De Traan uit Borger geeft gratis optredens in verzorgingshuizen. 'We geven onszelf weg omdat er weinig geld is'

,,Entertainment is zo belangrijk voor bewoners van verzorgings- en verpleeghuizen. Ik zie dat met eigen ogen nu mijn vrouw in zorgcentrum Anholt in Assen woont. Voor de meeste bewoners is elke dag hetzelfde. Zij krijgen maar een keer in de week bezoek. Ik heb artiesten voorbij zien komen, bij wie ik denk: Oké, het moet heel goedkoop en het stelt niks voor. Maar de mensen genieten! Het is zo jammer dat de instellingen weinig geld hebben om entertainment te boeken.’’

,,Voor reguliere optredens vragen wij richting de 1500 euro. Wij zijn een rijke club. Vandaar dat we hebben besloten dit gratis te doen, nou ja, voor een kop koffie en een gevulde koek. Dit is onze manier om ons 25-jarig bestaan te vieren: onszelf weggeven. We spelen wel wat korter dan anders: twee keer ongeveer veertig minuten in plaats van normaal drie keer drie kwartier. En we komen ook niet met ons hele gezelschap.’’

,,In de meeste tehuizen is geen ruimte voor ons voltallige gezelschap. Dat zou ook te veel prikkels geven voor de mensen. In totaal - zangers, orkest en technici - zijn we met wel 45 man. We gaan telkens met een kleine, wisselende groep van ongeveer 10 zangers en 4 of 5 orkestleden.’’

,,Heel veel! We doen dit op de donderdagmiddagen en tot nu toe zijn er veertien ingevuld, van september tot juni.”

,,Wij houden absoluut rekening met wie we voor ons hebben. Afhankelijk van de informatie die we van de instellingen krijgen, bepalen we wat we doen. We hebben een repertoire van een paar honderd nummers, dus dat kan prima. Bij mensen die in de jaren veertig zijn geboren, spelen we vooral muziek uit de jaren vijftig. Muziek uit de tijd dat zij jong waren. De muziek waar zij mee zijn opgegroeid. In Anholt verblijven ook jongere mensen die revalideren, dus daar doen we dan wat meer popmuziek erbij.

,,Ja, in coronatijd gaven we ook een paar gratis concerten. Buiten dan. Dat was heel bijzonder om mee te maken. We hebben mensen in tranen gehad. Je moet bedenken dat zij al heel lang weinig contact hadden. Familie mocht niet langs komen en ze mochten alleen buiten zitten, op afstand van elkaar. Om dan muziek te horen, was voor hen al heel wat. En dan ook nog muziek die hen terug deed denken aan hun jonge jaren. Dat kwam echt binnen. Sommige mensen merkten dat ze meezongen, tot hun eigen verrassing. Er was ook een echtpaar - zij had alzheimer; hij niet - dat op een bankje ging zitten, eerst samen moest huilen en later heel voorzichtig een dansje deed. Het was heel mooi.’’

,,Nou ja, we zijn begonnen als smartlappenkoor, in een tijd dat er veel shantykoren waren waar wij een tegenhanger van wilden zijn. Inmiddels zijn we echt een allround gezelschap, met muziek van alle tijden. We doen zowel Nederlands- als Engelstalig en zelfs Spaans en Duits. En altijd met humor en acts. We zijn een theatraal muziekgezelschap.”