aan de voet. Wij kunnen hem niet in bubbeltjesplastic rollen en de hele dag stil laten zitten’’, zegt moeder Tamara.