Singer/songwriter Jeangu Macrooy speelt Jezus in rockopera Jesus Christ Superstar: 'Deze voorstelling past bij me'

Op de achtergrond klinkt de muziek van Jesus Christ Superstar: onverwoestbare klassiekers uit de rockopera uit 1970. Liedjes als I don’t know how to love him maakten componist Andrew Lloyd Webber en tekstschrijver Tim Rice tot wereldsterren. Jeangu Macrooy vertelt dat hij 10 jaar was, toen hij de film voor het eerst zag. In de aanloop naar Pasen keken ze thuis met de familie in Paramaribo op de bank naar de film. ,,Ieder woord dat ze zongen trok me nóg sterker in het verhaal.’’

,,Ik was 13 jaar toen ik zeker wist dat ik iets in de kunst wilde doen. Ik was een gevoelig kind en zocht manieren om mijn emoties te delen. Eerst dacht ik erover om schilder te worden. Dan kon ik mijn gevoel omzetten in kleuren en beelden. Later ging ik zingen en begon ik mijn eerste liedjes te schrijven. Vanaf die tijd wist ik zeker dat ik mijn gedachten in liedjes wilde verpakken. En dat ik mijn werk voor publiek wilde zingen, dat ik op het toneel wilde staan.’’

,,Veel ouders zetten de rem erop als hun kind met zulke plannen komt. Die zijn bang dat er geen droog brood te verdienen valt, als artiest. Maar ik had geen plan b, geen alternatief. Ik wist gewoon zéker dat ik met de muziek verder wilde. Gelukkig stimuleerden mijn ouders mij. Mijn moeder raadde me aan om naar het conservatorium te gaan. Die opleiding kwam net van de grond in Paramaribo, toen ik 17 was. Ik zat bij de eerste lichting conservatoriumstudenten daar. Samen met mijn tweelingbroer bracht ik toen ook een album uit.’’

,,Iets van binnen vertelde me dat ik weg moest uit Suriname. Ik was 20 en kon daar mezelf niet zijn. Ook was er een te klein publiek voor mijn muziek. Er wonen daar 600.000 mensen. Dat is te weinig om als artiest mee verder te kunnen. Vanwege de oude banden van Suriname met Nederland lag het voor de hand om hier heen te gaan. Ik wist dat ik terechtkon op het conservatorium in Enschede, maar verder was het een grote sprong in het diepe.’’

,,Ik had het geluk dat ik terecht kon bij een gezin in Hengelo. Zij verhuurden kamers aan studenten. Daar voelde ik me meteen thuis. Die mensen waren heel lief. Ze werden een tweede familie voor me en vingen me op als ik even last had van heimwee. Dat gebeurde weinig, hoor. Want ik voelde me meteen thuis in het conservatoriumwereldje. Daar ontmoette ik mensen voor wie muziek net zo belangrijk is als voor mij. We hadden allemaal dezelfde drive en ambities. Daarom voelde het heel vertrouwd.’’

,,Ons eerste contact ging via dating-app Tinder. Toen we een klik bleken te hebben, maakten we een afspraak. Bij café Schiller aan het Rembrandtplein zagen we elkaar voor het eerst. Sebas werkt bij de gemeente Amsterdam waar hij actief is in de communicatie. Het voelde meteen goed, tussen ons. Samen delen we de liefde voor muziek, theater en film.’’

,,Na ons eerste drankje samen, hebben we door de stad gewandeld en zijn we thee gaan drinken bij de Stadsschouwburg. Bij onze tweede date zijn we naar een toneelstuk gegaan. Inmiddels wonen we al zes jaar samen. Nog altijd gaan we graag naar concerten en voorstellingen. Kunst prikkelt je om na te denken over hoe je tegen het leven aan kijkt. Daardoor hebben we steeds gespreksstof.’’

,,Rond mijn 25ste had ik het moeilijk. Ik zat in een mentale crisis. Het is lastig om aan te geven waar het precies door kwam, maar het had te maken met het besef dat ik niet altijd jong kon blijven. Ik was altijd een dromer en mijmerde vaak over mooie dingen in de verte. Maar langzaamaan drong tot me door dat de werkelijkheid anders is dan het toekomstplaatje dat ik mezelf had voorgespiegeld. Toen knalde het in mijn hoofd. Een botsing tussen droom en werkelijkheid.’’

,,De muziek bracht weer licht in de tunnel. Sinds die crisis geef ik ruimte aan zelfreflectie in mijn teksten en ben ik meer vanuit mijn gevoel gaan schrijven. Mijn liedjes werden er eerlijker door.’’

,,Het publiek waardeerde mijn werk, maar toch was ik verrast toen de scoutingcommissie van het songfestival bij me aanklopte. Ze waren op zoek naar nieuw talent om Nederland te vertegenwoordigen bij de volgende editie. Het maakte me bloednerveus, maar ik dacht ook: als zij het vertrouwen in me hebben, waarom zou ik het dan niet proberen?

Met zijn liedje Birth of a New Age stond hij samen met zijn tweelingbroer en zanger Xillan, zangeres Milaisa Breeveld en danser Gil Gomes Leal op het Eurovisie-podium in Rotterdam. Hij eindigde met elf punten op de 23ste plaats. ,,Ik had op meer gehoopt, maar het was een geweldige, intense ervaring. En heel goed voor mijn bekendheid.’’

,,Ik was bij bioscoop Tuschinski in Amsterdam, waar we net de première van de film Stromboli hadden gezien. Het was laat en ik was bekaf. Net toen we zouden vertrekken, kwam regisseur Ivo van Hove naar me toe. Hij vroeg of ik belangstelling had voor een rol in het theater. Eerst was ik erdoor overvallen, vooral omdat ik nog nooit had geacteerd. Toen hij zei dat het om Jesus Christ Superstar ging, begreep ik het. De audities waren een week later en hij raadde me aan om te komen.’’ Lang verhaal kort: hij wordt Jezus.

,,Deze voorstelling past bij me. De muziek is geweldig, de liedjes zijn van alle tijden. Vanwege mijn katholieke jeugd ken ik het Bijbelverhaal goed. Ik zie Jezus als verbinder, als een man die het goede in mensen kan oproepen. En als een inspirator die strijdt regen discriminatie en uitsluiting. Juist in deze tijd waarin macht en geld het belangrijkste lijken, is het goed om te laten zien dat er óók mensen zijn die met zachte krachten de wereld een beetje beter willen maken. Ik hou van mensen die durven op te staan tegen onverschilligheid en oneerlijkheid. In zo’n rol voel ik me helemaal thuis.’’

Jesus Christ Superstar gaat morgen (21 januari) in première in het DeLaMar Theater in Amsterdam en is daar te zien tot en met 18 februari. Daarna toert de voorstelling door het land en komt daarbij onder meer in Emmen (21-25 februari), Leeuwarden (24-28 april) en Groningen (29 mei-2 juni). kijk voor de complete speellijst op www.ntk.nl/voorstelling/jesus-christ-superstar