Vrijdag 16 augustus gaat Wintersprookje van het Shakespearetheater Diever in première. Dokter Dirk Broekema, huisarts in Diever, richtte de toneelvereniging in 1946 op om wat vrolijkheid te bieden na de gruwelen van de Tweede Wereldoorlog. Zijn oudste dochter, Martje Dijkstra-Broekema (82) uit Drachten, is nog altijd lid.
,,Ik ben al van kind af aan bij het Shakespearetheater betrokken, van toen mijn vader ermee begon. De eerste voorstelling die ik zag was Hamlet, toen ik 8 jaar oud was. Stiekem, want mijn vader vond me nog te jong. We kampeerden die zomer achter in de tuin en ik ben de tent uit geslopen en door de korenvelden naar het bos gegaan.”
,,Ik kroop de tribunes op en keek tussen de banken door, net op het moment dat Hamlet met een schedel in zijn hand stond. Daar schrok ik zo van, dat ik er meteen weer vandoor ging.”
Warme worst
,,Ik hielp in mijn jeugd mee met banken schoonmaken en andere klusjes. Ik was kabouter bij de padvinders, waar mijn ouders ook in de leiding zaten. We gingen voor de voorstelling rond met snoepgoed. En in de pauze warme worst natuurlijk. Van de opbrengst werden nieuwe tenten gekocht. De warme worst wordt nu nog steeds door de scouting verkocht.”
,,Ik heb zelf nooit meegespeeld. Mijn middelbareschooltijd zat ik in Wageningen en later werkte ik in de verpleging in Groningen. Het was niet te combineren. Ik heb wel altijd meegeholpen achter de coulissen. Ik heb nog gekleurde platen gewisseld bij de lampen, voor de lichteffecten. Nu gaat dat heel anders.”
,,Sinds 1998, toen mijn moeder overleed, zit ik bij de kostuumgroep, op de frutselafdeling. Wij maken kettingen, sieraden, hoeden, handschoenen, allerlei accessoires voor de acteurs. Leuk knutselwerk. Vroeger deden we ons werk in een klein schuurtje, nu zitten we in het Shakespearehuis. Alles is anders nu.”
‘Kom maar naar het bos’
,,Als huisarts zei mijn vader tegen mensen die ’s ochtends een beetje triestig bij hem in de praktijk kwamen: ‘Kom vanavond maar naar het bos.’ Ik hoorde later dat er ook wel meisjes waren geweest die van hun ouders niet mee mochten doen: ‘Mijn dochter gaat niet naar die hoerentroep!’”
,,Wat het geheim van Diever is? Ik weet het niet. De saamhorigheid misschien, leuke dingen maken met elkaar, het plezier. Elke keer als ik hier wegga, ben ik vrolijk. Het is gezellig. Ik kijk er ook echt naar uit, in de winter. Dan denk ik vaak: ik wou dat we weer eens naar Diever konden.”
,,Ik denk dat mijn vader de voorstellingen van Jack Nieborg geweldig zou vinden. Bij hem was het allemaal heel strak. Dat was ook zijn onzekerheid. Het jaar voordat hij overleed, kwam Wil Rep hem helpen. Ik weet nog dat hij daar heel enthousiast over was. Hij vond haar geweldig. Onder leiding van Wil is het in Diever allemaal veel losser geworden. En onder Jack nog meer.”
Meer Diever in de bijlage
Verslaggever Job van Schaik volgde vanaf februari het maakproces van ‘Wintersprookje’. In de zaterdagbijlage een reportage over de totstandkoming van de nieuwe zomervoorstelling en meer interviews met betrokkenen. Dinsdag 13 augustus volgt een met bewegend beeld aangeklede onlineversie, met nog meer interviews.
