Dit zijn de verklaringen van Israel, Shin en Edino over de rol van Josef B. bij mishandeling, misbruik en isoleren van kinderen: 'B. had de held kunnen zijn, maar hij keek weg'

De naam van B. is door de redactie alsnog afgekort.

Voordat ik ga begin te spreken als slachtoffer in deze zaak tegen de heer B. wil ik graag eerst even een paar woorden persoonlijk aan Josef als persoon richten. Het is inmiddels bijna twaalf jaar geleden dat ik jou voor het eerst de hand schudde. Jij had toen ervoor gezorgd dat wij op de boerderij in Ruinerwold konden wonen. Na jaren over jou gehoord te hebben van Gerrit Jan, werkte ik toen eindelijk voor het eerst met jou samen.

Ik wil even loslaten hoe onze verhouding was vanuit het oogpunt van geloof en stilstaan bij mijn relatie met jou als een vriend. Want dat hadden we zeker kunnen zijn als de situatie los had gestaan van het geloof.

Van jou heb ik heel veel geleerd over het werken met hout, een vak waar je absoluut met trots jezelf meester in mag noemen. Hoe mooi was het dat we samen een totaal vervallen boerderij hebben kunnen opknappen tot een mooie woning. Jaren gingen voorbij zonder veel contact tussen ons. Maar in al die jaren heb je voor ons gezorgd, ze bracht ons eten, je werkte hard, en je ondersteunde ons financieel.

In 2016 kwam door onverwachte veranderingen het moment dat ik opnieuw contact met je kreeg. Drie jaar lang heb ik iedere dag met je gepraat. Ik heb de samenwerking bijna altijd als heel prettig ervaren, we werkten zelfs samen aan het opbouwen van een bedrijf.

Al die jaren hebben we geleefd als vrienden, en dat zouden we nu ook zeker nog kunnen zijn. Jij zou nog zoveel moois met je leven kunnen doen als je gebruik gaat maken van je prachtige kwaliteiten als meester timmerman en dan zou ik je met alle plezier een vriend noemen.

Helaas is de realiteit anders. Helaas was er een systeem, een geloof waarin we allebei vastzaten als vliegen in een web. Helaas heb ik je nooit een vriend kunnen noemen, en jij mij al helemaal niet.

Ik kom hiermee aan op het punt van slachtofferschap. Ik denk dat op een bepaalde manier wij hier allebei staan als slachtoffers van een uitermate gevaarlijk denkwijze. Een systeem wat ons allemaal vasthield als vliegen in een web. Daarin was geen ruimte voor vriendschappen. Gevoelens werden vertrapt alsof het afval is. En echte vrijheid was totaal onbekend.

Iedereen die erbij betrokken was, is op een bepaalde manier slachtoffers van dat systeem. Zelf Gerrit Jan, degene die meer dan wie dan ook deze constructie heeft gecreëerd was slachtoffer van zijn eigen werk. Zelfs hij was niet meer vrij om te doen wat hij wilde, zelf hij zat erin gevangen.

Zijn we daarom allemaal maar slachtoffers zonder dat iemand daar schuldig aan is? Nee!

Ondanks dat ik zeker weet dat we er allemaal in gevangen zaten, blijft het een systeem wat door mensen is gemaakt. Het had er niet hoeven zijn, het was geen onvermijdelijke consequentie van omstandigheden. Het was geen bovennatuurlijk opgelegde wet. Het geloof waarin we leefden is gecreëerd en in stand gehouden door mensen. Het zijn keuzes geweest die tot het bestaan van dit systeem hebben geleid en deze keuzes zijn in vrije wil gemaakt. De mensen die later zelf gevangen raakte in hun eigen web hebben die keuzes gemaakt om deze denkwijze te creëren en te laten voortbestaan.

Allereerst was dit Gerrit Jan zelf. Overduidelijk is hij de belangrijkste persoon geweest die deze sekte-achtige constructie heeft gecreëerd. Hij is ook zeker de belangrijkste persoon geweest die dit in stand hield. Maar hij kon dit absoluut niet alleen. Het had op geen enkele manier kunnen bestaan zonder dat andere mensen dit ondersteunden.

Een van deze personen die al vanaf het begin een belangrijke rol heeft gehad in het opzetten en het in stand houden hiervan is de heer B. Hij heeft ervoor gekozen om Gerrit Jan te ondersteunen in het opzetten van dit systeem.

Natuurlijk heeft hij dit gedaan omdat hij geloofde dat het goed was. Hij geloofde dat het allemaal voor God was. Hij geloofde dat hij hierdoor in de hemel kwam. Al deze dingen lagen aan de grondslag van zijn acties. Maar ik vind niet dat dat verschil maakt in het oordeel over zijn acties. Als iemand geloofd dat het Gods wil is om een moord te plegen dan blijft het toch nog steeds de keuze van die persoon om dit wel of niet te doen?

Ik vind dat Josef, net als Gerrit Jan, verantwoordelijk is voor dit systeem omdat hij mee heeft gewerkt aan het creëren ervan en omdat hij er uiteindelijk voor gekozen heeft om het al die tijd te blijven ondersteunen en daarmee in stand te houden. En hoezeer hij er ook zelf slachtoffer van is geworden, het blijft nog altijd zijn keuze om het in stand te houden.

Naarmate het steeds meer duidelijk werd dat het systeem echt heel erg nare en onacceptabele gevolgen had waren er voor de heer B. talloze mogelijkheden om ervoor te zorgen dat het niet voort bleef bestaan. Hij heeft talloze mogelijkheden gehad om op zijn minst zijn ondersteuning eraan te stoppen. Over de jaren zijn er iedere keer weer gebeurtenissen geweest die hij heeft gezien of van hoorde waarvan ieder normaal mens direct zou weten dat het onacceptabel is.

Tijdens al die vele situaties heeft hij zijn ogen gesloten, heeft hij het leed ontkent, en is hij doorgegaan met het ondersteunen van het systeem wat dit veroorzaakte.

En toen kwam de situatie eind 2019 dat het allemaal uit elkaar viel. Dat het systeem niet meer bestond zoals het altijd gedaan had. Vanaf dat moment heeft hij alle vrijheid gehad om na te denken over wat hij gedaan heeft. Om zich te realiseren wat hij in stand heeft gehouden. Om zich ervan los te maken.

Maar meer dan ooit is hij in de afgelopen twee en half jaar bezig gegaan om alle ellende uit het verleden te verdedigen, en om het zelfs weer opnieuw op te bouwen. In plaats van spijt over de ellende die wij allemaal hebben moeten meemaken is hij het gaan verdedigen alsof het iets bijzonders en moois was.

Daarmee heeft hij zich in mijn ogen meer dan ooit schuldig gemaakt aan het bestaan van deze kwalijke situatie. Hij laat hiermee zien dat het zijn eigen vrije keuze is om dit systeem al die jaren in stand te houden. Het is dan wel vanuit een geloof, maar dat geloof is volgens mij geen enkel excuus voor een schadelijke constructie waarin kinderen worden mishandeld, misbruikt en verwaarloosd.

Ik denk de schadelijkheid van het systeem voor veel mensen al meer dan duidelijk is na het zien van de documentaire ‘De Kinderen van Ruinerwold’. Maar omdat de heer B. het nog niet wil zien zal ik toch nog even een paar van de punten uitlichten die voor mij het meest pijnlijk zijn geweest.

Voor mij is de meest duidelijk schade het gebrek aan vrijheid. Dit is iets waar Josef ook zeker een belangrijke rol in heeft gehad. En juist dit is iets wat hij absoluut niet lijkt te willen erkennen, en daarmee ook geen enkele spijt van lijkt te hebben.

Het opgroeien in vrijheid is een essentieel recht wat we hier in Nederland hebben. Het is iets wat zeker niet altijd zo vanzelfsprekend is geweest en waarvoor velen in het verleden met hun leven voor hebben gevochten. Het is iets waarvan ik geloof dat het een van de meest waardevolle aspecten is van onze maatschappij.

En die vrijheid die zeker tijdens je ontwikkeling zo essentieel is was er niet. Er was geen vrijheid daarbinnen om te doen wat je wilde. Er was altijd die druk van mezelf te moeten aanpassen aan iets waar ik geen invloed op had. Er was altijd de eis van handelen naar wat er verlangd werd en er waren sancties als ik niet voldeed.

En ook de vrijheid om dit systeem te verlaten was er absoluut niet. NEE, natuurlijk was er geen slot op de deur! Natuurlijk was er geen afgebakend hek om het huis waar we fysiek niet doorheen konden. Want dat was helemaal niet nodig.

Het was GEEN fysieke opsluiting. Het was GEEN fysieke gevangenis. Het was de psychische en mentale dwang die ons gevangenhield binnen het systeem en daarom was er echt geen enkele fysieke barrière meer nodig.

Deze mentale dwang bestond uit de talloze bedreigingen die waren ingebouwd in het systeem. Meerdere malen heeft Josef nu gezegd dat als ik hem had verteld dat ik weg wilde dat we erover hadden kunnen praten. Maar precies daar ligt het probleem, de druk en de dreigingen waren zo groot dat zelfs erover praten absoluut onmogelijk was gemaakt! Zelf het uitspreken van mijn wil om de situatie te veranderen, om de boerderij te verlaten was een totale onmogelijkheid. De talloze dreigingen die bijna dagelijks binnen werden herhaald maakte het totaal onmogelijk om die wil te uiten. Het maakte het zelfs bijna onmogelijk om die wil te hebben. Er was altijd controle, zelfs mijn gedachtes werden gecontroleerd door Gerrit Jan, zo weinig vrijheid was er!

Daarnaast was er ook nog eens de enorme praktische drempel die opgeworpen was waarmee we verhinderd werden om het systeem te verlaten. Dat was ons bestaan in de maatschappij.

We zijn geboren in een Nederland, een vrij land. We hebben ons hele leven hier geleefd. En toch bestonden we niet voor de maatschappij. We waren niemand, we konden niks, we hadden niks. Als we op een slechte dag allemaal ergens onder de grond begraven waren had niemand het ooit gemerkt.

Door het missen van een identiteit was het totaal onmogelijk om zomaar de maatschappij in te gaan. Het was onmogelijk om een leven in vrijheid te leiden zonder daarbij enorme drempels over te moeten. Het is onmogelijk om vrij te zijn als je niet bestaat!

En als laatste wil ik nog een ander punt noemen wat mij persoonlijk nog de meeste pijn heeft toegebracht. Ik het begin van mijn verhaal liet ik de heer B. weten hoe mooi het was geweest als we gewoon vrienden hadden kunnen zijn. Maar dat waren we niet, want vriendschappen bestonden niet binnen het systeem.

Het opgroeien met vriendschappen, en sociale contacten in het algemeen, is iets wat ons totaal ontnomen is. Hoe kon ik ooit vrij opgroeien als ik niet de natuurlijke ontwikkeling van het omgaan met vrienden, mensen buiten mijn familie, mensen buiten het systeem, ervaarde? Hoe kon ik een eigen wil, een eigen mening, een eigen ik ontwikkelen als dit me allemaal ontnomen werd?

En dit gebrek aan de mogelijkheid tot vriendschappen en sociale contacten tijdens mijn ontwikkeling is iets wat ik nooit meer zal kunnen inhalen. Het zal altijd een pijnlijke punt blijven als ik terugkijk naar mijn verleden. Hoezeer ik nu ook echt super waardevolle vrienden om me heen heb, dit stukje uit mijn verleden is me voor altijd ontnomen. Mijn hele leven zal dit iets zijn wat ik bij me blijf dragen. Een pijn die diep van binnen zit en die nooit helemaal te genezen is. En ik hoop dat de heer B. daar eens goed over wil nadenken voordat hij weer roept dat wij altijd gewoon vrij waren.

Ondanks dat ik het Josef als persoon absoluut niet gun om gestraft te worden kan ik er niet onderuit dat de heer B. absoluut verantwoordelijk moet worden geacht voor het in stand houden van een systeem waar meerdere slachtoffers enorm veel schade van ondervonden hebben. Schade die nog jaren zal blijven voortbestaan, schade die in veel gevallen misschien nooit helemaal te herstellen is. Ik vind het daarom rechtvaardig dat de heer B. hier een gepaste straf voor krijgt die hem hopelijk ook doet nadenken over de gevolgen van wat hij ondersteund heeft.

En daarmee hoop ik ook dat iedereen altijd heel duidelijk in het oog blijft houden welke systemen hij of zij ondersteunt of faciliteert, en welke schade dit veroorzaakt aan mensen. Welk geloof je ook hebt, de systemen of patronen die je ondersteunt zijn altijd door mensen bedacht en als dit schadelijke gevolgen heeft heb je altijd de keuze om te stoppen met de ondersteuning daarvan. De reden dat Josef hier nu zit, is omdat hij de makkelijke weg kiest. Hij houdt vol dat het allemaal wel meeviel, omdat daar misschien beter mee te leven is voor hem. Maar ik moet leven met de waarheid, en ik kan je vertellen: die viel absoluut niet mee.

Onlangs heeft de heer Josef B. een video naar de media gestuurd met een naar zelfbeklag neigend betoog. En hoewel ik naar de media toe wens te zwijgen, wil ik bij deze de kans niet onbenut laten daar enkele uitspraken over te doen.

Ik kende Josef B. al vanaf mijn dertiende tot mijn negentiende jaar. Hij was een volgeling, een discipel van mijn vader en meubelmaker. Onder zijn toezicht, in een werkplaats, werkte ik en sliep ik als kind op een betonnen vloer met enkel een stuk karton en een slaapzak. Er was geen warm water om te douchen. Geen ouderlijk toezicht. Het leven bestond voor mij uit isolatie en werken. Ik mocht geen vrienden hebben en ik was uit het gezin verstoten. Erop terugkijkend, vraag ik mij af, waarom heeft de heer B. niet tijdig bij de juiste instanties aan de bel getrokken?

In plaats daarvan sloot hij zich volledig aan bij de waanzin van Gerrit Jan: Als besloten werd dat ik een “slechte geest” had, dan werd ik ook door jou, Josef B., vernederd of genegeerd. Dan werd ik ook door jou, Gerrit Satan of andere denigrerende namen genoemd. Als besloten werd dat mijn lichaam overgenomen was door een andere identiteit, dan bekrachtigde ook jij, Josef B., dat. Als besloten werd dat mijn moeder door mijn schuld overleden was, dan bevestigde ook jij, Josef B., dat.

Je bent vaak getuige geweest van het fysieke- en verbale geweld, dat ook mijn broers en zusjes voortdurend moesten ondergaan. Jij hebt meegekregen hoe wij werden afgeranseld, vernederd en buitenproportionele straffen moesten ondergaan.

Ook jij hebt toegezien hoe een andere volgeling meer dan een maand moest vasten. Hoe hij werd geslagen en vastgebonden aan de muur. Waarom heb je nooit ingegrepen? Waar lag voor jou de grens om iets te doen? In zijn mediafilmpje antwoordt de heer B. als volgt op de vraag: Waren de kinderen ook opgesloten? ,,Nee, natuurlijk niet! [...] Ze zijn verhoord, bevraagd, [en toen] zeiden ze dat ze mochten gaan en staan waar ze wilden. Als ze hadden besloten morgen naar Amsterdam te gaan dan stond hun dat vrij. Dat is hun eigen uitspraak.”

Het ontnemen van iemands vrijheid heeft weinig te maken met een slotje op de deur. Systematische indoctrinatie en intimidatie van kinds af aan, vervreemding van de buitenwereld waardoor je geen referentiekader hebt van wat waarheid of waanzin is, angst voor Gerrit Jan, angst voor God, angst voor lijfstraffen, angst voor het-niet-goed-doen, angst voor het ondragelijke gewicht van schuldgevoel, voor het plegen van verraad. Ga zo maar door!

Als dit maar vroeg genoeg begint en lang genoeg doorgaat, dan is dat slotje op de deur niet nodig. Dan heeft vrijheid en vrije wil nooit kunnen ontkiemen. Je doet, je zegt en je laat wat er van je verwacht wordt. Ons hiervan bevrijden is iets waar we allemaal in meer of mindere mate tot op de dag van vandaag nog steeds mee worstelen. Echt vrij hiervan zijn we nog steeds niet.

Het was voor ons alleen mogelijk om volledig mee te doen aan de gekte die er heerste of je er compleet van losrukken. Mezelf losrukken heb ik uiteindelijk op mijn negentiende gedaan. Zonder steun en als dakloze, maar ik had tenminste nog een identiteit op papier. Ik bestond voor de maatschappij. Mijn jongste broertjes en zusjes niet. Welke opties hadden zij om te gaan en staan waar zij wilden?

Wij mochten niet zelf nadenken en wij mochten niet zelf beslissen. Er werd voor ons nagedacht en er werd voor ons besloten. De woorden van Gerrit Jan golden als enige juiste waarheid en alles wat daarvan afweek werd hardhandig verworpen. Dit zodat het systeem, de missie, de krankzinnigheid, waarin ook jij zo klakkeloos geloofde en waaraan jij net zo hard bouwde als Gerrit Jan, kon blijven voortbestaan. De heer B. vervolgt in zijn film-relaas en ik citeer: “Als Israel had tegen mij gezegd: “Josef, ik zie het niet meer zitten, ik wil weg hier, ik wil een ander leven leiden”, als hij zo eerlijk was geweest, dan had ik gezegd: “Israel, ga dat goed overleggen met jouw broers en zussen, maar als je dat wilt, dan zetten wij een dag en dan gaan jullie bij mij allemaal in de auto zitten en dan gaan wij op dat gemeentehuis in Zuidwolde, en dan gaan we jullie allemaal aangeven. Ik begrijp niet waarom Israel dat gedaan heeft. Er waren veel andere oplossingen zonder dat gigantische gedoe, waardoor ook heel veel schade is [aangericht] aan dat imago van Ruinerwold en omgeving en zelfs aan Nederland.”

Dit zijn de recentelijke woorden van de heer B. Dit zijn niet de woorden van iemand die inzicht heeft gekregen en verantwoordelijkheid neemt voor zijn rol in het faciliteren en het uitoefenen van mishandeling en vrijheidsberoving. Want als dat wel zo zou zijn, dan zou hij zijn bewondering uiten naar Israel toe, voor de onvoorstelbare moed en kracht die het hem gekost heeft om een einde te maken aan deze wanpraktijken. Dan zou hij zich schamen voor het feit dat Israel heeft gedaan, wat hij zelf, Josef B., al 2 decennia eerder had moeten doen. Maar dat doet hij niet. Sterker nog, hij neemt het Israel kwalijk.

Dit zijn niet de woorden van iemand die inzicht heeft gekregen en verantwoordelijkheid neemt voor zijn rol in het faciliteren en het uitoefenen van mishandeling en vrijheidsberoving. Want als dat wel het geval was, dan had hij zich druk gemaakt over de schade die ons werd toegebracht, in plaats van de schade die het imago van Ruinerwold en Nederland is aangericht.

En dit zijn zeker niet de woorden van iemand die inzicht heeft gekregen en verantwoordelijkheid neemt voor zijn rol in het faciliteren en het uitoefenen van mishandeling en vrijheidsberoving. Want als dat wel zo zou zijn, dan had hij een publiekelijk betoog gehouden over hoe hij zich distantieert van de misdaden van Gerrit Jan en dan nog met name het seksuele misbruik van zijn eigen kinderen. In plaats hiervan spreekt de heer B. over het onrecht wat hem nu wordt aangedaan door media en justitie.

Er ontbreekt hem elke vorm van besef, in hoeverre zijn zwijgen over het bestaan van de kinderen, het faciliteren van het sociale isolement van de kinderen, het onthouden van medische zorg en sociaal toezicht, er in grote mate toe heeft bijgedragen, dat misbruik zo lang ongestoord zijn gang heeft kunnen gaan.

Meer dan 2 decennia lang heeft Josef B. talloze mogelijkheden gehad om de held kunnen zijn in ons levensverhaal. Om actie te ondernemen, om aangifte te doen, om in te grijpen, maar steeds weer, zelfs nu, kiest hij ervoor om de schuld en de verantwoordelijkheid naast zich neer te leggen en op anderen af te schuiven. Ongelofelijk!

Moge het recht vandaag zegevieren.

,,Allereerst wil ik benadrukken dat ik alles wat Shin en Israel net hier verklaard hebben voor de volle honderd procent onderschrijf. Josef, stop alsjeblieft met jezelf voor te liegen. Stop met jezelf wijsmaken dat er niks strafbaars gebeurd is en in plaats van te praten over imagoschade vraag jezelf af hoe het voelt voor diegene die hun leven lang schade hebben van hetgeen hen is aangedaan. Aangedaan in een situatie die jij in stand hebt gehouden.

Je kunt niet weglopen voor je eigen acties. Wel kan je inzien dat je fout zit en hebt gezeten. Je kunt spijt hebben van de dingen die je gedaan hebt en afstand nemen van de persoon die het grootste gedeelte van zijn leven anderen om zich heen pijn heeft gedaan. Je bent wel degelijk, zoals door zowel Shin als Israel in hun verklaringen duidelijk hebben gemaakt, bewust geweest van de overduidelijk onmenselijke situatie. Jouw aandeel, van het in stand houden van deze situatie is cruciaal groot.

Ik besef mij tegelijkertijd terdege dat jij door Gerrit-Jan bespeeld bent. Overduidelijk voorgelogen, gemanipuleerd en mishandeld bent maar ook dat je weerhouden bent van informatie die het licht niet verdragen kan. Precies dit was voor mij de reden om het gesprek met jou aan te gaan op 23 november 2020. Ik wilde jou persoonlijk vertellen wat GJ gedaan heeft. Dit had jij immers nooit kunnen weten en het ideaal dat jij in stand hield was dan ook voornamelijk een ideaal dat jou voorgehouden is. Ik zie jou als een slachtoffer van GJ.

Dit veranderde voor mij op het moment dat jij, terwijl je wist wat er gebeurd was, hem nog steeds verdedigde en tegelijkertijd ons aanviel. Hoe kun jij jezelf recht in de spiegel aankijken terwijl je weet dat er gedurende een periode van 16 jaar kinderen misbruikt zijn terwijl jij diegene die dit gedaan heeft blijft verdedigen? Niet alleen blijf je hem verdedigen je probeert je het zelfs nog om te draaien en te doen lijken alsof het probleem bij alle anderen ligt.

Het maakt niet uit wat je verder nog verteld, wat je eigen beweegreden of overtuiging is geweest. Je had hier afstand van moeten nemen. Je had je mening moeten aanpassen. Je steunt een pedofiel, een kinderverkrachter, een ziek persoon dat zijn hele leven lang zijn eigen kinderen fysiek en geestelijk mishandeld heeft en je praat dit goed met het geloof. Je houdt jezelf voor dat dit god’s wil is geweest en dat je dit doet maakt het, bovenop dit alles, alleen nog maar erger. Geloof mag nooit gebruikt worden om iets wat scheef is recht te praten. Fout is fout. En dit was heel, heel erg fout.